سوءقصدهاى تروريستى خونين لندن
۱۳۸۴ تیر ۱۷, جمعه
هر انسان با وجدان سوءقصدهاى تروريستى مانند آنچه را كه ديروز در لندن يا در يازدهم مارس در مادريد و يا در يازدهم سپتامبر در نيويورك صورت گرفت محكوم و تقبيح ميكند زيرا كشتن انسانهاى بيگناه كه در تكاپوى كار و زندگى روزمره خود هستند عملى است كه به هيچ بهانه نميتوان آنرا موجه دانست. شركت كنندگان در كنفرانس اسلام شناسى در اردن هم به همين نحو بر شناعت ترور تأكيد كردند و نيز علماى مسلمان در گردهمائى خود در برلين منع و قبح عمليات تروريستى را تصديق نمودند. اينها توضيحاتى است مهم كه بايد مورد توجه قرار گيرد.
در رابطه با اين واقعه نامه سرگشاده اى از طرف گروهى منتشر شده كه خود را عامل اين سوءقصدها و وابسته به شبكه القاعده معرفى كرده است. ولى بدتر از اين چيزى نيست كه اكنون دوباره موج سوءظن نسبت به همه مسلمانان و دين اسلام بلند شود و آنها را مسئول اينگونه اعمال تروريستى بدانند يا قلمداد كنند. اينگونه قضاوت هاى كلى و يكجا نتيجه اى جز عميق تر كردن شكاف بين انسانها ندارد و كار عوامفريبان را آسان ميكند كه طرفدارانى براى اين شعارهاى خود پيدا كنند كه سوءظن چيزى جز نفرت و اقدامات امنيتى چيزى جز جدا كردن و محصور كردن اقليت ها نيست و كنترل افراد هم در واقع تبعيضى است كه در حق آنها اعمال ميشود.
البته كنترل و نظارت كارى است لازم، ولى سوال اينست كه اين كار تا چه حد ميتواند گسترش پيدا كند، و اين بحث هم اكنون پس از سوءقصدهاى لندن دوباره مطرح خواهد شد. ولى بديهى است كه كنترل و تضمين امنيت يك شبكه عظيم مترو مانند مترو لندن و نيز اتوبوسهاى خطى چنين شهرى امكان پذير نيست. بازرسى هائى مانند آنچه در هواپيماها صورت ميگيرد ترافيك شهرى را فلج خواهد كرد. بعلاوه كنتررل نبايد زياد سخت باشد و نيز نبايد محدود به همان گروههاى معروف به «مظنونين معمولى» شود، كه منظور مسافران داراى چهره و وجنات شرقى هستند. چنين كارى داراى عواقب وخيم خواهد بود زيرا همزيستى انسانها در جوامع چند مليتى مانند انگلستان و آمريكا را بكلى مختل خواهد كرد كه پيروزى قطعى تروريست ها همان است.
تروريست ها ميتوانند انسانهاى بيگناه را بقتل برسانند، ولى تا زمانى كه ما به اصول مورد اعتقاد خود پايبند باشيم و از قهر و زور نترسيم، نخواهند توانست در اين نبرد پيروز شوند.
به عبارت ديگر هرگاه ما در راه مبارزه با تروريسم از ارزشهاى مورد قبول خود دست برداريم، ارزشهائى كه اروپا و آمريكا براى حفظ آنها طى قرون متمادى مبارزه كرده اند آنگاه در اين مبارزه شكست خواهيم خورد. نمونه هاى اوليه اى براى اين مدعا ديده شده كه وقايع زندان ابو غريب يا گوانتانامو و يا زندانهاى بى نام و نشان افغانستان شاهد آنست.