شرکت احمدی‌نژاد در اجلاس سران شورای همکاری خلیج فارس
۱۳۸۶ آذر ۱۱, یکشنبه
از هنگام تشکیل "شورای همکاری خلیج فارس" (GCC) در سال ۱۹۸۰ این نخستین بار است که رئیس‌جمور ایران در آن شرکت می‌کند. این اجلاس روزهای دوشنبه و سه‌شنبه (سوم و چهارم دسامبر) در دوحه، پایتخت قطر، برگزار می‌شود.
عبدالرحمان العطیه، دبیرکل شورای همکاری خلیج فارس روز گذشته اعلام کرد، دولت قطر از محمود احمدی‌نژاد دعوت کرده است تا به عنوان مهمان در نشست دوحه شرکت کند. العطیه گفت، پرونده‌ی اتمی ایران از جمله موضوعات مهمی است که در فهرست بحث‌های اجلاس سران قرار داد.
محمدعلی حسینی، سخنگوی وزارت خارجه جمهوری اسلامی نیز روز یکشنبه با تایید سفر احمدی‌نژاد به دوحه، گفت: «این برای اولین بار است که شورای همکاری خلیج‌فارس از کشورمان دعوت می‌کند که این اتفاق مهمی است و می‌تواند اثرگذار باشد.»
شورای همکاری خلیج فارس در سال ۱۹۸۰ از سوی کشورهای حاشیه‌ی جنوبی خلیج فارس تشکیل شد و هدف آن قسماَ ایجاد وزنه‌ای در برابر ایران و مقابله با آنچه که آنها آن را "تهدید ایران" می‌نامیدند، بود. عربستان سعودی، امارات عربی متحده، کویت، قطر، بحرین و عمان اعضای شش‌گانه‌ی این شورا هستند.
مسائل و نگرانی‌های فیمابین
در سال‌های پس از استقرار "جمهوری اسلامی" در ایران، مجموعه‌ای از نگرانیها بر مناسبات ایران و شش کشور متشکل در شورای همکاری خلیج فارس سایه انداخته است.
در سال‌های دهه هشتاد، کشورهای عرب حاشیه‌ی خلیج فارس نگران "صدور انقلاب اسلامی" و تحریکاتی بودند که پنهان و آشکار از سوی نظام نوپای اسلامی- انقلابی ایران متوجه آنها بود. شکل‌گیری شورای همکاری خلیج فارس نیز در اساس ناشی از همین نگرانیها بود.
در همین سال‌ها کشورهای عضو شورا از حمله‌ی عراق به ایران حمایت کردند و در طول این جنگ ۸ ساله همواره در کنار عراق بودند. علاوه‌براین، این شورا در تمام سال‌های موجودیت خود از ادعای امارات عربی متحده در مورد مالکیت سه جزیره‌ی ایرانی حمایت کرده است.
با پایان جنگ ایران و عراق و فرونشستن نسبی امواج "انقلاب اسلامی"، تنش‌ها میان جمهوری اسلامی ایران و همسایگان عرب نیز اندکی کاهش یافت، لیکن در چند سال اخیر دو رویداد مهم و حساس، بار دیگر به بدبینی‌های طرفین افزوده است. این دو رخداد، یکی حمله‌ی آمریکا به عراق است که به گسترش نفوذ ایران در عراق و منطقه منجر شد و دیگری برنامه‌های اتمی ایران و بحران ناشی از آن است.
از نگاه کشورهای عرب حوزه خلیج فارس، سقوط صدام و تحولات پس از آن در عراق به تقویت موقعیت ایران در منطقه انجامیده است. در همین راستا نیز آنها نگران دستیابی ایران به توان هسته‌ای هسنتند.
از نگاه ایران نیز کشورهای عرب خلیح فارس متحدین نزدیک آمریکا و غرب هستند و اگر مناقشه‌ی ایران و غرب بالا گرفته و به درگیری‌های خشونت‌بار فراروید، آنان در کنار آمریکا و بر علیه ایران عمل خواهند کرد.
در ماه‌های اخیر در تلاش برای کاهش تنش‌ها، دو پیشنهاد از سوی دو طرف مطرح شده است. کشورهای عرب پیشنهاد تاسیس یک کنسرسیوم غنی‌سازی اورانیوم برای حل بحرات هسته‌ای ایران داده‌اند، این پیشنهاد اما به دلیل آنکه مبتنی بر توقف غنی‌سازی اورانیوم در داخل ایران است، از طرف جمهوری اسلامی رد شده است.
ایران نیز برای رفع نگرانی‌های کشورهای همسایه، آمادگی خود را برای امضای موافقتنامه‌ی امنیتی با آنها اعلام کرده است. این پیشنهاد هرچند رسما از سوی کشورهای شورای همکاری خلیج فارس رد نشده است اما پذیرش آن بسیار بعید به‌نظر می‌رسد. شرکت محمود احمدی‌نژاد در اجلاس سران شورای همکاری خلیج فارس هر اندازه هم که با "حسن‌نیت" همراه باشد لزوماَ قادر به رفع نگرانیها و بدبینی‌های طرفین از یکدیگر در چشم‌انداز نزدیک نخواهد بود.