شالکه در بحران

هوادارن شالکه در طی دو دهه اخیر لحظات شیرین و تلخ فراوانی را به همراه تیم محبوب خود در خاطر دارند. تنها دو سال پس از سقوط آبی‌پوشان شالکه به بوندس لیگای ۲، درسال ۱۹۹۱ این تیم بار دیگر به جمع ۱۸ تیم برتر فوتبال آلمان بازگشت و با کسب عنوان قهرمانی جام اتحادیه باشگاه‌های اروپا در سال ۱۹۹۷، بزرگ‌ترین موفقیت تاریخ باشگاه شالکه به ثبت رسید.

سیر صعودی این باشگاه با فتح جام حذفی فوتبال آلمان درسال‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ ادامه یافت. اما بهار ۲۰۰۱ تنها همراه با شادی برای شالکه‌ای‌ها نبود. یاران هوب ستونس، سرمربی وقت شالکه، در واپسین لحظات آخرین روز فصل ۲۰۰۰/۲۰۰۱ بوندس لیگا درخیال کسب مقام قهرمانی بوندس لیگا به جشن و شادمانی پرداخته بودند، اما در آخرین ٍثانیه بازی همزمان میان بایرن مونیخ وهامبورگ، بایرنی ها با گل تاریخی پاتریک آندرسون سوئدی، قهرمانی بوندس لیگا را بار دیگر ازآن خود کردند.

َشالکه برای آخرین بار در سال ۱۹۵۸ قهرمان فوتبال بوندس لیگا شد. رؤیا و آرزوی قهرمانی دیگر در بوندس لیگا، مسئولان باشگاه را در سال‌های گذشته به سرمایه‌گذارهای کلان بر روی بازیکنان و مربیان گران قیمت و همچنین تاًسیس استادیوم مدرن "آرنا آف شالکه" واداشت.

در طی دو فصل اخیر، جذب "گاز پروم"، شرکت گازرسانی روسی به عنوان حامی مالی اصلی باشگاه و درآمدهای مضاعف به لطف حضور متوالی در جام باشگاه‌های اروپا، فروش حق پخش تلویزیونی و استقبال چشمگیر تماشاگران از بازی‌های خانگی در "آرنا آف شالکه"، موجب بهبود وضعیت مالی شالکه شد و آزادی عمل لازم را برای امور سرمایه گذاری در کادر بازیکنان در اختیار مسئولان باشگاه قرار داد.

آندرآس مولر، مدیر ورزشی برکنارشده‌ی شالکه، در ابتدای فصل جاری با به خدمت گرفتن فرد روتن، سرمربی صاحب‌نام هلندی و جذب بازیکنان جدید مانند اورلاندو انگه لار که با تیم ملی هلند حضور موفقی را در جام ملت‌های اروپا داشته بود، کارلوس زامبرانو و جفرسون فارفان پرویی، ویزنته سانچس از اروگوئه و همچنین حفظ بازیکنان کلیدی مانند دروازه بان مانوئل نویر، مارسلو بوردون، ملادن کریستائیچ در خط دفاع، ایوان راکیتیچ، رافینیا و جرمین جونز در خط میانی و یاران خط حمله کوین کورانی، گرآلد آزاموآه و خلیل آلتین توپ، اسکلت و ترکیت امیدوارکننده‌ای را طراحی کرد.

اما عدم صعود شالکه به جام قهرمانان باشگاه‌های اروپا، حذف زودهنگام از جام اتحادیه باشگاه‌های اروپا، ناکامی در جام حذفی باشگاه‌های آلمان و قرار گرفتن در مکان هشتم جدول با فاصله‌ی ۷ امتیازی از مکان‌های مخصوص سهمیه رقابت‌های اروپایی، باعث پیشروری از حد تحمل هواداران و مسئولان باشگاه در روزهای گذشته شد و پس از اخراج آندرآس مولر، سرانجام سبب جدایی از فرد روتن نیز گردید.

یوزف شنوزنبرگ، مدیرعامل شالکه حال به دنبال جستجوی چندین طرفه است. نخست انتخاب سرمربی موقت تا پایان فصل، گزینش مدیر ورزشی و همچنین سرمربی جدید برای فصل آینده در رأس امور فعلی وی قرار دارند.

اولیور کان، دروازه بان پیشین بایرن مونیخ و تیم ملی آلمان یکی از گزینه‌های اصلی شنوزنبرگ برای سمت مدیر ورزشی شالکه بود. اما اولیور کان روز جمعه ۲۷ مارس رسما اعلام کرد که این پیشنهاد ۶ ماه زود به سراغ او آمده است و وی در حال حاضر قادر به برعهده گیری سمت مدیر ورزشی شالکه نیست. همچنین هوب ستونس (سرمربی پیشین شالکه، کلن و هامبورگ)، هریبرت بروخ هاگن (مدیر ورزشی آینتراخت فرانکفورت)، فلیکس ماگات (سرمربی و مدیر ورزشی وولفسبورگ) و اولیور بیرهوف (مدیر ورزشی تیم ملی فوتبال آلمان) نیز در روزهای گذشته پیشنهاد شالکه را برای این سمت رد کرده‌اند.

با توجه به وضعیت فعلی، بازیکنان و هواداران شالکه در بلاتکلیفی و سردرگمی به سر می‌برند. هدایت تمرینات بازیکنان شالکه موقتا برعهده کمک مربیان تیم مایک بوسکنس، یوری مولدر و اولیور رک است.

یوزف شنوزن برگ اعلام کرده است که شالکه به هر صورت در پایان فصل به آغازی نوین و جوان‌گرایی خواهد پرداخت و از یاران قدیمی تیم مانند مارسلو بوردون، ملادن کریستائیچ و کوین کورانی جدا خواهد شد.