سواران آبى در شهر كلن
۱۳۸۳ خرداد ۱, جمعهمجموعه آثار پيكاسو كه سومين مجموعه از اين نوع در جهان به شمار مى رود براى بازديد علاقه مندان از شهر كلن به مونيخ منتقل شده است. در مقابل مجموعه بسيار ديدنى سواران آبى هم اكنون در شهر كلن به معرض نمايش است كه در جاى خود يكى از بزرگترين و بامعنى ترين نمايشگاه ها در جهان مى باشد.
در اين نمايشگاه بيش از ۸۰ اثر نقاشى از معروفترين اعضاى گروه سواران آبى، از جمله ۲۸ اثر از واسيلى كاندينسكى، ۷ اثر از فرانس مارك، ۱۱ اثر گابريله مونتر براى بازديد علاقه مندان عرضه شده اند. از جمله يكى از معروفترين آثار كاندينسكى به نام جفت سواركار كه در سال ۱۹۰۶ خلق شده است، در اين نمايشگاه قابل رويت است.
نام سواران آبى توسط گروه نقاشان اكسپرسيونيست آلمانى و روسى برداشته شده كه در سال ۱۹۱۱ از اتحاديه هنرى مونيخ وارد گروه هنرى جديد شده بودند. سواران آبى گروه كوچك نقاشانى بودند كه مانند گروه «بروكه » به معنى پل، گروه خود را با عنوان تيتر سالنامه اى به همين اسم انتخاب كردند. اين سالنامه درباره هنر نقاشى ومجسمه سازى، تئاتر و موسيقى نوشته شده بود. اين نام مى بايست دوره هنرى جديدى را نشان دهد. و سمبل شكل هنرى جديدى باشد.
از اعضاى معروف گروه سواران آبى مى توان از كاندينسكى و فرانس مارك كه در سال ۱۹۱۲ در اين گروه شركت داشتند و از ديگران مثل گابريله مونتر و آلكسى ياولنسكى و پاول كلى، آگوست ماكه، آلفرد كوبين و آهنگساز معروف شون برگ نام برد.
برخلاف هنرمندان گروه بروكه در برلين كه اكسپرسيونيست هاى رومانتيك آلمان خوانده مى شدند، نقاشان اين گروه مخالف ماترياليسم قرن ۱۹ بودند و به جاى آن به ارزش هاى روحى توجه داشتند و هنر مردمى مثلا نقاشى روى شيشه و همينطور نقاشى ساده بچه گانه كه بدون هيچ فشارى به منظور حفظ قوانين نقاشى، به اين هنر مى پردازد، و آثار هنرى از حوزه هاى ديگر فرهنگى غير اروپايى برايشان جايگاه ويژه اى داشت. استفاده از رنگ هاى تند و زنده و جسارت دربكارگيرى آنها، از خصوصيات كار نقاشان اين گروه است.
اگرچه اين گروه در شروع جنگ اول جهانى از هم پاشيد ولى نظرات و ايده هاى هنرمندان عضو اين گروه و تاثير آن ها بر نقاشان باوهاوس كه بعدها كاندينسكى و پاول كلى با آن ها همكارى كردند باقى ماند.
شيرين جزايرى