زندگى شارون، زندگى انسانى با چرخش‌هاى غير منتظره

آريل شارون در ماه فوريه سال ۱۹۲۸ بعنوان فرزند يك خانواده مهاجر يهودى روس متولد شد و در سن چهارده سالگى بعضويت يك گروه شبه نظامى درآمد كه اين آغازگر راه زندگى نظامى‌گرى‌اش بود. او در اين دوران هرآنچه را كه فكر می‌كرد درست است بدون توجه به فرامين انجام می‌داد. درستى سرپيچى از فرامين، آنگونه بود كه او را پس از جنگ‌هاى سينا در سال ۱۹۵۶ و جنگ شش روزه به قهرمان جنگ تبديل كرد. اما در سطوح فرماندهى اين كله شقى او، مانع راهش بود تا اينكه سال ۱۹۷۳ از ارتش استعفا داد و به سياست پيوست. شارون در جناح راست مناخيم بگين قرار گرفت و ليكود را بنا گذاشت. با فرار رسيدن جنگ اكتبر سال ۱۹۷۳ دوباره به ارتش پيوست. اما يك سال بعد آن را بار ديگر ترك گفت و راه فعاليت سياسى را ادامه داد. هشت سال بعد بعنوان وزير دفاع، نيروى محرك اصلى تهاجم به لبنان به بهانه تنبيه سازمان آزاديبخش فلسطين بود. اما در واقع او می‌خواست با كمك شبه نظاميان مسيحى نظم نوينى را در منطقه ايجاد نمايد. همين شبه نظاميان هم بودند كه در برابر چشمان نظاميان اسرائيلى به قتل عام اردوگاه‌هاى فلسطينى صبرا و شتيلا دست زدند و به همين خاطر هم دادگاهى در اسرائيل، شارون را بجرم عدم توانائى در انجام وظيفه در مقامات دولتى محكوم كرد و او مجبور به استعفا شد. اما اين پايان راه سياسى او نبود. شارون دوباره به كابينه بازگشت و شهرك‌نشينان را به شهرك سازى تشويق نمود. فلسطينى‌ها برايش دشمنان ابدى بودند كه با آنها صلح غيرممكن بود. او يك بار در مصاحبه‌اى ابراز تاسف كرد كه چرا همان موقع و در جنگ لبنان عرفات را به قتل نرسانده است. شارون مخالف رابين بود و در دوران نخست وزيرى نتانياهو وزارت خانه‌هاى مختلفى را برعهده گرفت. پس از شكست نتانياهو در انتخابات، اهود بارك از حزب كارگر نخست وزيرى را برعهده گرفت، اما او نتوانست ويرانه‌هاى قرارداد اسلو را مرمت نمايد و اينگونه بود كه انتفاضه دوم براه افتاد. پس از تسليم بارك، اين شارون بود كه در سال ۲۰۰۱ نخست وزيرى را بعهده گرفت، اما او نتوانست انتظار راى دهندگان مبنى بر ايجاد نظم و آرامش را برآورده سازد، بجاى آن او عرفات را ايزوله و آنچه كه تشكيلات خود گردان فلسطين بنا نهاده بود بنا به دستور وى نابود شد. با اين همه شارون ناگهان و بصورت يكجانبه اعلام كرد كه شهرك‌هاى يهوديان در نوار غزه را تخليه خواهد كرد، امرى كه در حزب ليكود به مناقشه و انشعاب انجاميد. بعيد بنظر می‌رسد كه حزب جديد او بتواند بدون شارون به موفقيتى نائل آيد، و با اين احساس است كه منطقه به آينده می‌نگرد.