سانسور در چين

بعد از پايان اين ترانه، كوى جيان، رويش را به سوى تماشاگران حاضر در استاديوم برگرداند و گفت: “بيشتر از ده سال پيش بود كه من در مقابل چنين جمعيتى آواز خواندم.”
و مردم شروع به كف زدن كردند. جمعيت گويى مى خواست از او تشكر كند كه با وجود همه سختى ها، به آنها وفادار مانده است.

در سال ۱۹۹۳ كوى جيان براى آخرين بار آواز خواند. در برنامه اى تبليغى براى بازى هاى آسيايي. مراسمى كه او در آن حضور داشت، معمولا در آخرين لحظات ممنوع مى شد. هميشه مورد مواخذه قرار مى گرفت، چرا كه نامش با جنبش چهارم ژوئن سال ۱۹۸۹ بر سر زبان ها مى آمد.

دو هفته قبل از حمله تانك هاى ارتش سرخ چين به ميدان صلح آسمانى و دانشجويانى كه در اين ميدان دست به اعتصاب غذا زده بودند، كوى جيان در حالى كه روبانى سرخ بر پيشانى اش بسته بود، براى اعتصاب كنندگان خواند. ترانه اى كه او در آن روز اجرا كرد ، يعنى ترانه ى “من هيچ چيز ندارم”، از آن زمان ترانه ى مبارزات مردم شده است.

اين سوال را همه در استاديوم شهر پكن از خود مى كردند: آيا او امروز هم، جرات خواندن اين ترانه را خواهد داشت. پس از چند آهنگ جديد، به ناگاه سازها براى ترانه ۱۵ سال پيش كوك شدند. جمعيت به پا خاست و ترجيع بند شعر را همه با هم خواندند و پارچه ى قرمز رنگى را دست به دست گردانند تا به روى صحنه رسيد. برنامه با آرامش و نظم تمام به پايان مى رسد.

اين كه بزرگترين خواننده مخالف چين دوباره در اين كشور اجازه خواندن مى يابد، نشانى از باز شدن فضاى سياسى در اين كشور است، زيرا هنوز هر آنچه ربطى به وقايع بهار ۱۹۸۹ دارد، تابوست و در پانزدهمين سالگرد اين حادثه پراهميت، فعالان سياسى آن زمان و خويشاوندان قربانيان آن واقعه، به حبس خانگى محكوم شده اند. استادان دانشگاه حق صحبت در مورد وقايع پانزده سال پيش را ندارند و به مطبوعات سفارش شده تا اين روز را به آرامى بگذرانند و جنجالى به پا نكنند. در همين راستا وقتى شبكه خبرى CNN در روز يكشنبه گذشته خبر تظاهرات ده ها هزار نفر را در هنگ كنگ، به خاطر يادبود قربانيان قتل عام ميدان صلح آسمانى در پانزده سال پيش پخش كرد، صفحات تلويزيون هاى چين براى چند دقيقه سياه شد.