1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

زنان والیبال‌دوست ایران پشت درهای بسته سالن آزادی

MR۱۳۹۱ شهریور ۲۰, دوشنبه

تیم ملی والیبال ایران در شرایطی به لیگ جهانی والیبال راه یافت که در بازی دوم با ژاپن، بیش از هزار تماشاگر زن پشت درهای بسته سالن آزادی تهران ماندند و برخلاف بازی نخست مقابل این تیم، اجازه ورود به آنها داده نشد.

https://p.dw.com/p/165qz
عکس: picture alliance/dpa

فدراسیون والیبال ایران در روز مسابقه (یکشنبه ۹ سپتامبر) اعلام کرد که نه تنها تماشاگران زن، بلکه حتی خبرنگاران زن نیز حق حضور در ورزشگاه را ندارند. این فدراسیون ضمن اعلام ممنوعیت ورود زنان، تماشای بازی برای مردان را نیز رایگان اعلام کرد.

با این حال محمود افشاردوست، دبير فدراسيون والیبال ایران اعلام کرد: «دستور آمده است كه بانوان نبايد در اين مسابقه حضور داشته باشند و ما نيز به عنوان مجری آن را انجام دادیم.» او از اعلام این که دستور فوق از کدام نهاد به این فدراسیون ابلاغ شده است، خودداری کرد.

بشنوید: گفت‌وگو با سعید‌ه فتحی، خبرنگار ورزشی

واکنش‌ها و ماجراهای مرتبط با این اتفاق، بسیار گسترده بود. از اقدام نیروی انتظامی و ماموران حراست برای متفرق کردن زنانی که مقابل درب ورزشگاه آزادی تجمع کرده بودند گرفته تا حتی اظهار نظر سرمربی و بازیکنان تیم ملی ایران.
در شبکه‌های اجتماعی نیز تقریباً به همان اندازه که خبر موفقیت والیبال ایران منعکس شده بود، انتقادها از پشت درماندن زنان در ورزشگاه آزادی نیز بازتاب گسترده ای داشت. این نارضایتی حتی رسانه‌های رسمی داخل ایران را نیز در بر می گرفت.

انتقاد رسانه‌های داخلی

خبرگزاری ایسنا در نقد این ممانعت مسئولین ورزش نوشت: «اين تصميم در حالی گرفته شده كه خبرنگاران بسياری از رسانه‌های مكتوب در حوزه‌های غيرفوتبال، خانم هستند و حتی زمانی كه حضور بانوان به عنوان تماشاگر در ورزشگاه ممنوع بوده آنها مشكلی برای فعاليت رسانه‌ای خود نداشته‌اند.»

سایت خبری تابناک نیز در گزارشی کنایه‌آمیز، با انتقاد از اطلاع رسانی دیرهنگام در ممنوعیت حضور زنان نوشت: «وقتی زنان با ممانعت ماموران مواجه شدند؛ پشت درب‌ها تجمع کردند. ماموران نیروی انتظامی و حراست برای به هم زدن تجمع، با ماشین‌های مخصوصی اقدام به خروج آنها از محوطه کردند. ورود خبرنگار زن نیز ممنوع شد و آنها نیز باید از خانه به وظیفه خود در خصوص انعکاس خبرها بپردازند.»

سایت خبرآنلاین نیز با عجیب دانستن این تصمیم نوشت: «... این در حالی است که مسابقه اول ایران و ژاپن در حضور تماشاگران خانم انجام شد و این تماشاگران حمایت پرشوری از تیم ملی داشتند.» این سایت در گزارشی دیگر، از تیتر طعنه‌آمیز "خانم ها پشت در آزادی ماندند" استفاده کرده است.

اعتراض و بازگشت زنان خبرنگار

مهری رنجبر، خبرنگار ورزشی که در المپیک لندن هم حضور داشت با ابراز تعجب از ممنوعيت ورود خبرنگاران زن، به ایسنا گفت: خانم‌های خبرنگار تخصصی واليبال دارای كارت حراست وزارت ورزش و همچنين آیدی‌كارت ورود به این مسابقه‌ها هستند. هيچ وقت چنين اقدامی سابقه نداشت. تعداد محدود واليبال‌نويس‌ها به راحتی قابل كنترل است و فكر نمی‌كنم حضور ما مشكلی برای برگزاری مسابقه ايجاد می‌كرد.

