سفر رئيس جمهور آمريكا به اروپا

روزنامه »زودوست پرسه«(Südwest Presse) چاپ شهر اولم در اينباره چنين اظهار نظر كرده است: حداقل فايده ديدار رئيس جمهور آمريكا از اروپا اينست كه وى و رهبران اروپائى به نحو دوستانه با يكديگر برخورد ميكنند، نه مانند زن و شوهرهاى دعوائى در روزهاى قبل از طلاق.
ولى اختلاف مواضع اروپا و آمريكا بكلى از بين نرفته و شكاف ها دوباره باز خواهد شد، مثلآ اگر ايران همچنان يكدندگى و لجاجت از خود نشان دهد و جامعه بين المللى يكبار ديگر با مسئله اتخاذ تصميم در باره حمله نظامى روبرو شود. يا موقعى كه واشنگتن حاضر نباشد بار سنگين هزينه اشغال عراق را بتنهائى تحمل كند و از كشورهاى شريك و متحد خود خواستار مشاركت در اين راه شود. ايده و فكر جورج بوش مبنى بر صدور دمكراسى به سراسر جهان هم در اروپا با سوءظن اصولى روبرو ميشود، زيرا با نگاه دقيق به موضوع ديده ميشود كه هدف اصلى آمريكا از لشكركشى به اين كشور يا آن منطقه دفاع از مصالح خويش است كه اروپا با اعتماد به نفس بيشترى كه در حال تكوين است حاضر به مشاركت در آن نيست، با وجود دوستى با آمريكا.

روزنامه ايتاليائى »لا رپوبليكا«(La Repubblica) چاپ رم در همين زمينه چنين آورده است:
معضل واقعى كه بين اروپا و آمريكا حل نشده باقى مانده مسئله روش است. صدراعظم آلمان با وجود يك سلسله اشتباهات انگشت روى يك موضوع حساس گذاشت كه گفت، پيمان ناتو ديگر صحنه و محل مناسبى براى بررسى مسائل سوق الجيشى مشترك اروپا و آمريكا نيست. وى در عين حال ابراز اميدوارى به تقويت و توسعه روابط طرفين در مجموع آن و نه تنها در رابطه با پيمان ناتو كرد. اين موضوع نيز صحيح است كه توسعه اتحاديه اروپا كشورهائى را در اين اتحاديه شريك كرده كه عضو پيمان ناتو نيستند. واين مسئله اى است كه احتياج به سازش دارد، البته بيشتر از نظر فنى و نظامى و كمتر از نظر سياسى.

روزنامه »هامبورگر آبندبلات«(Hamburger Abendblatt) در همين مقوله چنين نوشته است:
آلمان و فرانسه به اين نتيجه رسيده اند كه سياست امنيتى براى سراسر جهان و مخوصآ در زمينه مبارزه با تروريسم بدون آمريكا امكان پذير نيست. آمريكا هم بنوبه خود ديگر از روش اعتماد به ائتلافى متزلزل از كشورهاى موافق، يعنى موافق با اقدامات نظامى پيروى نميكند، بلكه خواهان اتحادى است كه كارآئى آن بثبوت رسيده است. صدراعظم آلمان گرهارد شرودر بانى و مبتكر اين كار صحيح بود كه خواستار بحث در باره تفكر و تعمق براى تجديد نظر در باره نقش و ماهيت پيمان ناتو شد، كه در اين بين و بعد از بعضى ابراز نظرات مخالف با اقبال عمومى روبرو ميشود.

در روزنامه اسپانيائى »ال پائيس«(El País) چاپ مادريد در اينباره چنين ميخوانيم: پرزيدنت بوش در بروكسل دست دوستى بسوى اروپاى بقول او (قوى) دراز كرد. اين امر را بايد پيشرفت و تغييرى در سياست آمريكا دانست كه رئيس جمهور آن كشور پيوند و اتحاد كشورهاى اروپائى را برسميت ميشناسد. مخصوصآ تغيير رابطه بوش با رئيس جمهور فرانسه ژاك شيراك وصدراعظم
آلمان گرهارد شرودر نمايانگر اين تغيير سياست آمريكا است، در حاليكه اين دو كشور موضع خود را عوض نكرده اند و كماكان سرباز به عراق نخواهند فرستاد.