سفر وزير خارجه‌ى آلمان به خاورميانه
۱۳۸۵ مرداد ۱۹, پنجشنبه
� وزير خارجه‌ى آلمان به خاورميانه نداشته است.
معمولا رابطه با دوستان به گونه‌اى ديگر است. اهود اولمرت، نخست وزير اسرائيل، در ابتدا آلمان را بهترين دوست اسرائيل معرفى مى‌كند و از اين كشور مى‌خواهد تا در جنگ در لبنان مداخله كند، اما هنگامى كه فرانك والتر اشتاين‌ماير، وزير امور خارجه‌ى آلمان، چهارشنبه به اسرائيل مى‌رود تا راه حل‌هاى سياسى براى حل بحران خاورميانه معرفى كند، المرت او را پشت درهاى بسته منتظر نگاه مى‌دارد ، زيرا كابينه‌اش در جلسه‌اى طرح تشديد حملات به جنوب لبنان را مى‌ريزد.
حتا مقامات سياسى در ايالات متحده‌ى آمريكا نيز نسبت به اين تصميم گيرى كابينه‌ى اسرائيل متعجب شدند و سياست‌مداران ديگر كشورها نيز با شنيدن اين تصميم‌گيرى ، برقرارى صلح را در منطقه به شدت در خطر ديدند. قرار بر آن بود كه اين حملات وسيع ۳۰ روز ادامه داشته باشند و نيروهاى زمينى تا رود ليتانى پيشروى كنند و نيروهاى حزب الله را تا اين منطقه از مرز اسرائيل دور سازند.
اما صبح پنجشنبه به ناگاه خبر رسيد كه اين حملات وسيع انجام نخواهد شد و قرار است باز هم امكانى راه حل ديپلماتيك مورد بررسى قرار گيرد. و اين خبرى ناگهانى بود كه بسيارى را خوشحال ساخت. دولت لبنان هم كه در آن وزراى حزب الله نيز حضور دارند، تصميم گرفت تا ارتش اين كشور را به مناطق جنوبى كشور اعزام دارد.
اين خبر اما نبايد چنين ارزيابى شود كه ديگر حمله‌اى صورت نمى‌گيرد و راه حل ديپلماتيك به نتيجه خواهد رسيد. اين خبر همچنين نبايد چنان ارزيابى شود كه فرانك والتر اشتاين‌ماير، وزير امور خارجه‌ى آلمان، در توقف حمله‌ى وسيع اسرائيل به جنوب لبنان موثر بوده است. با وجود دوستى فراوان ميان آلمان و اسرائيل، توقف حمله به لبنان را بايد به خاطر خواست آمريكا از اسرائيل دانست.
آمريكا اگرچه به حمايت بى‌پروا از اسرائيل ادامه مى دهد، اما اكنون بر اين نظر است كه جنگ بايد پايان يابد تا روابط اين كشور با كشورهاى عربى بيشتر از اين رو به تيرگى نرود. و در اين تصميم گيرى‌ها آلمان نقش تعيين كننده اى ندارد.
در چنين شرايطى سفر وزير خارجه ى آلمان براى بار دوم به لبنان و اورشليم در مدتى كوتاه، بدون نقشه‌اى مشخص و بدون نمايندگى از طرف ارگانى جهانی، خطرناك مى‌نمايد. اين كافى نيست كه اشتاين ماير قول كمك‌هاى انسان دوستانه بدهد، دو طرف درگير محتاج كمك‌هاى سياسى و به احتمال قوى كمك‌هاى نظامى هستند.
كمك‌هاى سياسى آلمان به طرفين درگير بسيار محدود است و كمك‌هاى نظامی، به شكل اعزام نظاميان آلمانى را هم در چارچوب نيروهاى جهانى به منطقه تا كنون آلمان تاييد نكرده است. اين نه به خاطر گذشته‌ى آلمان و نه به خاطر رابطه‌ى حسنه‌ى آلمان است با اسرائيل. اين تصميم به اين علت است كه مردم آلمان نسبت به چنين تصميمى به شدت مقاومت مى‌كنند.