سال ۲۰۰۳، سال ترور و خشونت

روزنامه هلندى Algemeen Dagblad كه در لاهه منتشر ميشود به چشم انداز سياسى جهان در آستانه شروع سال جديد ميلادى پرداخته و مدعى است كه شاهدى در دست نيست كه بتوان از امن تر شدن جهان سخن گفت. اين روزنامه مينويسد:

“عراق بى گمان تا مدتها يكى از مسائل اصلى سياست بين الملل باقى خواهد ماند، ولى مسئله اصلى و عمده تروريسم كه به آن گره خورده است نيز كماكان نقش خود را بر سياست بين الملل خواهد زد. چنين است كه اين حكم آمريكاييان كه گويا پس از سرنگونى رژيم صدام حسين و يا اسارت جنجالى خود صدام جهان بسى امن تر از پيش شده است، آن چنان كه بايد و شايد پشتوانه اى ندارد. تنها يك موضوع از هم اكنون روشن شده است و آن اينكه اميد و انتظاراتى را كه آمريكاييان در بين مردم عراق برانگيخته اند، تا كنون متحقق نساخته اند. تغيير قدرت در عراق در سالى كه به پايان ميرسد، از آرزو به واقعيت بدل شد. در سال ۲۰۰۴ اين پرسش مطرح است كه آيا صاحبان حق راى در آمريكا كماكان از جورج بوش حمايت خواهند كرد يا خير؟ در بين اروپائيان بسيارند كسانى كه با نظرگاه جورج بوش در ارتباط با مفهوم صلح مخالفند.”

روزنامه ايتاليايى La Stampa نيز درباره وضعيت سياسى و آرا و عقايد سياسى مردم در ايالات متحده آمريكا چنين مينويسد:

“در پس آن ۶۳ درصد محبوبيتى كه رئيس جمهور آمريكا، جورج بوش از آن بهره دارد، چيزى وجود دارد كه از حمايت و پشتيبانى از جنگ با اوسامه بن لادن و صدام حسين فراتر ميرود. آمريكاييان كماكان در شخصيت جورج بوش كسى را ميبينند كه ماموريت جديد آمريكا در پهنه گيتى را برعهده گرفته است و اين ماموريت را بدرستى تعريف و اجرا ميكند. و اين ماموريت و اين رسالت جهانى آمريكا از نظر آمريكاييان چنين است: جورج بوش ميبايست تمامى ديكتاتورهاى جهان را يكى پس از ديگرى بتاراند و دموكراسى را در آن كشورهايى ايجاد كند كه ۱۹ تروريست شريك در حملات تروريستى يازدهم سپتامبر را در دامان خود پرورده اند.

جنگ با تروريسم و ايجاد يك نظم جهانى عارى از مستبدين و ديكتاتورها، صدور آزادى به جهان و ايجاد حس همبستگى و همدردى در اذهان عمومى مردم آمريكا همانا شاخصهاى انقلاب نئومحافظه كارانه اى آمريكا در سال ۲۰۰۳ ميلادى است يعنى همان انقلابى كه ميبايست جورج بوش را در مقام رياست جمهورى آمريكا ابقا كند.”

و سرانجام روزنامه سوئيسى Neue Zürcher Zeitung تروريسم و مبارزه با آن را بزرگترين چالش زمانه ميداند. اين روزنامه مينويسد:

“اينكه چرا مسلمانان بگونه اى فزاينده جذب شعارهاى اسلامگرايان ميشوند، علل اجتماعى، سياسى و اقتصادى خود را دارد. اينكه عربها غرب را به پيروى از سياست يك بام و دو هوا متهم ميكنند، چندان بى ربط هم نيست. چرا كه غرب همواره از دموكراسى دم ميزند ولى در خاور ميانه از حكومتهاى مستبد و يكه سالار جانبدارى ميكند. از جانب ديگر عربها از آمريكا نيز مايوس شده اند، چرا كه آمريكاييان تا كنون آنگونه كه بايد و شايد در راستاى حل بحران بين فلسطينيان و اسرائيل، تلاش نورزيده اند. گرچه تلاش و پيگيرى بيشتر در مسائل خاورميانه، حمايت بيشتر از نيروهاى دموكرات و همكارى در توسعه و عمران كشورهاى اين منطقه مانع از آن نخواهد شد تا اوسامه بن لادن، اين ميلياردر سعودى از اعمال خود دست بردارد، ولى از دامنه و ميزان حمايت مسلمانان از او خواهد كاست و همين امر گستره فعاليت وى را محدود و محدودتر ميسازد.”