«رورجر فدرر، نابغه‌ی جهان تنیس»<br> گپی با منصور بهرامی

دویچه‌ وله: مسابقات تنیس ویمبلدون امسال پس از یک دیدار فوق‌العاده مهیج با پیروزی روجر فدرر سوییسی به اتمام رسید و فدرر ششمین بار به عنوان قهرمانی ویمبلدون دست یافت. شما خودتان هم در قسمت دوبل پیشکسوتان حضور داشتید، در کنار هانری لکونت، تنیسباز قدیمی فرانسوی. ارزیابی شما از دیدار فوق‌العاده‌ی فینال بین روجر فدرر و اندی رودیک چیست؟

منصور بهرامی: روجر فدرر با این پیروزی‌اش در ویمبلدون واقعا نشان داد که بزرگترین قهرمان تاریخ تنیس است، برای اینکه با این موفقیت رکورد پیت سمپرس آمریکایی را، که چهارده‌ تا مسابقه‌ی گرند اسلم را برده بود، شکست. و این را تمام کارشناسان و صاحب‌نظران تنیس از قبل، یعنی حتا از دو سه سال پیش، پیش‌بینی کرده بودند که فدرر بزرگترین بازیکن تاریخ تنیس خواهد شد. و من فکر می‌کنم هم برای ورزش تنیس و هم برای قهرمان تنیس این واقعا پیروزی خوبی بود. فدرر واقعا لایق این قهرمانی بود و من شخصا خیلی خوشحالم که او در این مسابقه اول شد.

دویچه‌وله: از نظر فنی، تاکتیکی و فیزیکی قهرمانی روجر فدرر در مسابقات گراند اسلم فرانسه در ماه گذشته چه تفاوتی با قهرمانی او در ویمبلدون داشت؟

منصور بهرامی: ببینید مسابقات روی چمن اصولا با بازی روی خاک خیلی فرق می‌کند. همان طور که می‌دانید، فدرر اولین بار بود که مسابقات تنیس فرانسه را می‌برد و به نظر من در این سه چهار سال اخیر انتظار این مسئله می‌رفت. البته گاهی اوقات دوستانی که در کار تنیس هستند به من می‌گفتند منصور تو واقعا اشتباهی می‌کنی. فکر نمی‌کنیم که او هیچ وقت بتواند مسابقات فرنچ اوپن را ببرد. ولی همان طور که دیدید فدرر نشان داد که با سمپرس که در طول فعالیت حرفه‌ای خود یکبار فقط به مرحله‌ی نیمه نهایی فرنچ اوپن رسید، فرق دارد. فدرر همان طور که دیده بودیم سه سال پشت سر هم به فینال رسید و در فینال از تمام بازیکنان برده بود و تنها کسی که شکست‌اش داد، نادال بود. فکر می‌کنم که این مسئله از نظر روحی یکمقدار روی او اثر گذاشته بود و شاید اصلا باخت‌هایش به همین دلیل بود. من الان فکر می‌کنم که حتا با آمدن نادال که امیدوارم بزودی وارد صحنه بشود و سلامتی‌اش را کاملا به دست بیاورد، فدرر خیلی راحت‌تر بازی خواهد کرد. حتا فکر می‌کنم که بتواند روی زمین خاکی هم بر نادال پیروز شود.

دویچه وله: روجر فدرر لقب بزرگترین تنیس باز تاریخ جهان را به خودش اختصاص داده است. مهارت‌های فوق‌العاده و استثنایی فدرر را در چه می‌بینید؟

منصور بهرامی: ببینید یکی از استعدادهایی که این ورزشکار دارد این است: اگر تمام بازیکنان تاریخ را نگاه بکنید، متوجه می‌شوید که تنها کسی که موقع که یک فورهند، بک‌هند یا سرویس می‌زند، هیچوقت شکل صورتش عوض نمی‌شود ولی دیگر بازیکنان هر بار صورتشان یک حالت خاص دارد. یعنی اینقدر او به راحتی و مهارت تنیس بازی می‌کند که اصلا آدم فکر می‌کند خیلی ورزش ساده‌ای است. در صورتی که این طور نیست. فدرر واقعا یک نابغه است.

دویچه‌ وله: آقای بهرامی شما خودتان هم در بخش دوبل پیشکسوتان عملکرد موفقی را در ویمبلدون داشتید و به همراهی هانری لکونت به دیدار فینال نیز راه یافتید.

منصور بهرامی: آن مسابقات پیشکسوتان بالای چهل و پنج سال بود که به قول معروف اسطوره‌های تنیس و پیشکسوتان برای بازی به این مسابقات دعوت می‌شوند. همان طور که می‌دانید من تمام سال در کشورهای مختلف بازی می‌کنم، البته بیشتر بازی‌ نمایشی. ولی در مسابقات مثل یو. اس. اوپن و مسابقات فرانسه یا ویمبلدون هم من را دعوت می‌کنند که باعث خوشحالی من است. در مسابقات امسال ویمبلدون ما به مرحله‌ی نهایی رسیدیم که متاسفانه به تیم سوئدی و انگلیسی «Jarryd Anders» و«Jeremy Bates» باختیم. ولی خب بازی‌های خیلی خوبی بود و مردم خوب استقبال کردند.

دویچه وله: شما در تمامی دیدارهایتان در ویمبلدون مچ‌بند سبز بر دستتان داشتید و همبستگی‌تان را با جنبش آزادیخواهانه‌ی مردم ایران به نمایش گذاشتید.

منصور بهرامی: در حقیقت من می‌خواستم همبستگی‌ام را با هموطنانم اعلام کنم. همین؛ خیلی ساده است. تمام ملت توی خیابان بودند با دستبند سبز و من هم فکر کردم که باید این کار را بکنم. و این کار را هم کردم و تمام بازی‌هایم را با دستبند سبز انجام دادم.

دویچه وله: آقای بهرامی عزیز، شما الان پنجاه سال سن دارید. از کجا این توان را دارید که در این همه تورنمنت در طول سال شرکت کنید؟

منصور بهرامی: شما وقتی کاری را که می‌کنید، ورزشی که می‌کنید را دوست داشته باشید، توان را دیگر به راحتی پیدا می‌کنید. چون همیشه آن کاری را که آدم انجام می‌دهد، اگر واقعا از ته دل انجام بدهد، مسئله‌ی فیزیکی دیگر مطرح نیست. شما وقتی وارد زمینی می‌شوید که سه چهار هزار نفر آنجا هستند و شما را تشویق می‌کنند، اصلا دیگر مسئله‌ی سن و درد زانو و درد شانه و درد آرنج از یاد می‌رود.

مصاحبه‌گر: فرید اشرفیان

تحریریه: شهرام احدی