سفر به موقع گرهارد شرودر صدراعظم آلمان به كشورهاى عربى حوزه خليج فارس

علاقه نمايندگان شركتها و صنايع آلمانى به همراهى كردن گرهارد شرودر آنقدر زياد بود كه چاره اى جز تقسيم كردن هيات اقتصاد آلمان به چند گروه مختلف وجود نداشت. اين علاقه و تمايل زياد از جذابيت مشرق زمين سرچشمه نميگرفت، بكله در اين واقعيت نهفته بود كه پول كشورهاى عربى به اصطلاح از پارو بالا ميرود و طبيعيست كه شركتها و صنايع آلمان نيز دست به عرضه قابليتهاى خود ميزنند.

دورانى كه در آن خدمات و كالاهاى آلمانى حتى براى كشورى چون عربستان سعودى هم گران بود، و آنان براى تامين نيازهاى خود ترجيحا به كره و يا ديگر كشورهاى آسيايى سرك ميكشيدند، ديگر سپرى شده است.

در آن زمان كه شيخهاى منطقه حسابگرانه پول خود را خرج ميكردند، دوران طلايى اقتصاد آلمان در كشورهاى عربى هم به نظر ميرسيد كه رو به پايان است. از آن پس اقتصاد آلمان ديگر علاقه از خود نسبت به اين كشورها نشان نداد و هر جا هم كه سودى در كار نبود، دوستيهاى قديمى هم ارزشى نداشت.

افزايش بهاى نفت در اين دوران اما اوضاع را دگرگون كرده و بى اعتمادى روز افزون كشورهاى عربى حوزه خليج فارس به پدرخوانده هاى ديرينه اين منطقه يعنى ايالات متحده و بريتانيا، مزيد بر علت شده است. در اين راستا ميتوان از يك سو به جنگ عراق و رفتار سرد آمريكا در پى حادثه يازدهم سپتامبر اشاره كرد و از سوى ديگر به سياستهاى استعمارگرايانه اى كه بريتانيا در طول تاريخ در اين منطقه اتخاذ كرده.

از اين رو آمدن صدراعظم آلمان بسيار به موقع بوده است، رهبر كشورى كه در منطقه هيچگونه مصالح ارضى ندارد، در جنگ عراق شركت نجسته و علاوه بر آن اقتصادى دارد كه محصولات آن در جهان عرب از اعتبار و محبوبيت زيادى برخوردار است. به ويژه آنكه از ديد اين كشورها، آلمان ميتوان نقشى سازنده در متنوع كردن بخش اقتصاد آنان ايفاه كرده و به آنان در كاهش وابستگيشان به نفت و درآمدهاى نفتى يارى رساند.