رییس‌جمهوری آلمان: سخنرانی سالانه در برلین
۱۳۸۷ خرداد ۲۸, سه‌شنبه
رییس‌جمهوری آلمان در سومین «سخنرانی برلین» خود روز سه‌شنبه (۱۷ ژوئن)، سنت پیشینیان خود «رمان هرتسوگ» و «یوهانس راو» را ادامه داد و موضوعات بنیادین سیاست داخلی و خارجی آلمان را بر زبان آورد.
کوهلر به تازگی اعلام کرده بود که در سال ۲۰۰۹ بار دیگر خود را برای مقام ریاست‌جمهوری آلمان نامزد خواهد کرد. این دولتمرد ۶۵ ساله گفت که می‌خواهد راه تحولات در آلمان را همچنان بپیماید و بیشترین تلاش خود را انجام دهد.
کوهلر گفت: «ما نباید رسیدن به هدف را تخطئه کنیم یا حتا از میانه‌ی راه بازگردیم، بلکه باید دلیرانه در راهی پیش برویم که خود را درست نشان داده است. ما برای این منظور به یک دستور کار تا سال ۲۰۲۰ نیاز داریم».
کوهلر با مفهوم «دستور کار تا سال ۲۰۲۰»، با دستور کار تا سال ۲۰۱۰ گرهارد شرودر صدراعظم پیشین آلمان پیوند برقرار ساخت که دگرگونی‌های ژرفی در بازار کار و بازنشستگی به همراه آورد. دستور کار ۲۰۲۰ کوهلر، کار، آموزش و همپیوندی را در کانون خود قرار می‌دهد. وی در پیشاپیش برشماری دقیق آنچه برای آلمان ضروری است، یک سیاست مهاجرت فعال را نام برد.
کوهلر گفت: «موضوع بر سر آن است که خارجیان با استعداد را جذب کنیم، به عوض آن‌که آنان را فقط تحمل کنیم. موضوع بر سر آن است که به آنان با اعتماد به نفس بگوییم: ما در آلمان یک تیم نیرومند هستیم. ما به شما شرایط جذابی را عرضه می‌کنیم و خوشحال می‌شویم اگر با ما همبازی شوید».
رییس‌جمهوری آلمان، به گونه‌ای غیرمستقیم از قواعد کنونی پذیرش مهاجران در آلمان انتقاد کرد و گفت دمکراسی‌های دیگر مانند ایالات متحده‌ی آمریکا، مهاجران به کشور خود را با تیزهوشی‌برمی‌گزینند، به گونه‌ای که این مهاجران معمولا از آموزش بالاتری نسبت به میانگین آمریکایی‌ها برخوردارند. کوهلر به سیستم امتیازدهی برای گزینش مهاجران در کشورهای سنتی مهاجرت اشاره کرد و گفت که احزاب سیاسی در آلمان هنوز درباره‌ی چنین سیستمی به توافق نرسیده‌اند. رییس‌جمهوری آلمان با جزییات برشمرد که آلمان در کدام زمینه‌ها باید کار خود را بهبود بخشد تا به استاندارد بین‌المللی دست یابد.
کوهلر گفت که جهان‌روایی نه تنها به ملت‌های برخاسته چون مکزیک، چین و روسیه شانس بزرگی داده است، بلکه آلمانی‌ها هم از چنین شانسی برخوردار شده‌اند. مدرنیزه شدن دیگر کشورها، اهمیت فزاینده‌ی حفاظت از محیط زیست و تامین کافی مواد غذایی، شانس رشد و همزمان آلودگی کمتر محیط زیست و هدر دادن کمتر مواد خام را دربردارد.