شصتمین سالگرد تولد ال گور، «وجدان سبز» آمریکا
۱۳۸۷ فروردین ۱۲, دوشنبه
ال گور هشت سال معاون بیل کلینتون بود. سال ۲۰۰۰ شخصا‌َ به عنوان نامزد اول دمکرات‌ها بر سر احراز ریاست جمهوری آمریکا وارد رقابتی فشرده با جرج دبلیو بوش شد. شمارش بحث‌انگیز آرا که در تاریخ آمریکا بی سابقه بود نهایتاَ او را بازنده رقابت با نامزدان جمهوریخواهان کرد.
از سیاست به محیط زیست
ال گور بعد از آنکه توانست پرونده این شکست تلخ را کم و بیش ببندد، در معرفی خود این سخنان را به کار برد: «من ال گور هستم، من زمانی رئیس جمهور آتی آمریکا بودم.»
البته این شکست به معنای پایان فعالیت سیاسی و اجتماعی ال گور نبود. او روشنگری در باره گرم‌شدن هوای زمین و پیامدهای وخیم تراکم گازهای گلخانه‌ای در جو را به مثابه مسئولیت اصلی خود گرفت و با رشته کارزارهایی عملاَ سبب شد که به "وجدان سبز" آمریکا معروف شود.
تهیه تصویرهای پژوکتوری از تحولات شدید جوی و عواقب آن و نمایش گسترده آن در سراسر آمریکا جز اقدامات اولیه ال گور بود. بعدتر او فیلم مستند و پربینند‌ه‌ای در این باره ساخت با نام " یک واقعیت ناخوشایند"، که در سال گذشته میلادی برنده‌ی جایزه اسکار شد. از رهگذر همین تلاشها و اقدامات مشابه بود که اینک در آمریکا نیز مسئله تخریب محیط زیست و گرم‌شدن جو زمین بیش از پیش حساسیت‌برانگیز شده و توجه و تلاش برای مهار این پدیده‌ها روز به روز هواداران بیشتری می‌یابد.
در سال ۲۰۰۷ بود که ال گور همراه با هیئت بین‌المللی بررسی تغییرات اقلیمی سازمان ملل برنده جایزه صلح نوبل گردید. کمیته صلح نوبل در بیانیه خود اعلام کرد ال گور و هیئت بررسی تغییرات اقلیمی را به خاطر تلاش‌هایشان در بسیج افکار عمومی نسبت به پیامدهای گرم‌شدن جو زمین شایسته دریافت جایزه تشخیص داده است.
ال گور پس از باخبر‌شدن از دریافت جایزه نوبل گفت که احساس می‌کند شدیداَ مورد ارج و ستایش قرار گرفته است. او افزود که سهم خود از این جایزه را به تلاش‌های "اتحاد برای حراست از اقلیم زمین" در آمریکا هدیه خواهد کرد. به گفته‌ی ال گور "اتحاد برای حراست از اقلیم زمین" سازمانی عام‌المنفعه و فراحزبی است که تلاش می‌کند افکار عمومی در آمریکا را متوجه ضرورت حفاظت از اقلیم زمین کند.
از دید او «توجه به تغییرات اقلیمی شدیدا رو به افزایش است. این بحث، نه موضوعی سیاسی که بحثی اخلاقی است.»
مختصری از زندگی ال گور
ال گور در روز ۳۱ ماه مارس ۱۹۴۸ در شهر واشنگتن دنیا آمده و از ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۵ نماینده مجلس نمایندگان آمریکا بوده است. از آن پس وی سناتور سنای آمریکا شد. وی سال ۱۹۹۲ با نوشتن کتابی با نام " راه‌هایی به سوی توازن، یک برنامه جامع برای زمین"، نشان داد که حساسیت و توجه ویژه‌‌ای به مسئله فقر و تخریب محیط زیست دارد و آنها را خطرات عمده بشریت در دهه‌های آتی می‌داند.
ال گور در فاصله‌ی ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۰ معاون بیل کلینتون رئیس جمهور وقت آمریکا بود. پس از شکست از جرج دبلیو بوش در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۰، دوباره به فعالیت اقتصادی روی آورد و به مدافع پر و پا قرص حفاظت از جو زمین بدل شد.
به این ترتیب او عملاَ به قطب مخالفی برای دولت بوش بدل شد که چندان اعتنایی به نقش آمریکا در افزایش گازهای گلخانه‌ای ندارد و مخالف پیوستن آمریکا به پیمان کیوتو است. این در حالی است که ۲۵ درصد گازهای گلخانه‌ای جهان را صنایع و اتوموبیل‌ها و نیروگاه‌های آمریکا تولید می‌کنند.
ناگفته نماند که از مدت‌ها پیش هواداران ال گور در تلاش بودند او را به اعتبار معروفیتی که در سطح ملی و بین‌المللی کسب کرده به نامزدشدن مجدد برای انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۸ ترغیب کنند، اما همواره با پاسخ منفی ال گور روبرو گردیدند، شاید به این خاطر که سیاست روز به روز رنگ کمتری در زندگی این چهره محبوب بازی می‌کند.
ال گور خود می‌‌گوید: «راستش من عشق و علاقه‌ام به سیاست را تا اندازه‌ای از دست داده‌ام. من مایلم که تلاشهایم و تجربیاتی که به دست آورده‌ام را بر حل معضل تغییرات اقلیمی متمرکز کنم.»
رادیو دویچه وله