سازمان ملل و شمار مهاجران
۱۳۸۵ فروردین ۱۷, پنجشنبه
كارشناسان سازمان ملل متحد بر اين نظرند كه در سال‌هاى ۲۰۱۰ تا ۲۰۳۰ موج مهاجران از كشورهاى فقير جهان به كشورهاى صنعتى، ميزان رشد جمعيت نازل در كشورهاى صنعتى را تعديل خواهد داد. ريتا زوسموت، رئيس سابق مجلس آلمان و يكى از كسانى كه گزارش سازمان ملل متحد را ارائه داد، در مقابله با برداشت منفى‌اى كه در كشورهاى صنعتى نسبت به مهاجران وجود دارد، گفت:
”كشورهاى صنعتى و مهاجران، حتا به خاطر اهداف اقتصادى هم كه شده، وابسته‌ى به هم هستند. مهاجران به كارهايى دست مى‌زنند، كه شهروندان كشورهاى صنعتى مايل به انجام آنها نيستند.”
گفتنى ست كه ۱۹۱ ميليون مهاجر در سطح جهان پراكنده‌اند و حدود يك سوم آنها در يك كشور صنعتى اروپايى زندگى مى‌كنند. در كنار اروپا، آمريكاى شمالى بسيارى از مهاجران را به خود جلب مى‌كند. بر مبناى آمار كميسيون جمعيت و توسعه سازمان ملل متحد سه چهارم مهاجران جهان در ۲۸ كشور سكنى گزيده‌اند. شمار مهاجران در آمريكاى شمالى ۴۴،۵ ميليون نفر، در استراليا و نيوزيلند، ۴،۷ ميليون نفر و در ژاپن ۲ ميليون نفرند.
اين در حالى‌ست كه مسئله مهاجرت و فرار مغزها يكى از مشكلات بزرگ كشورهاى فقير گشته و شهروندان نخبه اين كشورها، كه تعدادشان هم زياد نيست، به كشورهاى ثروتمند جهان مهاجرت مى‌كنند و اين كشورها با مهاجرت نيروهاى متفكر و جوان خود، امكان پيشرفت و توسعه خود را هر چه بيشتر از دست مى دهند. پاپا اوسو آنكوموآ، وزير كشور غنا در مورد فرار مغزها در كشور خود، راه هايى براى ترغيب مهاجران به بازگشت را پيشنهاد مى‌كند:
”مهاجرت نبايد جلوى توسعه‌ى كشور را بگيرد. از اين پديده مى‌توان حتا به عنوان موتور توسعه استفاده كرد. مهاجران غنايى مى‌توانند در كشور خود راى بدهند، برنامه‌هاى راديويى براى آنها تهيه مى‌شود و سعى بر آن است تا روزى آنها به كشور خود بازگردند.”
بايد گفت كه كشورهاى صنعتى به كار مهاجران نياز دارند و كشورهاى فقير نيز به پول، تكنولوژى و ايده‌هاى جديد مهاجران خود. ريتا زوسموت، كارشناس سازمان ملل متحد در مورد لزوم زندگى صلح جويانه مهاجران و اتباع كشورهاى مهاجر پذير مى‌گويد:
”سوال گرهى در اين ميانه آن است كه آيا ما قدرت همزيستى صلح جويانه در كنار هم را داريم و مى‌توانيم از برخورد فرهنگ‌ها با هم جلوگيرى كنيم يا نه. اين سوال وقتى پاسخى مثبت خواهد داشت كه هم كشورهاى مهاجرپذير و هم خود مهاجران به اين واقعيت اذعان دارند كه به هم محتاجند. با فهم اين نكته مى‌توان از اين رابطه متقابل به بهترين نحوى استفاده كرد.”