شكست سياست‌هاى عمرانى غرب در افغانستان
۱۳۸۵ دی ۱, جمعه
بيستمين كنفرانس افغانستان، با شركت حدود ۱۵۰ كارشناس، روز بيستم دسامبر امسال در آكادمى كليساى پروتستان شهر ايزرلون آلمان تشكيل شد. رئيس نهاد مددكارى ”كمپ آنامور” در مراسم گشايش اين كنفرانس گفت: ”ما در عرصه بازسازى غيرنظامى افغانستان كاملا شكست خورده‌ايم”. وى در راس ”كلاه سبزها”ى خود، با استفاده از كمك‌هاى عمرانى، به ساختن مدارس و بيمارستان ها در افغانستان اشتغال دارد.
شركت كنندگان بيستمين كنفرانس، خواستار تغيير بنيادى سياست جامعه جهانى در برابر افغانستان شدند. اين در حالى است كه ”رونالد نويمن” سفير آمريكا در كابل اخيرا هشدار داد كه افغانستان تابستان خونينى را در پيش خواهد داشت. پيش بينى سفير آمريكا را بايد بسيار جدى گرفت. پنج سال پس از سرنگونى طالبان، انتقاد از نيروهاى آمريكائى، فساد مالى و تجارت مواد مخدر گسترش يافته و اسلامگرايان از قدرت بيشترى برخوردار شده اند. اين كشور جنگ زده هنوز نتوانسته است توليد صنعتى خود را، حتى به يك سوم سال ۱۹۷۹ برساند.
كارشناس يكى از نهادهاى امدادى شركت كننده در كنفرانس، ايجاد سدها، نيروگاه هاى برق و تاسيسات استخراج موادخام را، براى مبارزه با مشكلات اقتصادى افغانستان، ضرورى دانست. همچنين ”روپرت نويدك” سرپرست كمپ آنامور اعلام كرد كه ايجاد كارخانجات توليد شير، مواد غذائى و پارچه براى افغانستان حياتى است. وى گفت: ”افغانستان هنوز از دست نرفته است. ارسال مواد غذائى از سوى سازمان تغذيه جهانى مى بايست متوقف شود تا كشاورزان بومى بتوانند قيمت هاى واقعى را براى محصولات خود دريافت كنند”.
مهمترين مشكل افغانستان، همچنان كشت ترياك است. در سال ۲۰۰۵ مسئولان مبارزه با مواد مخدر سازمان ملل متحد توليد ترياك افغانستان را ۴۱۰۰ تن تخمين زدند كه ۹۰ درصد توليد جهانى را تشكيل مى داد. بنا به اظهار همين مسئولان، كشت خشخاش، در سال ۲۰۰۶ پنجاه درصد افزايش يافته است.
تايمز مالى در ماه نوامبر امسال، به نقل از سفير آمريكا در كابل نوشت: ”سال آينده نيز، احتمالا به اندازه امسال خونين خواهد بود. اما هنوز پيروزى در اين جنگ قابل پيش بينى نيست”. نيروهاى بين المللى براى رسيدن به اين پيروزى وقت زيادى ندارند. ترس از شكست برنامه دموكراتيزه كردن بر كابل سايه افكنده و اين نگرانى وجود دارد كه افغانستان درگير اوضاعى آشفته تر شود.
پس از سرنگونى طالبان، سال ۲۰۰۶ تيره ترين سال افغانستان بود. به گزارش خبرگزارى آلمان، در اين سال ۱۰۰ داوطلب عمليات انتحارى خود را منفجر كردند. در حالى كه تا پيش از اين، اصولا دست زدن به عمليات انتحارى در افغانستان سابقه نداشت. تعداد قربانيان چنين عملياتى در سال ۲۰۰۶ به حدود ۴ هزار نفر رسيد كه بيش از چهار برابر سال ۲۰۰۵ بود.
يكى از همكاران برنامه هاى كمك عمرانى آلمان، در ماه اوت امسال گفت: ”بازسازى سريع جنوب افغانستان تنها راه نجات اين كشور است. ما بايد هرچه زودتر ميدان جنگ را ترك كنيم و به جبهه بازسازى بپيونديم”. اين مددكار پيش بينى كرده بود كه تاخير در اين امر، سبب قدرت يافتن نيروهاى راديكال در سراسر افغانستان مى شود و آنگاه است كه جهاد عليه نيروهاى خارجى وارد مرحله جدى مى شود”. پيش بينى وى، هم اكنون تا حدى تحقق يافته است. در سال ۲۰۰۶ صد و نود سرباز خارجى در افغانستان كشته شدند كه تعدادشان از مجموعه قربانيان در سه سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۴ بيشتر بود.