سيلويو برلوسكونى بازنده بزرگ انتخابات محلى ايتاليا

روزنامه آلمانى Münchner Merkur در تفسير خود در اينباره خاطرنشان ميسازد: ”اگر از يك ايتاليايى بپرسيم كه قدرت در كشورش بر چه ستونهايى استوار است، الفاظى چون فساد مالى، مافيا، انحصار رسانه ها و پول بر زبانش جارى خواهد شد. دو واژه آخر يعنى پول و انحصار رسانه ها با نام سيلويو برلوسكونى رييس دولت ايتاليا پيوندى بس نزديك دارد. وى به عنوان چهره اى شهرت يافته كه در پى موفقيت، پول و محبوبيت است و همواره با اين انتقاد روبرو بوده و هست كه از مقام و منصب خود براى پيشبرد مقاصد رسانه اى خود سوء استفاده ميكند و همچنين فعاليتهاى دولت حاكم را بر مناطق شمالى ايتاليا متمركز نموده و به مناطق جنوبى اين كشور كم توجهى ميكند. نتايج انتخابات محلى ايتاليا پاسخى صريح است به عملكرد دولت برلوسكوني. عرصه سياسى وى به مخروبه اى بدل شده، بر وجهه و اعتبار او بشدت خدشه ديده و آينده سياسى او به عنوان نخست وزير ايتاليا نيز بس تيره و تار است.”

مفسر روزنامه اتريشى Die Presse دراينبار معتقد است: ”نتايج انتخابات محلى ايتاليا تنها شكستى سنگين براى احزاب دولت ائتلافى راست ميانه رو اين كشور نيست، بلكه ميتوان آن را شكستى شخصى نيز دانست و بازنده آن نيز سيلويو برلوسكونى نام دارد. نخست وزير به خود مطمئن ايتاليا در مهمترين آزمون پيش از برگزارى انتخابات پارلمانى سال آينده، به روشنى رد شده است. اين انتخابات ثابت كرده است كه مردم ايتاليا حاضر نيستند فريب درخشش دنياى ظاهرى برلوسكونى را بخورند و به شندين وعده هاى شيرين بسنده كنند. از ديد آنان حال ديگر وقت عمل رسيده است. مردم ايتاليا ديگر به نخست وزير كشورشان ايمان و باور ندارند و دلايل زيادى ميتوان براى اين بى اعتمادى يافت.”

و در پايان نگاهى مياندازيم به تفسير روزنامه اسپانيايى El Periódico de Catalunya كه در بارسلون انتشار ميابد و در آن از جمله آمده است: ”نتايج انتخابات محلى ايتاليا نشانى است بر احتمال تغيير قدرت در اين كشور. جناح محافظه كار ايتاليا به رهبرى سيلويو برلوسكونى درس انتخابات سال ۲۰۰۰ را نياموخته است. در انتخابات مزبور، جناح چپ ايتاليا با چهره اى نامتفق و چندپارچه وارد ميدان شد و در پى شكست در انتخابات محلى، در انتخابات پارلمانى نيز ناكام شد و قدرت را از كف داد. اينبار، اين برلوسكونى بود كه نتوانست اتحاد و يكپارچگى همپيمانانش را حفظ كند. از آن مهمتر آنكه هواداران معمول جناح راست ميانه رو ايتاليا كه غالبا از بازرگانان، صاحبنان شركتهاى كوچك و بزرگ و همچنين كاركنان آزاد تشكيل ميشود، از عملكرد دولت ناراضى و دلسرد بوده و خواستار اتخاذ سياست اقتصادى كارآترى هستند.”