سحرخیز: «احمدی‌نژاد روز به روز منزوی‌تر می‌شود»
۱۳۸۷ آذر ۱۴, پنجشنبه
یک روز قبل از آن (سه‌شنبه ۱۲ آذر) نیز، همایشی با نام سی سال قانون‌گذاری، در ساختمان مجلس برگزار شد که گروهی از چهره‌های سرشناس حکومتی و شخصیت‌های سیاسی مختلف در آن حضور داشتند. اما احمدی‌نژاد به این دلیل که برای او وقت سخنرانی در نظر گرفته نشده بود، از شرکت دراین همایش خودداری کرد. سحرخیز این موارد را نشانه‌های هرچه منزوی‌تر شدن احمدی‌نژاد حتی در بین جناح اصولگرا می‌داند.
دویچه‌وله: آقای سحرخیز به نظر شما علت عدم حضور رئیس جمهور در جلسه‌ی دیروز مجلس چه بود؟
عیسی سحرخیز: این غیبت، بعداز غیبت پریروز صورت گرفت و حذف دو برنامه‌ی تقریبا از پیش اعلام شده، این ظن و گمان را ایجاد کرد که رئیس جمهور با مجلس قهر کرده است. این موضوع حتی در رسانه‌ها هم مطرح شد. یعنی مطرح شد که رئیس‌جمهور به رفتار مجلس واکنش نشان داده که برنامه‌ی او را در دستور جلسه قرار نداده است. پیش از این هم، مصاحبه‌ی مطبوعاتی‌یی که آقای احمدی نژاد در شب قبل در تلویزیون انجام داد، این حدس و گمان را دامن می‌زد که وی به‌دلیل این که هیچ راهی در مجلس نیافته و نتوانسته طرح خودش را در آنجا مطرح کند، همان حرف‌هایی را که برای مجلس نوشته بود، به‌عنوان یک مصاحبه‌ی تلویزیونی عرضه کرده است. به‌هرحال، این نشان‌دهنده‌ی شکاف بیشتر در میان جریان اقتدارگرا، مجلس و دولت است.
ولی در همان مصاحبه تلویزیونی ایشان اعلام کردند، «من فردا صبح برای دفاع از طرح‌ام به مجلس می‌روم». به نظر شما، از شب تا صبح چه اتفاقی افتاد که نظر رئیس‌جمهور عوض شد؟
در واقع اصلا برنامه حضور ایشان در دستور کار مجلس قرار نداشت. و به این معنا برنامه‌ای که ایشان برای خودش طراحی کرده بود، یک مسئله ذهنی بود که چون در چارچوب سازوکارهای مناسب عمل نکرده، در فضای تقابلی که به جای تعامل میان دولت و مجلس ایجاد شده، این گونه خودش را جلوه‌گر ساخته است.
وقتی آقای رئیس‌جمهور در همایش سی سال قانون‌گذاری شرکت نکرد، برخی از نمایندگان به همان نکته‌ای اشاره داشتند که شما هم در ابتدای صحبت‌تان گفتید. یعنی رئیس‌جمهور به این دلیل که وقتی برای سخنرانی وی در نظر گرفته نشده بود، به همایش نرفت. آیا این مسئله هم به شکاف میان اصولگرایان مربوط است؟
شاید مسئله اصلا بیشتر از این باشد. آقای احمدی‌نژاد دارد دچار یک انزوای فزاینده می‌شود و روز به روز بیشتر از سوی جریان‌ها و گروه‌های دیگر، حتا از سوی محافظه‌کاران، طرد می‌شود و چون تحمل این مباحث را ندارد، به واکنش‌ها‌یی دست می‌زند که اوضاع را به‌جای این که بهتر کند بدتر می‌کند.
در همایش سی سال قانون‌گذاری، هما‌ن‌گونه که برای آقای خاتمی جایی برای سخنرانی نگذاشته بودند، چون بنا بود روسای مجلس صحبت کنند، طبعا جایی برای رییس جمهور فعلی هم نبوده است. اما من فکر می‌کنم بیش ازاین که عدم حضور ایشان در اساس بیشتر به این نکته برمیگردد که مشخص شده بود نمایندگان مجلس با طرح پرداخت یارانه‌های نقدی راحت برخورد نمی‌کنند. برخی از آن‌ها حتا مطرح می‌کردند که این طرح نیاز به برگزاری رفراندوم دارد. در کشوری که مباحث مربوط به رفراندوم به گونه‌های مختلف مطرح شده و هیچ وقت پیش نرفته است، پیشنهاد آن به معنای سنگی‌ست که جلو ی پای آقای احمدی‌نژاد گذاشته می‌شود. یا در واقع یک آزمون است که ایشان را در مقابل آن قرار می‌دهند تا روشن شود که افکار عمومی، به رغم همه تبلیغاتی که ایشان می‌کند، حاضرنیست چنین طرح پرهزینه‌ای را بپذیرد و مردم حاضر نیستند وعده‌های واهی را به واقعیت‌های زندگی خودشان ترجیح بدهند.
چرا فکر می‌کنید که رفراندوم در مورد این طرح عملی نیست؟ براساس اصل ۵۹ قانون اساسی می‌شود برخی از کارهای بزرگ اقتصادی، سیاسی و فرهنگی را به همه‌پرسی گذاشت.
من نگفتم از این لحاظ اجرا نمی‌شود، گفتم پی‌آمدهایی دارد که با برنامه‌های آقای احمدی‌نژاد نمی‌خواند. اگر مردم به این مسئله رای منفی بدهند، که قابل پیش‌بینی هم هست، این به معنای رای عدم کفایت به دولت احمدی‌نژاد و برنامه‌های این دولت هم هست. از این لحاظ می‌گویم که دولت به این سمت و سو نخواهد رفت و خودش را در مقابل آزمونی قرار نمی‌دهد که نه تنها یک طرح را می‌بازد، بلکه تمام اعتبار و حیثیت‌خودش را هم در این آزمون پرخطر به گرو می‌گذارد.