سرنوشت صدام حسين

اعلام تحويل قريب الوقوع صدام-حسين به دولت موقت عراق و محاكمه او از طرف همين دولت در رسانه هاى گروهى جهان انعكاس وسيع يافته و اكثر روزنامه هاى اروپا سرمقاله هاى امروز خود را به اين موضوع اختصاص داده اند. روزنامه هانوفرشه آلگماينه تسايتونگ (Hannoversche Allgemeine Zeitung) منتشره در شهر هانوور آلمان در اينباره چنين اظهار عقيده كرده است: اينكه صدام-حسين يكى دو هفته زودتر به عراقيها تحويل داده شود يا ديرتر تآثير زيادى ندارد. مهم اينست كه آمريكا علاقه تام به اين امر دارد كه رهبر سابق عراق را هرچه زودتر به خود عراقيها واگذارد. در محاكمه صدام-حسين اصل قضيه چيزى بيش از شخص او است و منظور بيشتر اينست كه عراقيها تشويق شوند كه دوره زمامدارى او را كه به دهه هفتاد برميگردد مورد بررسى و مداقه قرار دهند. پرداختن به اين قضايا براى عده زيادى از مردم عراق باعث تازه شدن خاطرات دردناك خواهد شد، چه كسانى كه در آن دوره تحت اختناق و فشار قرار داشنتد، و چه كسانى كه خود عامل آن ستمگريها بودند. در عين حال بررسى وقايع دوره استبداد در سرزمين بين النهرين اين فرصت را هم بوجود ميآورد كه عصر جديدى در آن كشور آغاز شود، و براى سياست آمريكا در قبال عراق هم ميتواند دوره تازه اى شروع شود.

روزنامه كورير (Kurier) چاپ وين معتقد است كه برنامه زمانى تعين شده براى عراق براى رئيس جمهور آمريكا جورج-دبليو-بوش مناسب است و در اينباره چنين مينويسد: ممكن است براى عراقيها قضيه اسراى جنگ، كه مجوعآ ۱۴۰۰ نفر داراى اين صفت هستند و صدام-حسين هم يكى از آنها است بصورت يك مسئله لاينحل قضائى درآيد، زيرا از نظر صرف حقوقى با پس دادن ااستقلال عراق به خود عراقيها جنگ خاتمه يافته تلقى ميشود، و در آنصورت هيچ اسير جنگى هم وجود ندارد. اينست كه طبق قوانين بين المللى بايد در مورد اين ۱۴۰۰ فرد مظنون باضافه رئيس جمهور سابق عراق تا آخر ماه ژوئن جارى اعلام جرم شود يا اينكه بايد آنها را آزاد كرد. ولى اينكه آيا دستگاه قضائى و دادگسترى عراق كه مانند همه امور ديگر آن كشور ازهم پاشيده است خواهد توانست چنين كارى را بانجام برساند يا نه فعلآ معلوم نيست. بهر حال براى رئيس جمهور آمريكا جورج-دبليو-بوش برنامه هاى اجرا يا تعيين شده مناسب است: اول مراسم شصتمين سالگرد پياده شدن نيروهاى متفقين در نورماندى انجام شد، و سپس مرسم سوگوارى رئيس جمهور پيشين آمريكا رونالد-ريگان و بزودى كارى كه ميتوان آنرا آزاد شدن عراق ناميد. براى جورج-بوش كه با پيوستن بيل-كلينتون به تيم مبارزات انتخاباتى دموكراتها توجه عمومى بسوى آنها جلب شده، برنامه اى بهتر از اين نميشد تصور كرد.

در روزنامه براونشوايگر تسايتونگ (Braunschweiger Zeitung) منتشره در شهر براونشوايگ آلمان در همين زمينه چنين ميخوانيم:دولت آمريكا در مقابل درخواست دولت موقت عراق مبنى بر تحويل رئيس جمهور سابق كشور صدام-حسين هنوز موافقت كامل خود را اعلام نكرده، با اين توجيه كه هنوز دولت مستقلى در عراق بر سر كار نيست. از طرف ديگر پرزيدنت بوش مكرر توضيح ميدهد كه قصد دارد در عراق شرايط يك كشور مستقل و آزاد را بوجود بياورد، با همه ملزومات چنين دولتى كه دستگاه قضائى مستقل هم جز، اصلى آنست. براى عراق برخوردار از مردم سالارى اين امر اهميت تاريخى خواهد داشت كه از نظر حقوقى هم خود را از قيد بندگى ديگران رها كند.