سرمایه‌گذاران عرب در فوتبال بوندس لیگا و چالشی به نام قانون "۱+۵۰"
۱۳۹۱ دی ۲۰, چهارشنبه
باشگاه پرطرفدار ۱۸۶۰ مونیخ پس از سقوط به بوندس‌لیگای ۲ در سال ۲۰۰۴ میلادی در پی برخورد با مشکلات مالی فراوان در پایان سال ۲۰۱۰ در یک قدمی ورشکستگی و سقوط اجباری از بوندس لیگای ۲ به لیگ دسته ۴ و آماتور فوتبال آلمان قرار گرفته بود.
تلاش‌های گسترده مسئولین این باشگاه سنتی فوتبال آلمان برای جذب حامیان مالی و حل مشکل بار سنگین بدهی‌ها بدون نتیجه مانده بود. هواداران این باشگاه نیز خود را آماده سناریوی تلخ خداحافظی از عرصه فوتبال حرفه‌ای آلمان کرده بودند.
سرانجام در یک قدمی اعلام رسمی ورشکستگی باشگاه، "شیرهای مونیخ" موفق به جذب فرد سرمایه‌گذاری از خاورمیانه شدند. "حسن ایسمائیک" تاجر اردنی‌تبار مقیم کشور امارات متحده عربی با پرداخت مبلغ ۲۷ میلیون یورو، ۶۰ درصد از سهام بخش فوتبال حرفه‌ای باشگاه ۱۸۶۰ مونیخ را خریداری کرد.
سرمایه‌گذاری این شخص نه تنها مانع "سقوط آزاد" مونیخی‌ها شد، بلکه رویای بازگشت مجدد به بوندس‌لیگای یک و صعود به لیگ باشگاه‌های اروپا را نیز در میان دوستداران این باشگاه زنده کرد.
این خوشبینی‌ها با تاکید حسن ایسمائیک بر هدف رسیدن ۱۸۶۰ مونیخ به رده تیم‌هایی مانند بارسلونا در چارچوب برنامه ۱۰ ساله، نماد ویژه‌ای را نیز به خود اختصاص داده بود.
اما در دومین سال حضور ایسمائیک در این باشگاه، پایتخت‌نشینان آبی‌پوش ایالت بایرن همچنان با فراز و نشیب‌های خود در بوندس‌لیگای ۲ دست و پنجه نرم می‌کنند و از بلندپروازی ورزشی دور مانده‌اند.
حال با آغاز سال جدید میلادی بار دیگر احتمال وقوع سناریوی "سقوط آزاد" برای باشگاه ۱۸۶۰ مونیخ وجود دارد.
حسن ایسمائیک که از آشنایان نزدیک سرمایه‌گذار باشگاه انگلیسی منچستر سیتی شیخ "منصور بن زاید النهیان" به شمار می‌رود، با اشاره به در دست داشتن مالکیت اکثریت سهام باشگاه ۱۸۶۰ مونیخ، به تازگی به دنبال استفاده از روش همتای خود در باشگاه منچستر سیتی و دخالت مستقیم در سیاست و امور ورزشی این باشگاه است. اما مالکیت ۶۰ درصد از سهام باشگاه نمایانگر داشتن اکثریت حق آرا و تصمیم گیری در باشگاه نیست.
طبق قانون "۱+۵۰" در اساسنامه لیگ فوتبال آلمان (DFL)داشتن اکثریت سهام یک باشگاه منجر به تصاحب اکثریت حق تصمیم‌گیری در باشگاه نیست. بر اساس این مقررات، حداقل ۵۱ درصد از اختیارات در تعیین سیاست باشگاه می‌بایست در دست خود باشگاه قرار گرفته باشد. هدف و منظور اصلی طراحی قانون "۱+۵۰" از ابتدا جلوگیری از تک روی مطلق سرمایه‌گذاران در عرصه فوتبال حرفه‌ای باشگاه‌های آلمان بوده است.
به عنوان مثال "دیتمار هوپ"، مالک اصلی باشگاه هوفن هایم در بوندس لیگا نیز به‌رغم داشتن ۹۶ درصد از سهام باشگاه، فقط به میزان ۴۹ درصد اختیار تصمیم‌گیری در باشگاه خود را دارد.
شایان ذکر است که تنها باشگاه‌های "بایر لورکوزن" و "فا.اف.ال. ولفسبورگ" به علت ساختار منحصر به‌فرد خود به عنوان باشگاه متعلق به کارخانه‌های صنعتی "بایر" و "فولکس واگن" از قاعده‌ی "۱+۵۰" مستثنی هستند.
با این وجود حسن ایسمائیک به اخراج اعضای هیئت رئیسه باشگاه ۱۸۶۰ مونیخ از سمت‌های خود و دخالت مستقیم در سیاست باشگاه پافشاری می‌کند. وی در غیر این صورت به پایان پشتیبانی مالی خود از این باشگاه اشاره کرده است.
به عقیده کارشناسان، این سرمایه‌گذار از ابتدای فعالیت خود در باشگاه ۱۸۶۰ مونیخ متوجه جزئیات قاعده "۱+۵۰" در فوتبال آلمان نشده است. حال جنگ قدرت در راس باشگاه ۱۸۶۰ مونیخ مجدادا جوانب سرنوشت‌سازی را برای ادامه بقای این کلوپ دارد.
از سوی دیگر طراحان اساسنامه لیگ فوتبال آلمان اهمیت حفظ قانون "۱+۵۰" به منظور ادامه استقلال باشگاه‌ها در صحنه فوتبال حرفه‌ای آلمان را تائید شده می‌بینند.