شكست مجمع عمومى سازمان ملل، يك تراژدى است!

وى در اين باره ميگويد:« اگر اين پروسه اينگونه ادامه پيدا نمايد، من هيچ اميدى ندارم كه حتى يك سند معقولى در اين نشست به تصويب برسد. واقعيت تلخ اين است كه روند توافق بر سر قطعنامه پايانى در هم شكسته است و هيچ توافقى حاصل نخواهد شد».

وزير سابق امور خارجه استراليا كه بيش از يك سال بر سر قطعنامه پايانى اين نشست سازمان ملل كار نموده ميگويد، مدتها اينگونه بنظر ميرسيد كه اين سند از شانس خوبى براى به تصويب رسيدن برخوردار است، اما از زمانى كه جان بولتون سفير جديد آمريكا از روز اول اوت كار خود را آغاز نمود يك سرى مشكلات جديد بوجود آمدند. وى در اين باره ميگويد:«مشكل اينجاست كه از سوى آمريكا يكسرى مسائل جديدى مطرح شده است و بعد هم از سوى بلوك كشورهاى غير متعهد مثل مصر، پاكستان، هندوستان و چند كشور ديگر تغييرات بسيار اساسى وارد متن اين سند شد و اكنون يك سند چهل و پنج صفحه اى وجود دارد كه حتى در فرمولبندى آن نيز مشكلات حل نشده اى ديده ميشود و البته اينكه حتى در مورد روند راى گيرى نيز توافقى وجود ندارد».

زمانى كه ايونس بعلت شكست حزبش در انتخابات از مقام وزارت خارجه استراليا كناره گيرى نمود، فكر ميكرد كه با فعاليت در يك سازمان غير دولتى ميتواند تاثير بيشترى بر روند تحولات در سازمان ملل داشته باشد. اما او اكنون در اين مورد با ترديد روبروست و ميگويد:« اين يك تراژدى است، زيرا اميدها و انتظارات بسيارى در مورد آينده سازمان ملل با اين نشست پيوند خورده است».

در سند پايانى اين اجلاس از يك سو موضوع رفرم در سازمان ملل و از سوى ديگر بررسى اهدافى كه در نشست مجمع عمومى اين سازمان در سال ۲۰۰۰ تعيين شدند، پرداخته ميشود. ايونس كه دست يابى به اين اهداف بيشتر برايش اهميت دارد، در اين زمينه ميگويد:« اگر دولتها به توافق دست نيابند، انسانهاى زيادى به حال خود رها خواهند شد. اين يك شانس بينظيرى براى دست يابى به اين اهداف در سراسر جهان است. اگر ما اينبار موفق نشويم، سالهاى زيادى خواهند گذشت تا اينكه ما دوباره چنين شانسى را پيدا نمائيم».