شكوفه موسوی خبرنگار راديو جوان هم با بیان اينكه پيش از اين هيچ گاه حضور خانم‌های خبرنگار مشكلی را برای برگزاری مسابقه‌های ورزشی ايجاد نكرده است، گفت: هميشه خبرنگاران خانم با احترام به محل مسابقه‌ها می‌رفتند و فعاليت حرفه‌ای خود را دنبال می كردند. همه ما ورزشی‌نويسان خانم بايد علت اين تصميم را جويا شويم و از مسئولان توضيح بخواهيم. اين تصميم از نظر من بی‌احترامی به قشر خبرنگاران و به ويژه خانم‌های ورزشی‌نويس است. چرا بايد هر زمانی كه مسئولان صلاح می‌دانند خبرنگاران در سالن حضور پيدا كنند؟

Iran Volleyball Ägypten
عکس: fivb.org

انسيه ورزنده خبرنگار دیگری بود که با انتقاد از تصميم گرفته شده به ايسنا گفت: حتی (اسماعیل) حسن‌زاده رييس كميته انضباطی فدراسیون فوتبال كه در بازی قبلی ايران و ژاپن در سالن آزادی حضور داشت نيز گفته بود: ورزشگاه فوتبال را محيطی امن برای حضور فرزندانم نمی‌دانم، اما سالن واليبال محيط مناسبی برای حضور خانواده‌هاست.
به گفته‌ی زينب حاج‌حسينی از خبرگزاری مهر از يک دهه پيش و زمان رياست يزدانی خرم چنين بحث‌هايی مطرح می‌شد اما با گذشت اين همه سال و صدها بازی واليبال كه خانم‌های خبرنگار برای پوشش آن در سالن حضور داشتند، اين اتفاق به هيچ وجه قابل توجيه نيست.

در پاسخ به این اعتراض ها، فدراسيون والیبال اعلام کرد که هيچ دخالتی در اخذ اين تصميم نداشته و ورود و خروج افراد در مجموعه ورزشی آزادی در حوزه اختيارات فدراسيون نيست.

سرانجام و در شروع بازی، ایسنا نوشت که با "موافقت نيروی انتظامی"‌ با حضور خبرنگاران خانم جايگاه خبرنگاران موافقت شد.

نارضایتی خولیو ولاسکو

خولیو ولاسکو پس از پیروزی سه بر صفر برابر ژاپن و صعود به لیگ جهانی والیبال در نشست خبری گفت: این موفقیت را به ملت ایران تبریک می‌گویم و از همه که ما را در این راه کمک کردند تشکر می‌کنم. با این تماشاگرانی که در ایران وجود دارند، می‌توانیم فینال لیگ جهانی را هم برگزار کنیم.

او در ادامه با اشاره به اینکه والیبال ایران وارد فاز جدیدی شده است، گفت: «می‌خواهم در این بخش از صحبت‌هایم موفقیت والیبال ایران را به تمام زنان ایرانی علاقه‌مند به والیبال تقدیم کنم. فکر می‌کنم بانوان هم باید در سالن‌های والیبال حضور داشته باشند چرا که والیبال یک ورزش خانوادگی است و خشونتی در آن دیده نمی‌شود.» وی افزود: «به کشورهای زیادی سفر کرده‌ام و در تمام آنها شاهد بودم که زن‌ها در کنار مرد‌ها تیم و بازیکنان مورد علاقه خود را تشویق می‌کنند.»

سرمربی آرژانتینی تیم ملی والیبال ایران با اشاره به اتمام قراردادش گفت: «به استراحت احتیاج دارم و می‌خواهم در کنار خانواده و نوه‌ام باشم. همچنین برخی از دوستانم در آرژانتین هستند و باید آنها را هم ببینم. پس از رفع خستگی در مورد ماندن در ایران تصمیم‌گیری می‌کنم. در حال حاضر هیچ چیز مشخص نیست.»

ناخشنودی بازیکن تیم ملی

سایت خبرآنلاین در توصیف جو ورزشگاه آزادی در پی ممانعت از حضور زنان نوشت: «بانوانی که برای تماشای مسابقه تا غربی‌ترین نقطه تهران رفته بودند، شانس ورود به ورزشگاه را پیدا نکردند. بیرون ورزشگاه آزادی چیزی که جلب توجه می‌کرد، بانوانی بودند که داخل خودروها نشسته و حسرت ورود به ورزشگاه را می کشیدند.»

فرهاد ظریف لیبروی تیم ملی والیبال ایران از جمله موثرترین بازیکنان این تیم در راه صعود به لیگ جهانی والیبال بود. او با نارضایتی از ممانعت مسئولین در ورود زنان به سالن مسابقه گفت: «می‌خواستم شادی‌ام را با خانواده‌ام تقسیم کنم که متاسفانه اجازه ندادند.»

ظریف به خبرنگاران گفت: بازی بسیار خوب و سنگینی بود و بازیکنان با غیرت ایرانی توانستند ژاپن را شکست دهند. ما در اردوی برون مرزی بودیم. سپس به مصر رفتیم و پس از دو بازی، بلافاصله برگشتیم برای بازی با ژاپن. ۲۰ روز است خانواده‌ام را ندیده‌ام.»

وی افزود: «متاسفانه امروز هم که خانواده‌ام به سالن مسابقه آمده بودند اما پشت درهای بسته ماندند چرا که از ورود بانوان به سالن مسابقه جلوگیری می‌شد. از این موضوع ناراحت هستم و حیف است در بین این همه جمعیت خانواده ما و دوستان حضور ندارند.»