زلمى خليلزاد، سفير جديد آمريكا در عراق
۱۳۸۴ خرداد ۲۶, پنجشنبه
انتصاب زلمى خليلزاد به سمت سفير جديد آمريكا در عراق در حاليست كه گزارش‌‌هاى روزانه از گسترش موج خشونت در عراق حكايت دارند. با اينكه بيش از دو سال از سقوط رژيم صدام حسين، رييس جمهور سابق عراق، مى گذرد، اين كشور به خود رنگ آرامش نديده و مسائل بزرگى مانند تدوين و تصويب قانون اساسى همچنان در محور بحث هاي گوناگونى از اين دست قرار دارند.
زلمى خليلزاد، سفير سابق آمريكا در افغانستان، مسلمانى است با سبك و روش خاص، از يكى از خانواده‌هاى ثروتمند پشتوهاى ”مزار شريف“ افغانستان. وى با كاخ سفيد آمريكا روابط نزديك و صميمانه‌اى دارد و ”جرج دبليو بوش“، رييس جمهور آمريكا، در هر جا كه اوضاع پيچيده‌اى حاكم شود، وى را براى ماموريت به آنجا گسيل مى دارد.
اوضاع در عراق به گرهى كور بدل شده و مطابق ميل بوش پيش نمىرود. خليلزاد در اين رابطه مىگويد:”هدف تروريست‌هاى خارجى و تندروهاى داخلى اين است كه در عراق جنگى داخلى بر پا شود تا كشورهاى همجوار امكان دخالت در آن را پيدا كنند“.
بوش و دولتمردان آمريكا جايگاهى ويژه براى خليلزاد قائلند. خليلزاد در كابل و بيروت تحصيل و در شيكاگو مدرك دكتراى خود را دريافت كرد. وى كه در طول زندگى شغلى خود راه تعالى را پيمود، سياستمدارى پشت صحنه است و كمتر در انظار عمومى ظاهر مىشود. با وجود اين سر نخ بسيارى از تصميم‌ها در دست اوست.
اينك خليلزاد پس از دوسال ماموريت در افغانستان وارد عراق آشوب‌زده مى شود. وى كه بى‌شك بر دشوارى‌هاى ماموريت عراق آگاهى كامل دارد، خوش بينى خود را از دست نداده و خطاب به مردم عراق مىگويد: ”همه عراقى‌ها را فرامى‌خوانم تا مشتركا قانون اساسى خود را تدوين كنند. بسيارى باور نمى‌كردند كه روزى عراق بتواند شاهد استقرار دمكراسى باشد، اما من مى گويم، كه اين امر ممكن است. موفقيت در اين كشور حتى آن دسته از عراقى‌هايى را كه در حال حاضر از سر ترس به شورش روى آورده‌اند، به دوستان ما تبديل خواهد كرد“.
خليلزاد در ادامه مىگويد: اين نه آمريكا، بلكه تروريست‌ها هستند كه مى‌خواهند هرج و مرج در عراق حاكم شود.
اما چالش عظيم خليلزاد در پيش روى قرار دارد. عراقى‌ها بايد در روز ۱۵ اكتبر قانون اساسى و دو ماه بعد از آن نيز اعضاى دولت خود را انتخاب كنند. خليلزاد بايد در اين بين راه را هموار كرده و درها را بگشايد. اينكه موفقيت او در اين كارزار تا چه حد خواهد بود، سنگ محك ديگرى براى بوش است تا بتواند با توسل به آن توانايى‌هاى خليلزاد را مورد سنجش قرار دهد.