سوءتفاهم هاى خطرناك
۱۳۸۲ بهمن ۲۰, دوشنبه
نيروهاى سرگرد «شيگرو يامازاكى» با تجهيزات بسيار به عراق اعزام شده اند، چه از لحاظ نظامى و چه فرهنگى. سربازان ژاپنى پيش از ورودشان به كويت نخست براى چند روزى در يك منطقه كويرى در كويت به تمرينات نظامى و كاربرد سلاح پرداختند. پس از آن در كلاس هايى شركت كردند كه مبانى فرهنگ و مذهب در عراق را درس مى داد. و حال نيروهاى ژاپنى قرار است براى مردم عراق كمك هاى بشردوستانه به ارمغان بياورند؛ آنهم در محيطى بى ثبات كه برايشان بشدت بيگانه است.
بايد گفت كه شناخت و درك جنبه هاى فرهنگى اين كشور و مردم آن پيش شرط مهمى است براى عمليات در كانون كشورى كه مردمش فكر مى كنند با نيروهاى دشمن سروكار دارند. اين را نيز آمريكايى ها مى بايستى ياد مى گرفتند. براى مثال در آغاز ماه محرم رمضان در بغداد تظاهراتى در برابر يكى از عمارت هاى دولتى صورت گرفت. يكى از سگ هاى ردياب نظاميان آمريكايى باعث بروز ناآرامى و بعد تيراندازى هاى هوايى شد. اين سگ ردياب مى بايستى بطور معمول يك كارمند زن از وزارت نفت را براى يافتن مواد منفجره كنترل كند. اين خانم جوان مسلمان كه قرآنى را در كيفش حمل مى كرد، بشدت و با اعتماد به نفس تمام از بازرسى بدنى خود امتناع كرد، زيرا كه سگ در فرهنگ اسلام حيوان پاكى نيست.
اين خانم مى گويد: “سگ ها پر از شپش هستند و اين سگ نبايد ما را بو بكشد.”
و در پى اين واقعه بود كه اين خانم جوان بطور موقت دستگير مى شود و اين امر اعتراضات مجدد هموطنان او مى انجامد.
ناظران مدت هاست كه نسبت به نبود حساسيت در نيروهاى نظامى آمريكايى نسبت به چگونگى رفتارشان با مردم عراق اشاره مى كنند. اين عدم حساسيت را بويژه مى توان در تفتيش خانه ها و گشت هاى خيابانى مشاهده كرد. بارها گفته شده كه نظاميان آمريكايى احساسات مذهبى و شأن انسانى مسلمانان را رعايت نمى كنند.
اين امر به عدم شناخت نظاميان اشغالگر آمريكا نسبت به فرهنگ كشور تحت اشغال شان بازمى گردد. نادر سربازان جوان آمريكايى هستند كه به زبان عربى سخن مى گويند و اين سربازان بدليل امنيتى بيشتر در كمپ ها و خوابگاه هاى خود بسر مى برند. اين جوانان حتى نمى دانند با يكسرى تعارفات روزمره و دوستانه مردم چگونه برخورد كنند. اين مردم حتى اگر خانه و كاشانه شان با موشك ويران شده باشد، اين مهمانان آمريكايى را به يك استكان چاى دعوت مى كنند و بسيارى آمريكايى ها با دورى و فرار از ايشان واكنش نشان مى دهند. يك سرباز آمريكايى در اين باره مى گويد:
“من متأسفانه وقت اين كارها را ندارم و بايد در عرض چند دقيقه سر دستگاه بيسيم خودم باشم.”
فرمانده نظاميان آمريكايى، ژنرال «ريكاردو سانچز» يكبار ديگر تأكيد كرد: “سربازان ما بايد آهنگ زندگى اين انسان ها را بشناسند و به آن احترام بگذارند.” به همين جهت است كه براى سربازان كلاس هاى زبان عربى گذاشته اند و آنهم نه تنها بدلايل امنيتى. دستكم اينكه، براى آنكه از يكسرى سوءتفاهماتى كه مى تواند به بهاى جان سربازان آمريكايى تمام شود، اين سربازان بايد بتوانند كه واژه هاى اصلى عربى را بشناسند.