سرنوشت اعراب تبعه اسرائيل
۱۳۸۳ تیر ۲, سهشنبهآيا اعراب تبعه اسرائيل را از وطن آنها بيرون خواهند كرد؟ طبق نظرسنجى هاى اخير عدم تحمل و مدارا با اين طبقه از مردم اسرائيل هر روز شديدتر ميشود، آنهم در كشورى كه بقول زمامدارانش «تنها كشور و جامعه دمكراتيك منطقه خاور ميانه« است.
ايالات متحده آمريكا و همچنين اتحاديه اروپا مكررآ خواستار استقرار دمكراسى،يعنى آزادى و مردم سالارى در منطقه خاورميانه شده اند، كه آخرين بار اين نظر در كنفرانس عالى هشت كشور مهم صنعتى جهان ابراز شد. اما كشورهاى منطقه، كه در اينباره با آنها صحبتى بميان آمده از خود عكس العملى حاكى از بيعلاقگى تا رد و امتناع نشان داده اند و حكومتهائى در منطقه، كه واقعآ از دمكراسى بدور هستند گفته اند كه حاضر نيستند از كشورهاى ديگر در اين زمينه دستور بگيرند، و خود اين اصلاحات را در گامهاى نسبتآ كوچك باجرا خواهند گذاشت، يعنى بعضى آزاديهاى اجتماعى را قبول خواهند كرد، بدون اينكه قدرت حكام كشور را مورد سَوال و ترديد قرار دهند.
اين قضيه، يعنى تعميم آزادى و دمكراسى در كشورى كه تا كنون تنها نظام دمكراتيك منطقه ناميده ميشد، يعنى اسرائيل، سير قهقرائى پيموده، و اشغال سرزمينهاى فلسطينى، كه از ۳۷ سال قبل تا كنون ادامه دارد طبقات وسيع مردم كشور را به فساد اخلاقى كشيده، و از طرف ديگر انتفاضه الاقصى يا قيام فلسطينى ها هم وضع را بدتر كرده است. شاهد اين مدعا اينكه در يك نظرسنجى اخير دو سوم از يهوديان اسرائيل اظهار عقيده كردند كه بهتر آنست كه اعراب اسرائيل اين كشور را ترك كنند. نزديك به نيمى از همين سوَال شوندگان يهودى معتقد بودند كه دولت با صبر و تحمل زياد با اعراب ساكن و تابع اسرائيل برخورد ميكند. باز ۴۵ در صد از آنها اظهار عقيده كردند كه دولت بايد حق انتخاب شدن و انتخاب كردن را از اين گروه سلب كند.
بايد توجه داشت كه سوَال و جواب اين نظر سنجى در باره فلسطينى هاى ساكن نوار غزه و كرانه باخترى رود اردن نبود، بلكه منظور اعرابى بود كه تبعه اسرائيل هستند و تحت لوا و قوانين آن كشور زندگى ميكنند، و يك ششم از جمعيت شش ميليونى اسرائيل را تشكيل ميدهند. اينها فلسطينى هائى هستند كه هنگام اعلام موجوديت كشور و دولت مستقل اسرائيل در سال ۱۹۴۸ ميلادى در سرزمين آبا و اجدادى خود ماندند و دولت اسرائيل آنها را بدون توجه به خواست و نظر آنان اتباع اسرائيل خواند، با اعتقاد راسخ به اين امر، كه اين اعراب هميشه بصورت اقليتى فاقد قدرت باقى خواهند ماند.
اين اعتقاد و اطمينان اسرائيلى ها درست از آب درآمد، ولى نظر و فكر اعراب تبعه اسرائيل به مرور زمان تغيير كرد و امروزه بسيارى از آنان خود را همدرد و همصدا با فلسطينى هاى ساكن نوار غزه و كرانه باخترى حس ميكنند، گرچه زياد شايق به تعلق و پيوستن به آنها در دولت مستقل آتى فلسطين نيستند. اگر اعراب اسرائيل چنين آرزوئى ميداشتند و آنرا ابراز ميكردند در چشم اكثريت يهودى كشور «خيانت« تلقى ميشد، همانطور كه ابراز همدردى آنها با برادران فلسطينى اينگونه تفسير شد. باز اسرائيلى ها اعراب هموطن خود را يكنوع « ستون پنجم« يعنى جاسوس دشمن تلقى ميكردند كه هدفش پس گرفتن همه اراضى فلسطينى است كه اسرائيل در سال ۱۹۶۷ ميلادى تصرف كرده، و شايد هم بخشهائى از اراضى قبل از جنگ.
فقط با اين توجيه ميتوان نتايج وحشت انگيز نظرسنجى مورد بحث را ارزيابى كرد، در عين اينكه اين توجيه بمعناى حقانيت نتيجه نظر پرسى نيست. نتايج اين نظر سنجى دليل بارز تشديد افراط گرائى جامعه اسرائيل است، جامعه اى كه مدتهاى مديد تحت تاثير گرايشهاى انسان دوستانه و آزاديخواهانه قرار داشت، ولى امروزه، شايد تحت تاثير ترور و وحشت، مواضع خشونت طلبانه و افراطى اتخاذ كرده و هنگام انتخابات هم نمايندگان همين گرايشها را انتخاب ميكند.