عراق و كشورهای شرق اروپا
۱۳۸۴ اسفند ۲۲, دوشنبه
در ابتداى حمله به عراق ۱۸ كشور اروپاى شرقى آمادگى خود را براى همكارى با ايالات متحده‌ى امريكا در عراق اعلام كردند و سربازانى را به اين كشور اعزام داشتند. اين در حالى‌ست كه از سال ۲۰۰۴ ميلادى شمار اين نظاميان به تدريج كم و كمتر مى شود. تا كنون صدها سرباز از كشورهاى مجارستان، مولداوي، لهستان، اوكراين و ديگر كشورهاى اروپاى شرقى به كشورهاى خود بازگشته‌اند.
در دسامبر سال ۲۰۰۵ بلغارستان و اوكراين بخش بزرگى از نظاميان خود را به كشورهای‌‌شان بازگرداندند. در حال حاضر بيشتر كشورهاى اروپاى شرقى با حدود ۱۲۰ سرباز در عراق حاضرند و اين تعداد نقشى نمادين دارند و به درد آمارها مى‌خورند، آمارهايى كه نشان مى‌دهند چند كشور به حمايت از جنگ امريكا در عراق دست زده‌اند. در اين ميان هنوز لهستان با ۱۵۰۰ سرباز در عراق حاضر است و اين بزرگترين نيروى يك كشور اروپاى شرقى در عراق به حساب مى آيد، اگرچه اين كشور نيز هفته گذشته اعلام كرد كه تا پايان سال جارى ميلادى و يا اوايل سال آينده، سربازان خود را از عراق خارج خواهد كرد.
به طور رسمی، دليل اصلى شركت سربازان كشورهاى اروپاى شرقى در عراق خلع سلاح در عراق اعلام شد. ده كشور ِ خواهان عضويت در پيمان آتلانتيك شمالى، ناتو، در ماه فوريه سال ۲۰۰۳ تصويب كردند كه با اعزام نيرو به عراق، به كمك ايالات متحده‌ى امريكا بشتابند. اين كشورها با اين اقدام خود تنها موافقت خود را با جنگ عراق اعلام نكردند، آنها مى‌خواستند در مرحله‌ى نخست، وفادارى خود را به تنها ابرقدرت جهان ثابت كنند، ابرقدرتى كه مى‌تواند به مدرنيزه كردن ارتش كشورشان، بهبود وضعيت اقتصادى و امكان سرمايه گذارى در عراق به آنها كمك كند.
با افزايش قربانيان در عراق و بخصوص با كشته شدن سربازان خارجى گروه ائتلافى در اين كشور، مردم كشورهاى اروپاى شرقى نگرانى شديدى براى جوانان خود، كه به عراق اعزام شده‌اند ابراز مى‌دارند و از دولت خود خواستار خروج سربازان‌شان از عراق مى‌شوند.