سياستى كه با خون نوشته شده است

فقدان چشم‌انداز استراتژيك

روزنامه‌ى آلمانى «تورينگر آلگماينه» (Thüringer Allgemeine) چاپ ارفورت، درباره‌ى اوضاع عراق مى‌نويسد: «حتا اگر ايالات متحده‌ى آمريكا تغييرى در راهكار خود در عراق درنظر داشته باشد، ميدان بازى محدودى براى آن بايد درنظر گرفت. يك عقب‌نشينى سريع در هر صورت راه حل نيست. اينكه امكان دارد آمريكا سوريه و ايران را نيز همراه خود كند ـ با توجه به اينكه خط مشى سختى به خاطر برنامه‌ى اتمى عليه ملاها دنبال مى‌شود ـ نشان مى‌دهد كه براى بوش با توجه به خطر شكست در انتخابات، هر وسيله‌اى موجه است. هر مدتى هم كه آمريكايى‌ها هنوز بخواهند در عراق بمانند، اين خطر وجود دارد كه ماموريت خود را ناتمام باقى گذارند. كمبود در سياست آمريكا همان چيزى است كه از آغاز مداخله‌ى نظامى در سال ۲۰۰۳ نيز فقدان آن به چشم مى‌خورد: يك چشم‌انداز استراتژيك».

پايانى خوش براى يك لشگركشى بد؟

روزنامه‌ى فرانسوى «فيگارو» (Le Figaro) چاپ پاريس، جستجوى جرج بوش رييس جمهورى آمريكا به دنبال استراتژى تازه‌اى در عراق را چنين تفسير مى‌كند: «تاملات پرزيدنت بوش براى تغيير استراتژى كه ناشى از تاكتيك انتخاباتى است، اين خطر را در بر دارد كه اگر هم به ضد او تبديل نشود، دست‌كم به موقع هم نتواند موج نارضايتى نسبت به كاخ سفيد را خنثى سازد. دليل آن اينكه سنا كه تا چند هفته پيش كاملا در دست جمهوريخواهان بود، به نظر مى‌رسد كه امروز از طرف دمكرات‌ها قابل تصرف باشد. اينكه مبارزه‌ى انتخاباتى در ايالت‌هاى جنوبى چون تنسى يا ويرجينيا اكنون مساوى به نظر مى‌رسد، ابعاد بلاتكليفى در اردوگاه جمهوريخواهان را به خوبى نشان مى‌دهد. بوش در حالى كه استراتژى عقب‌نشينى از عراق را طراحى مى‌كند، اميدوار است كه يك لشگركشى پرمخاطره و بد را به پايان خوشى برساند».

آتش‌افروزى جرج بوش

روزنامه‌ى ايتاليايى «لا رپوبليكا» (La Repubblica) چاپ رم، درباره‌ى مباحث مربوط به تغيير استراتژى آمريكا در مورد عراق مى‌نويسد: «عراق يك تله است. حتا براى كسانى كه هزينه‌ى اين جنگ را نبايد با خون خود بپردازند. عراق تبديل به يك تله شده است، زيرا مى‌توان اين جنگ را به عنوان خطايى ديد يا به عنوان جنگى كه بد صورت گرفته و يا اينكه به اين دليل كه امروز آشكار است كه اين جنگ وضعيت خاورميانه را بدتر كرده است. اما عليرغم همه‌ى اين تجربيات، امروز به سختى قابل تصور است كه اين جنگ را چگونه مى‌توان پايان داد. دشوارى درست در آنجاست كه بديل ديگرى وجود ندارد. از آنجا كه جرج بوش رييس‌جمهورى آمريكا آتش را افروخت، خود نيز بايد آن را خاموش كند».

مباحث خودخواهانه و متكبرانه

روزنامه‌ى بريتانيايى «گاردين» (Guardian) درباره‌ى تلاش آمريكا براى تغيير استراتژى در عراق و آينده‌ى مداخله در اين كشور مى‌نويسد: «حتا اگر آمريكا در حال حاضر ۲۷۰۰ كشته و هزاران مجروح در عراق بر جاى گذاشته و حيثيت اين كشور به عنوان آخرين ابرقدرت جهان به بازى گرفته شده است، مباحث كنونى داراى بارى خودخواهانه و متكبرانه هستند. موضوع در اينجا فقط بر سر ژئوپوليتيك و اين امر نيست كه آيا اين جنگ به ويتنام آمريكا در سده‌ى بيست ويكم تبديل شده است يا نه. در عراق موضوع بر سر خود عراقى‌هاست. آمريكايى‌ها دير يا زود عراق را ترك كرده‌اند، اما اين عراقى‌ها هستند كه بايد خرابى‌ها را جبران كنند».

تكبر بوش و بلر ملتى را درهم‌شكست

روزنامه‌ى بريتانيايى «ايندپندنت» (Independent) چاپ لندن در مورد عراق مى‌نويسد: «دايما به ما مى‌گويند كه خروج نيروهاى ما از عراق وقتى آغاز خواهد شد كه نيروهاى امنيتى اين كشور در وضعيتى باشند كه خود مسئوليت را بر عهده گيرند. اما اين وعده‌ها ديگر قابل اعتبار نيستند. حقيقت اين است كه براى بوش و تونى بلر پيروزى نمى‌تواند وجود داشته باشد. تكبر اين دو نفر ملتى را درهم شكست و ارتش‌هاى آمريكا و بريتانيا را وارد يك جنگ داخلى كرد. سياست آنان با خون نوشته شده است. تنها پرسشى كه اينك باقى مى‌ماند اينست كه نيروهاى ما را چگونه بايد از اين حمام خون بيرون كشيد بدون آنكه وضعيت فاجعه‌بار از اين هم بدتر شود».