زندانيان نامرئى در گوانتانامو

آنتونى مندس Anthony Mendez معاون رئيس اين ارودوگاه توضيح ميدهد كه هر بلوك از ۴۸ سلول تشكيل شده ، بيست و چهار سلول در يكطرف و بيست و چهار سلول در طرف ديگر. وى ميگويد: من حال يكى از اين سلولها را باز ميكنم بيائيد تو.اما سلولهائى كه به روزنامه نگاران نشان داده ميشوند خالى هستند و اثرى از زندانيان بچشم نميخورد.وسعت هر سلول انفرادى به اندازه يك تختخواب دو نفره است يعنى دو متر و چهل در دو متر و ده سانتيمتر.وميله هاى آهنى اين سلولها باعث ميشود كه هر ديدار كننده ائى به ياد قفش بيفتد .بادبزن برقى سقف نيز در فصل گرما فقط هواى گرم را جابجا ميكند و سلولها را خنك نميكند . از اين بلوك با تدابير امنيتى شديد نيز اين امكان وجود دارد كه زندانيان از سلولهاى انفرادى به سلولها يا خوابگاههاى ده نفره منتقل شوند كه در آنجا نيز ميتوانند باهم به صرف غذا بپردازند.معاون رئيس اين اردوگاه زندانيان ميگويد:شمارى از آنها بيرون آسايشگاه هستند و پس از صرف غذا خود را آماده بجاى آوردن فرائض دينى ميكنند حال اگر ما با هم به بلوك برويم به زندانيان نگاه نكنيد و اگر آنها سوالى كردند ، به آنها جواب ندهيد زيرا اين وظيفه ماست و اگر شما با آنها صحبت كنيد ما فورا اين ديدار را قطع خواهيم كرد.

در ارودوگاه شماره چهار مردان زندانى بجاى گرم كن هاى نارنجى رنگ اجازه دارند لباده هاى سفيد رنگ به تن كنند و رئيس اين بلوك Jerry Cannon كه در اصل كلانتر است ادعا ميكند كه زندانيان در اين بلوك احساس خوشبختى ميكنند.وى ميگويد : من ميدانم كه در شمارى كه من آنها را مى شناسم اين احساس وجود دارد سيستم درمانى _پزشكى در اينجا خوب است و شمارى از زندانيان چاق شده اند و ميدانند كه ما با آنها رفتارى خوب داريم .فرمانده واحد نظامى آمريكا درگوانتانامو ژنرال Miller بر اين عقيده است كه آنچه كه در اينجا صورت ميگيرد بخشى از مبارزه با ترور است و بخصوص بازجوئى پى در پى از زندانيان . وى تاكيد ميكند كه براى اعتراف كردن زندانيان از مواد مخدر استفاده نميشود .وى در پايان ديدار روزنامه نگاران از گوانتانامو ميگويد:ما در جنگ در مقابل ترور پيروز خواهيم شد.