صادق زیباکلام: بهایی که ایران می‌پردازد، بسیار بیشتر از آمریکاست • مصاحبه

دویچه‌وله: آقای زیباکلام، قراردادن سپاه‌ پاسداران در لیست سازمانهای تروریستی در آمریکا برای ایران به چه معنا است و چه پیامدهایی دارد؟

صادق زیباکلام: این موضوعی نیست که در ایران کسی را خیلی غافلگیر کرده بوده باشد، برای اینکه قبلا هم سازمانها و شرکتهایی که وابسته به سپاه بودند و حالا مثلا به کارهای صنعتی، تحقیقاتی و بازرگانی مشغول بودند، مشمول تحریم شده بودند و برخی از فرماندهان ارشد سپاه در تحریم قرار گرفته بودند از جهت رفت‌وآمدشان به خارج از کشور یا ورودشان به کشورهای خارجی. این چیزی بوده است که ضمن آنکه در ایران کسی از آن خیلی خوشحال نیست و استقبال نمی‌کند، اما در عین‌حال کسی را هم خیلی غافلگیر نکرده و شگفت‌زده نکرده است و من معتقدم که مسئولین کم‌وبیش از مدتها قبل انتظار چنین چیزی را می‌کشیدند.

دویچه‌وله: گفتید در ایران کسی غافلگیر نشده، اما آیا این غافلگیرنشدن به این معناست که ایران را هم خطری تهدید نمی‌کند! با توجه به اینکه گرایش به توسل به اقدامات شدیدتر در آمریکا به‌شدت دامن زده شده است و نه فقط در میان جمهوریخواهان که همچنین در میان دموکراتها هم طرفداران زیادی دارد؟

صادق زیباکلام: ببینید، بهرحال ما خیلی چیزها را در ایران نمی‌خواهیم، ما نمی‌خواهیم مورد تحریم قرار بگیریم، ما نمی‌خواهیم ورود برخی از قطعات صنعتی و شیمیایی به ایران قدغن بشود، ما نمی‌خواهیم صادراتمان محدود بشود، ما نمی‌خواهیم خیلی از واردات کالاها محدود بشود. اما به هرحال یک حداقلهایی هم هست که در ایران احساس می‌شود که از اینها واقعا نمی‌شود عدول کرد، نمی‌شود گذشت کرد. من نمی‌خواهم بگویم می‌شد کارهایی کرد که کار به اینجا نمی‌کشید و کشیده نمی‌شد. قطعا شاید مسیرهای دیگری را ما می‌توانستیم برویم، راه و روشهای دیگری را می‌توانستیم اتخاذ بکنیم. قطعا اگر با یک مقداری تعادل، میانه‌روی و اعتدال که در زمان آقای خاتمی بود، اگر همانها ادامه پیدا می‌کرد، ای بسا کار حداقل الان به اینجا کشیده نمی‌شد. اما خب الان که کشیده شده، به گمان من دو کار می‌توانیم بکنیم. یکی اینکه پرچم سفید بالا ببریم، دستهایمان را بالا ببریم و تسلیم بشویم. این یک واکنش است. واکنش دیگر این است که سعی بکنیم ضمن اینکه تسلیم نمی‌شویم و بنا نداریم تسلیم بشویم، در عین‌حال نگذاریم ابعاد بحران از این وخیم‌تر بشود و بهایی که ما برای برنامه‌‌های هسته‌ا‌ی‌مان داریم می‌پردازیم از این هم که امروز داریم می‌پردازیم سنگین‌تر بشود. این، من فکر می‌کنم، استراتژی مناسبی هست که باید دولت آقای احمدی‌نژاد دنبال بکند.

دویچه‌وله: این استراتژی چگونه قابل دنبال‌کردن است، در حالی که بین ایران و آمریکا ارتباطات سیاسی و اقتصادی مستقیمی وجود ندارد و دو کشور حتا قادر به پیشبرد مذاکرات بدون اما و اگرهای فراوان نیستند؟ آیا همین خلأ روابط نیست که می‌تواند اوضاع را خطرناکتر کند و آیا راه‌حل عاقلانه تلاش برای برقراری این ارتباط نیست؟

صادق زیباکلام: شما درست می‌فرمایید. بخشی از صورت مسئله برمی‌گردد به اینکه ما، اگر از این دو ملاقاتی که در بغداد با آمریکایی‌ها داشتیم صرفنظر بکنیم، واقعا هیچگونه تلاشی، هیچگونه سعی و کوششی در اینکه تنش‌زدایی بشود از دو طرف صورت نگرفته است و آنچه آقای هاشمی رفسنجانی در نمازجمعه‌ی هفته‌ی پیش گفتند، حکایت از این معنا می‌کند که ایشان در حقیقت معتقدند که ما به اندازه‌ی کافی داریم فی‌الواقع بها می‌پردازیم و با مذاکره‌ی خیلی جدی و رسمی با آمریکایی‌ها در خصوص موضوعاتی که برای ما جنبه‌ی استراتژیک جنبه‌ی منافع ملی‌مان را دارد، خب بیاییم سعی بکنیم که ابعاد وخامت و بحران کاهش پیدا بکند. منتها اینکه آیا اصولگرها به این فرمول و راه‌حلی که آقای رفسنجانی دارند پیشنهاد می‌دهند یا نه، نمی‌دانم! امیدوارم بدهند، ولی تا الان که نشان‌ داده‌اند که نه، با همان سیاستهای رادیکال گذشته در قبال آمریکا می‌خواهند جلو بروند. از سوی دیگر آمریکایی‌ها هم با همان سیاست رادیکالی در قبال ایران دارند می‌خواهند جلو بروند. متاسفانه هیچیک از طرفین به نظر نمی‌رسد که بخواهد به سمت و سوی تنش‌زدایی برود. منتها یک مسئله هست و آن مسئله اینکه ما بهای خیلی سنگین‌تری را داریم برای این مسئله می‌پردازیم، چه به لحاظ اقتصادی، چه به لحاظ تجاری و چه به لحاظ صنعتی. ما داریم خیلی بیشتر از آمریکایی‌ها بها می‌پردازیم.