سفر وزیر اقتصاد آلمان به آسیای میانه

گلوز، هم در ترکمنستان و هم در ازبکستان تصریح کرد که در هر موقعیتی برای شرکت در مذاکرات سیاسی به نفع شرکت‌های آلمانی استفاده می‌کند، زیرا آن‌ها این را از او خواسته‌اند. او پس از مذاکره با نخست وزیر ازبکستان گفت:

« من احساس کردم که تمایل به اقتصاد آلمان و همکاری با آن وجود دارد، اما ترجیح داده می‌شود که این همکاری‌ها با اعتبارات ارزان صورت گیرد. من گفتم: ما نمی‌توانیم اول پول بیاوریم و همزمان با آن بگوئیم که از سفارشات سود برده‌ایم. نخست وزیر اشاره کرد که کیفیت و قابل اعتماد بودن ماشین‌‌ها و تاسیسات آلمانی در اینجا شهرت خوبی دارند و حتی اگر بعضا گران باشند، مردم به سوی آن‌ها می‌روند. ما باید روی شهرت خوبی که در اینجا داریم حساب کنیم و امیدوارم که فعالیت‌ها در آینده تقویت شوند».

از دید وزیر اقتصاد، ازبکستان به عنوان پرجمعیت‌ترین سرزمین آسیای میانه، در کوتاه‌مدت چشم اندازهای امیدبخشی در اختیار شرکت‌های آلمانی قرار می‌دهد. در کوتاه‌مدت باید سازندگان تاسیسات صنعتی بیش از همه ، شانس خود را در ازبکستان بیازمایند. گلوز اظهار داشت:

«استخراج گاز، بعضا فرسوده است. برای افزایش تولید باید سرمایه گذاری زیادی کرد. گاز فراوان است، اما نمی‌توان آن را با سرعت کافی به بازار رساند. من احساس می‌کنم که ازبک‌ها هم شتابی برای این کار ندارند. در حال‌حاضر، آن‌ها سخت مشغول تامین سوخت داخلی هستند. اما تقریبا مطمئن هستم از شانسی که در این رشته هست می‌توان برای آینده استفاده کرد. در این زمینه نیز ما پیشنهاد همکاری کردیم».

ازبکستان نه تنها حجم معاملات بزرگتری را نسبت به ترکمنستان وعده می‌دهد، بلکه در مقایسه با آن از دشواری‌های بیشتری نیز برخوردار است. ارز داخلی، تنها به صورت مشروط و تحت محدودیت‌هائی شدید قابل تبدیل است. سرمایه‌گذاری‌های سنگین سال‌های نخست پس از انحلال اتحاد جماهیر شوروی، سبب پرهیز واقعی از جذب اعتبارات شده‌اند . در ترکمنستان، وضعیت کاملا برعکس است. وزیر اقتصاد آلمان در این زمینه توضیح داد:

«این دو کشور را به سختی می‌توان با هم مقایسه کرد. ازبکستان با ۲۷ میلیون جمعیت، به میزانی غیرقابل مقایسه بزرگتر است. جمعیتی که همواره در این کشور استقرار داشته و سنت‌ها و پیشینه‌ای متقاوت از ترکمنستان دارد. ترکمنستان سهمی در دریای خزر دارد که بسیار مهم است. برای ترکمنستان، با توجه به جمعیت کمترش، راحت‌تر است که به سرعت به یک طبقه متوسط مرفه برسد».

به گفته میشائیل گلوز، تجارت آزاد در ازبکستان به منزله یک تهدید تلقی می‌شود. اما سفارت آلمان در تاشکند بر این نظر است که ازبکستان در دراز مدت، به رغم تجربه‌های بدش، مجبور به استقبال از ریسک‌های مالی معین و پیش از همه ایجاد امنیت حقوقی برای سرمایه‌گذاران خواهد شد.

شاید موقعیتی که در نگاه نخست فرعی به نظر می‌رسد، یاری‌بخش باشد: ازبک‌ها مردمی مغرور هستند و موفقیت‌های جمهوری همسایه قزاقستان، روح آنان را چنان تحریک خواهد کرد که سرانجام دروازه‌های کشورشان را به روی تجارت جهانی بگشایند.

Andreas Peter / جواد طالعی