روز جهانى ايدز
۱۳۸۳ آذر ۱۱, چهارشنبه
روزنامه آلمانى "نويه پرسه" كه در شهر هانور منتشر ميشود از جمله در اينباره چنين نوشته است:
"بگونه‌اى عادى آدمى نميبايست مساله نزديكى جنسى در آلمان را يكى از علل گسترش بيمارى ايدز در اين كشور بداند. ميپرسيد چرا؟ پاسخ آن روشن است. آلمان كه جنوب سودان و يا شمال اوگاندا نيست. در يك چنين كشورهايى هنوز مساله رابطه جنسى يكى از علل اصلى گسترش بيمارى ايدز به شمار ميآيد. چرا كه تجاوز گسترده به زنان و دختران آواره و فرارى در اين گونه كشورها، پديده‌اى است جارى و روزمره. آلمان در عين حال يكى از كشورهاى اروپاى شرقى نيز نيست كه بسيارى از زنانش زير فشار تن به خودفروشى داده باشند. شمار نسل نخست مبتلايان به ايدز در آلمان را ميشد با پديده ناآگاهى و سهل انگارى توضيح داد. اما اينكه جوانان آلمان اكنون حتى بى پروا تر از پيش شده‌اند، باعث حيرت آدمى ميشود. تصاوير رنج بيماران ايدز گويا به گذشته تعلق دارد و ايدز ديگر پديده‌اى وحشت برانگيز نيست. و اتفاقا همين باعث وحشت بى‌كران آدمى ميشود."
مفسر روزنامه آلمانى "برلينر تسايتونگ" نگاهى دارد به راهكارهاى مقابله با بيمارى ايدز. در اين روزنامه ميخوانيم:
"آدمى بدرستى ميداند كه چگونه، كجا و چرا شمار مبتلايان به بيمارى ايدز افزايش مييابد. سال به سال در روز اول دسامبر، يعنى روز جهانى ايدز، اطلاعات گسترده‌اى پيرامون گسترش اين بيمارى منتشر ميشود. از فجايع و گسترش بيمارى در آسيا و اروپاى شرقى حكايت ميشود. آدمى به تدريج به معنى اين موضوع پى ميبرد كه در بسيارى از كشورها پيش بينى و انتظار عمر به ۳۵ سال تقليل يافته است. همه به درستى ميدانند كه چه بايد كرد. يك استراتژى بين المللى براى مقابله با ايدز وجود ندارد. همايش اخير ايدز در بانكوك با اين شعار آغاز به كار كرد: دارو براى همه! اما تنها به اين باور دامن زد كه گويا مشكل بيمارى ايدز حل شده است و تنها مساله، توليد كافى و توزيع دارو بين بيماران است. حال آنكه تنها همراهى سه عامل آگاهى، پيشگيرى و مداوا به موازات هم امكان مقابله با بيمارى ايدز را فراهم مياورد. همراهى اين سه عامل در جامعه باز آلمان نيز عملى نشده است. جهان اما از اين موضوع فرسنگها فاصله دارد."
و سرانجام روزنامه سويسى "بازلر تسايتونگ" به شمار هردم افزون زنان مبتلا به بيمارى ايدز پرداخته و تفسيرى تحت عنوان "چهره زنانه ايدز" منتشر كرده است:
"۹۵ درصد مبتلايان به بيمارى ايدز در كشورهاى در حال توسعه زندگى ميكنند. و شمار زنان در بين مبتلايان به اين بيمارى بگونه‌اى مداوم در حال افزايش است. در جنوب آفريقا شمار زنان و دخترانى كه به اين بيمارى مبتلا هستند به ۵۷ درصد بالغ ميشود. و علت اين امر روشن است. چرا كه زنى كه هيچ ندارد و حتى از حق تصميم براى خود نيز محروم است، بهر حال نميتواند از خود دفاع كند. اين زن نه تنها قادر نيست شوهر خود را وادار به رعايت موارد پيشگيرانه كند، كه حتى قادر نيست مانع از چند همسرى شوهرش گردد. از آن گذشته اين زن حتى قادر نيست از خود در برابر خطر تجاوز دفاع كند. طبق آمار منتشر شده از سوى سازمان بهداشت جهانى از هر سه زن ساكن آفريقاى جنوبى يك زن حداقل يكبار در عمرش مورد تجاوز قرار ميگيرد.
چهره ايدز به تدريج زنانه ميشود. چهره يك زن جوان رنگين پوست. او از هيچ حامى در اين جهان برخوردار نيست. و اين همان چيزى است كه اين زن به شدت به آن نياز دارد. مبارزه جهانى با ايدز ميبايست براى او بسى بيشتر كارآمد باشد تا براى دفاع از همجنس بازان در نيويورك. آنچه اين زن به آن نياز دارد تنها اطلاعات، پذيرش و يا دارو نيست. بلكه او نياز به حمايت در برابر خشونت جنسى دارد."