1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

زمانی که درد پریود غیر قابل تحمل می‌شود

DG۱۳۹۱ تیر ۳۱, شنبه

بسیاری از خانم‌ها به طور مداوم از درد پریود رنج می‌برند اما در برخی این درد غیر قابل تحمل می‌شود. بسیاری از این افراد نمی‌دانند که دچار بیماری اندومتریوز هستند. اندومتریوز چیست؟

https://p.dw.com/p/15bsk
عکس: Fotolia/Picture-Factory

از هر ده زنی که در سن باروری است، یک نفر دچار بیماری اندومتریوز است. این بیماری باعث دردهای شدید هنگام پریود (عادت ماهانه، قاعدگی)‌ می‌شود. این دردها نشات گرفته از سلول‌هایی مخاطی هستند که در بیرون رحم تشکیل می‌شوند. افزون بر این نیمی از خانم‌های مبتلا به نازایی، بیماری اندومتریوز دارند.

تشخیص دیرهنگام

آمار موجود نمایانگر شمار واقعی مبتلایان نیست زیرا بسیاری از آنها آگاه به بیماری خود نیستند. دلیل این امر آن است که نشانه‌های این بیماری کاملا مشخص نیست. از دردهای شدید به هنگام پریود گرفته تا حالت تهوع، سردرد‌های میگرنی و حتی درد هنگام سکس. معمولا افرادی که دچار چنین دردهایی می‌شوند به دکترهای مختلف از جمله دکتر متخصص زنان، دکتر داخلی یا حتی دکتر اعصاب مراجعه می‌کنند. یکی از پزشکان کلینیک دانشگاهی شهر ارلانگن آلمان می‌گوید: «به طور متوسط حدود ۷ سال می‌گذرد تا خانم‌ها متوجه شوند که دچار بیماری اندومتریوز هستند». در کلینیک دانشگاهی ارلانگن مرکزی بویژه برای بیماری اندومتریوز وجود دارد.

سلول‌هایی با عملکرد وخیم

هنوز از لحاظ علمی مشخص نیست که دلیل ابتلا به این بیماری چیست و تنها می‌توان گفت که این دردها از سلول‌هایی ناشی می‌شوند که شبیه سلول‌های مخاطی رحم هستند. این سلول‌ها در بدن بیمار پخش می‌شوند و همانند سلول‌های مخاطی رحم عمل می‌کنند؛ آنها هر ماه در اثر تاثیرات هورمونی متورم می‌شوند و خونریزی می‌کنند. این سلول‌ها از بدن بیمار خارج نمی‌شوند و باعث عفونت، درد، چسبندگی و یا تشکیل کیست و تومور می‌شوند.

درمان اندومتریوز

بیماری اندومتریوز معمولا از طریق نمونه برداری از بافت سلول‌ها تشخیص داده می‌شود. پس از آن، مرحله‌ی اول درمان اندومتریوز استفاده از قرص‌های هورمونی یا قرص‌های ضد بارداری است. این قرص‌ها از خونریزی ماهانه جلوگیری کرده و باعث می‌شوند که بافت مخاطی‌ تشکیل شده در بیرون رحم، آرام شود. اما اگر درمان از طریق این قرص‌ها جواب نداد، بافت‌های مخاطی باید توسط یک عمل جراحی از بدن بیمار جدا شوند. به توصیه پزشکان، در صورت بی‌نتیجه بودن عمل‌های جراحی، نباید به عمل دوباره بیمار مبادرت کرد. آنها می‌گویند که روش‌های درمانی جایگزین هم‌چون طب سوزنی، هوموپاتی و یا تغییر در تغذیه نیز می‌توانند به درمان این بیماری کمک کنند.