صدمين سالگرد تولد سالوادور دالى، نقاش معروف اسپانيائى

نمايشگاه هاى بسيارى در سراسر جهان و به ويژه اسپانيا، طيف گسترده آثار اين نقاش سورئاليست را به نمايش گذاشته اند و سمينارها و همايشهاى متعددى در جهان براى پرداختن به آثار دالى برگزار ميشود. در زادگاه اين نقاش مشهور كه در شمال اسپانيا قرار دارد، موزه اى به آثار وى اختصاص دارد. در اين موزه كه در گذشته سالن تئاتر شهر بوده و بعد به موزه بدل شده، مقبره دالى نيز قرار دارد و جاى تعجب نيست كه اين موزه، يكى از پربازديدكننده ترين موزه هاى اسپانيا محسوب ميشود.

به جرات ميتوان گفت كه در تاريخ هنر، كمتر هنرمندى به اندازه سالوادور دالى دست به تحريك اذهان و افكار مردم زده و تا اين حد، چهره اى غريب و نمايشى از خود نشان داده است. وى روزى در يكى از روستاهاى اسپانيا، به گردن يك زن مو بور قلاده اى آويخت و او را برهنه در كوچه هاى ده گرداند تا مردم را تحريك كند. در تابلوهاى سورئاليستى او، تصاويرى از ساعتهائى ديده ميشود كه در حال ذوب شدن هستند و زرافه هائى كه آتش از سرشان زبانه ميكشد.

استعداد دالى در عرضه نمايشى كارهايش، موفقيت تجارى بيشترى براى او به ارمغان آورد، اما در عين حال سبب شد كه براى آثار او، آن ارزش هنرى لازم را قائل نشوند. چهره دالى در ذهن بسيارى از انسانها نقش بسته است، البته بيشتر به خاطر سبيل نازك و تاب داده اش، تا به خاطر نقاشيهائى كه خلق كرده. دالى از جعل آثارش به هيچوجه ناراحت نبود، بلكه برعكس، اين را دليل بزرگى خود ميدانست. جمله “من سورئاليسم هستم”، حد و حساب اعتماد به نفس سالواور دالى را به خوبى نشان ميدهد.

يان گيبسن، يكى از دالى شناسان معروف جهان در نبوغ دالى شك و ترديد دارد و معتقد است: دالى نقاشى بزرگ بوده است، اما نميتوان او را نابغه دانست. به عقيده گيبسن، اوج خلاقيت اين نقاش اسپانيائى در بين سالهاى ۱۹۲۶ و ۱۹۳۸ بوده و از آن پس، در آثار او، تكرار ديده ميشود و در خود او نيز ميل شديد به خودنمايشى. برگزارى نمايشگاه هاى متعدد و موفق در دهه سى ميلادى در شهرهاى پاريس، نيويورك و لندن، گواهند بر خلاقيت هنرى دالى در آن زمان.

ناگفته نماند كه دالى، موفقيت خود را نيز تا اندازه زيادى، مديون همسر روسى الاصلش گالا بوده و در خلق آثارش از او الهام گرفته است. دالى در روز بيست و سوم ژانويه سال ۱۹۸۹ چشم از جهان فروبست.