صداى ناقوس ايدز همچنان طنين افكن است

طبق آمار رسمى، در سراسر جهان ۴۰ ميليون نفر به بيمارى ايدز مبتلا و يا آلوده به ويروس آچ آى وى هستند كه ۲۵ ميليون نفر از آنان در قاره آفريقا به سر ميبرند. شمار اين دسته از افراد در آلمان نيز بر ۳۹ هزار نفر بالغ ميشود. با توجه به روند نگران كننده اوضاع، سازمان ملل متحد و سازمان جهانى بهداشت به مناسبت روز جهانى ايدز زنگ خطر را به صدا درآورده اند.

كوفى عنان دبيركل سازمان ملل نيز با اشاره به مسئله عدم امنيت در كشورهاى آفريقا، آسيا و اروپاى شرقى متذكر شده است كه هيچ كس حاضر نيست به جنگ اين بيمارى كشنده برود كه ميتوان آنرا با سلاح كشتار جمعى مقايسه كرد. به عقيده دبيركل سازمان ملل، امروزه اراده سياسى لازم براى انجام اين كار وجود ندارد.

در سال ۲۰۰۳، در روز جهانى مبارزه با ايدز هم صداى ناقوس خطر همچنان طنين افكن است. كافى است كه به اعداد و ارقام نگاهى بيافكنيم. تنها در كشور آفريقاى جنوبى، چهار و نيم ميليون نفر به ويروس اچ آى وى مبتلا هستند و هر روز هفتصد نفر قربانى بيمارى ايدز ميشوند. در چين، شمار بيماران ايدز و آلوده شدگان به ويروس اچ آى وى، به يك ميليون نفر رسيده و طبق آمار شمار اين دسته از انسانها در كشور برزيل بر ۶۰۰ هزار نفر بالغ ميشود. اين بيمارى كشنده اروپاى شرقى را نيز در دام خود گرفتار كرده و گفته ميشود كه ايدز در استونى به اپيدمى بدل شده است. در آلمان هم سالانه ۲ هزار نفر به شمار كسانى كه به ويروس اچ آى وى آلوده هستد، افزوده ميشود.

در پسِ اين اعداد و ارقام، انسانها و خانوادهائى نهفته اند كه هر يك سرگذشت و سرنوشتى خاص دارند، درد و رنج كشيده اند؛ فقر، نوميدى و انزوا. برخلاف بيانيه ها و اعلاميه ها، وضع بيماران مبتلا به ايدز آنقدرها هم بهبود نيافته است. عليرغم پيشرفتهاى بدست آمده، در اكثر مناطق جهان، بيماران به داروهاى خوب و ارزان دسترسى ندارند و از كمكهاى اجتماعى و پزشكى بى بهره اند. پيوند و ارتباط بيمارى ايدز، فقر و عقبماندگى همچنان پابرجاست.

باوجود گزارشهاى بيشمار و گوناگونى كه به مناسبت روز جهانى مبارزه با ايدز انتشار يافته اند، بايد اذعان داشت كه اطلاعرسانى درباره اين بيمارى كشنده و راه ها و امكانات پيشگيرى از ابتلا به آن، در بسيارى از كشورها هنوز هم بسيار ناچيز و ضعيف است. گذشته از آن، پزشكان و پژوهشگران، هنوز هم داروئى براى درمان ايدز نيافته اند. در كشورهاى ثروتمند صنعتى، باور به پيشرفت و دست آورد دانش و پژوهش سبب شده است كه انسانها به خطرات اين بيمارى، روز به روز كمتر توجه كنند. ايدز امروزه ديگر بيمارى اى نيست كه مختص تنها دسته و گروهى خاص باشد.

آيا روز جهانى مبارزه با ايدز، مهره ايست در حلقه روزهاى تاريخى و يا كلا روزى كم و بيش مهم كه بايد ياد آنرا به جا آورد؟ آيا ضربان نبض وجدان اجتماعى جامعه بين المللى كماكان پايين است؟ آيا ما دچار بى توجهى شده و ايدز را پديده اى جانبى از فرايند جهانى شدن ميپنداريم؟ هر چه باشد، ايدز به ويژه در آنجائى بيداد ميكند كه مرزها از ميان ميروند، تماسها جهانى ميشود و با آزادى مصرف، پديده فحشا نيز رشد ميابد. كشورهاى اروپاى شرقى گواهند بر اين مدعا.

در عين حال بايد گفت كه بيمارى ايدز به موضوعى جهانى بدل شد كه نه تنها كارشناسان، پژوشگران، دانشمندان و مسئولان سازمانهاى امدادى كه سياستمداران تمام جهان را به بحثهاى علنى كشانده است. امروز شمارى از شركتهاى داروسازى، داروهاى ارزان قيمت و حق توليد آنرا در دسترس قرار ميدهند. امروز ديگر، سكوت، مسامحه، اطلاعرسانى نادرست و تابو كردن ممكن نيست و ميتوان اميد داشت كه قربانيان به حق زندگى و مرگى شرافتمندانه دست يابند.