روش‌های تدفین سازگار با طبیعت
روش‌های مختلفی برای خاکسپاری مردگان وجود دارد. پاسداشت طبیعت برای برخی حتی پس از مرگ نیز مطرح است. همین دغدغه موجب شده تا موجی از روش‌های خلاقانه برای خاکسپاری راه خود را به گورستان‌ها باز کنند.
برای کسانی که حتی پس از مرگ هم به حفظ محیط زیست می‌اندیشند، تابوت حصیری نخستین گزینه است. این تابوت‌ها نه تنها خاصیت بازگشت‌پذیری به طبیعت را دارند، بلکه اجازه می‌دهند تا بدن به طور طبیعی تجزیه شده و به خاک بازگردد. تابوت‌های حصیری از درختان بید ساخته می‌شوند. بید از جمله درختانی است که سرعت رشد بالایی دارد و همین ویژگی آن را به عنصری پایدار در طبیعت بدل می‌کند.
کفن کردن یا سوزاندن جسد رسمی کهن با قدمتی چند هزار ساله است. در اسلام فرد مسلمان باید در کفن پیچیده و به خاک سپرده شود. اعضای خانواده متوفی جسد وی را در کفن پیچیده‌اند و آن را با ساقه‌های گل آن می‌آرایند. کفن روی سکویی از جنس ساقه‌های بامبو قرار داده شده است.
ساختن تابوتی از جنس روزنامه‌‌های باطله یکی از سازگارترین راه‌ها در برخورد با محیط زیست است. این تابوت شاید خیلی برای یک مراسم ختم جدی به نظر نیاید، اما هیچ‌تردیدی نیست که استفاده از آن پای هنر طراحی را به طرزی استادانه به مراسم خاکسپاری باز خواهد کرد. این تابوت در رنگ طلایی نیز قابل سفارش است.
تابوت‌های درست شده از کاغذ روزنامه، بنابر گفته سازندگان بسیار سبک‌وزن هستند و به این ترتیب بار سنگینی بر دوش حمل‌کنندگان تابوت نخواهند بود. این مراسم خاکسپاری که در تصویر می‌بینید در گورستان Deerton Natural Burial Site در کنت، واقع در جنوب انگلیس برگزار شد. در این گورستان پاسداری از محیط زیست حرف اول را می‌زند و قبرها با استفاده از درختان و گیاهان علامت‌گذاری می‌شوند.
برای آن دسته از کسانی هم که مایل‌اند پس از مرگ جسدشان سوزانده شود، راه‌‌هایی هماهنگ با حفظ محیط زیست وجود دارد. ساخت کوزه‌هایی بازیافتی از جنس کاغذ روزنامه به کار این دسته می‌آید. هیزل سلینا، طراح این کوزه‌ها می‌گوید که برای ساخت آنها از سنت خاکسپاری در مصر باستان الهام گرفته است.
Spiritree ایده خاکسپاری هماهنگ با محیط زیست را یک قدم فراتر برده است. پایه به کار رفته از جنس سرامیک است و قابلیت تجدیدپذیری دارد. این پایه کود و خاکستر حاصل از سوزاندن جسد را در خود نگه می‌دارد. در مرکز این پایه حفره‌ای وجود دارد که می‌توان بذر را در آن کاشت. پایه سرامیکی طوری طراحی شده که در پی رشد گیاه ترک می‌خورد.
این کوزه‌های رنگی از خمیری که از آرد ذرت به دست آمده، ساخته شده‌اند و پس از به خاکسپاری به طور کامل تجزیه می‌شوند. سازندگان آنها می‌گویند این کوزه‌ها را می‌توان سال‌ها در طاقچه‌های موجود در گورستان قرار داد بدون آنکه آسیبی ببینند. این کوزه‌ها از نظر بصری هم به اندازه‌ای زیبا هستند که اگر بستگان متوفی به وی علاقه و عشق زیادی داشته باشند، می‌توانند آنها را روی طاقچه‌ای در کنجی از خانه نگهداری کنند.
نظرتان در مورد دفن شدن در عمق دریا چیست؟ این محفظه‌ها از جنس کاغذ‌های قابل تجزیه در آب و سازگار با محیط زیست ساخته شده‌اند. اعضای خانواده و دوستان می‌توانند آخرین جملات وداع را بر سطح این محفظه نوشته یا اینکه روی کاغذی نوشته و از حفره‌ای که بالای محفظه تعبیه شده، به داخل بیاندازند.
"کپسول‌های موندی" (Mundi) در اصل ظرف‌هایی هستند که بدن انسان را در حالت جنینی نگه می‌دارند. جسد پس از آنکه به خاک سپرده شد، موجب تغذیه درختی می‌شود که روی آن کاشته شده است. در نظر آنا چیتلی و رائول برتزل، طراحان ایتالیایی این کپسول‌ها، گورستان یک "جنگل مقدس" است. اما طبق قوانین ایتالیا اجساد باید حتما در تابوت به خاک سپرده شوند. برای همین ایده این کپسول‌ها فعلا تا عملی شدن به زمان نیاز دارد.