شکوائيه نومحافظه کاران آمريکا عليه کاندوليزا رايس

او در روزنامه «واشنگتن پست» نوشت مجموعه پيشنهادهاى تشويقى دولت بوش و متحدان اروپايى‌اش، فشار بر روحانيان حاکم بر ايران را کاهش داده و به آنها اين فرصت را می‌دهد تا مخالفان داخلی را سرکوب کرده، برنامه کسب سلاح‌هاى اتمى را سرفرصت جلو ببرند.

ريچارد پرل به مدت هفده سال عضو هيأت سياست‌گذارى دفاع در پنتاگون بود و دوسال نيز مديريت اين هيأت را زير نظر دانالد رامسفلد وزير دفاع آمريکا به عهده داشت. او از مهمترين نظريه پردازان و مغزهاى متفکر محافظه‌کارى در آمريکا و مراکز قدرت آن ، و هم اکنون پژوهشگر ارشد مؤسسه «آمريکن انترپرايز اينستيتوت» است.

در مطلبى زير عنوان «چرا بوش در برابر ايران عقب نشست؟» که اين هفته در روزنامه واشنگتن پست به چاپ رسيد، ريچارد پرل از نفوذ و قدرت بيش از اندازه کانداليزا رايس در کابينه بوش شکايت کرد و اين دولت را متهم نمود که سراپا «متناقض و نامصمّم» عمل می‌کند.

پرل می‌نويسد: «رئيس جمهور ايران به روشنى می‌داند که چه می‌خواهد: سلاح اتمى و راههاى رسيدن به آن که عبارت باشد از سرکوب آزادى در کشور خودش و گستراندن تروريسم در دنيا و نيز، به گفته خود احمدی نژاد، سقوط و ويران شدن افکار و ايدئولوژى دموکراسى ليبرال و نظام‌هاى ليبرال دموکراتيک.»

به گمان ريچارد پرل، متحدان اروپايى آمريکا مدتهاست که در قبال دشمنان آمريکا به دامن سازشکارى لغزيده‌اند و اکنون در خود آمريکا و در دولت اين کشور، نهادى ديپلماتيک پا گرفته که زير نظر کانداليزا رايس می‌خواهد به هر بهايى رضايت و همکارى اروپاييان را بخرد.

ريچارد پرل از محسن رضايى دبير شوراى مصلحت نظام نقل می‌آورد که آمريکا «ببرى کاغذی» است و اکنون به ناچار حقّ ايران را براى داشتن نيروى هسته‌ای به رسميت شناخته است. پرل با تأئيدی ضمنى، اين را نشانه‌ای از شکست براى آمريکا می‌داند.

او می‌نويسد: «مخالفان رژيم ايران مدت‌هاست خواهان رفراندومى هستند که در آن معلوم شود آيا ايران می‌خواهد کماکان يک تئوکراسى اسلامى باقى بماند يا به جمع کشورهاى دموکراتيک، مُدرن و سکولار بپيوندد... ناتوانى کابينه‌هاى متعدد آمريکا در گذشته و حال در کمک رساندن به اين نيروهاى مخالف، يک تراژدى است.»

ريچارد پرل چند روز پيش با اميرعباس فخرآور از رهبران دانشجويى ايران گفت و گويى داشت که طى آن آقاى فخرآور گله می‌کند که اميدوارى نخستين از حرف‌هاى مصمّم جورج بوش، اکنون جايش را به اين هراس داده که مبادا سازشکاران کابينه بتوانند بوش را متقاعد کنند که جنبش دانشجويى ايران مانعى بر سر راه ساخت و پاخت‌هاى آنها خواهد بود.

به دنبال چاپ شکوائيه ريچارد پرل به نمايندگى محافظه کاران در «واشنگتن پست»، نامه‌هاى زيادى به دفتر اين روزنامه رسيد که از نااميدى پرل اظهار شعف کردند. يک خواننده نوشت: «ريچارد پرل و همدستان نومحافظه کارش که بيهوده ما را به اشغال عراق کشاندند بايد به زباله دانى تاريخ ريخته شوند.»

ريچارد پرل در مقاله بلندش آرزو می‌کند هنوز فرصتى براى اميرعباس فخرآور و همزمان‌اش در ايران ، و نيز براى «اعاده حيثيت آمريکا» باقى مانده باشد.

عبدى کلانترى، گزارشگر صداى آلمان در نيويورک