سياست «مرا بشور ولى خيس‌ام نكن» اروپائيان در قبال لبنان شرم‌آور است
۱۳۸۵ مرداد ۲۷, جمعه
ود. تفسيرى از پيتر فليپ مفسر دويچه وله
هنگامى كه شوراى امنيت سازمان ملل در سال ۱۹۷۸ تصميم به اعزام نيروهاى حافظ صلح به جنوب لبنان گرفت، سه روز بيشتر طول نكشيد كه نخستين كلاه آبى‌ها وارد منطقه شدند. قبلا قرار بود كه اين نيروها ۴۵۰۰ نفر باشند، ولى بعد به ۸ هزار نفر افزايش يافتند و طى سالهاى گذشته اين نيروها به ۲ هزار نفر كاهش يافتند. حال شوراى امنيت در قطعنامه ۱۷۰۱ تصميم به افزايش اين نيروها به پانزده هزار نفر گرفته تا در كنار نيروهاى ارتش لبنان، قدرت دولت مركزى در جنوب اين كشور را برقرار سازد.
يك هفته پس از تصويب اين قطعنامه، اكنون متوجه می‌شويم كه آمادگى و علاقه‌اى براى تشكيل اين نيروى پانزده هزار نفرى وجود ندارد. فرانسه بجاى دو هزار نفر، دويست نفر اعزام می‌كند و ايتاليا هم برخلاف آمادگى اوليه، خويشتن دارى از خود نشان می‌دهد. آلمان نيز نيروى جنگى اعزام نمى‌دارد و صحبت از اعزام ناوچه‌هاى گشتى نيروى دريائى، كمك‌هاى لجستيكى و شايد هم كمك به مرزبانى در شرق لبنان، است. دلائل تصميم دولت آلمان به لحاظ تاريخى قابل فهم است، اما خويشتن دارى ساير كشورهاى اروپائى دلائل نظامى دارد. اگر قرار باشد اين نيروها فقط اجازه كنترل و دفاع از خود را داشته باشند، آنگاه اين نيروها همانند ساير نيروهاى سازمان ملل در لبنان از هيچ موفقيتى برخوردار نيستند. و اگر بخواهند گروههاى شبه نظامى كه منظور همان حزب الله است را خلع سلاح كنند، پس اين نيروها نياز به حكم ماموريتى مستحكم دارند. حال اين سئوال مطرح است اين نيروها چگونه می‌خواهند حزب الله را خلع سلاح كنند. اين موضوع می‌تواند به راحتى به درگيرى كشيده شود و هيچ از كشورها علاقه‌اى به آن ندارند. ما ديديم كه ارتش اسرائيل چگونه در انجام اين ماموريت شكست خورد و ارتش لبنان هم يا نمى‌تواند و يا شايد هم اصلاً نخواهد.
اروپائيان اما نيروى پيش برنده اين قطعنامه بودند كه نهايتا آتش بس را با خود به ارمغان آورد. اما حال نمى‌توان گفت كه «مرا بشور، ولى خيس‌ام نكن» بخصوص بعد از اينكه كشورهاى اسلامى چون اندونزى آمادگى خود را براى اعزام نيرو اعلام كردند، پيش گرفتن اين روش شرم آور است. بهر حال تركيب اين نيروها به هر صورت كه باشد، صلح بانان سازمان ملل مشكل حزب الله را نمى‌توانند حل كنند. در اين زمنيه نياز به يك تعيين ضابطه در درون خود لبنان است كه اين امر هم تاكنون ناممكن بوده است.