1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

فاصله اندک پیروزی و تراژدی در جایزه بزرگ مونترال

محمود صالحی (رادیو دویچه وله)۱۳۸۶ خرداد ۲۱, دوشنبه

در رقابتهای اتومبیل رانی "فرمول یک" معمولا پیروزی و تراژدی آنقدر به هم نزدیک هستند که فاصله‌شان شاید تنها یک مژه برهم زدن باشد. ماجرای لویس هامیلتون راننده تیم مک لاورن – مرسدس نمونه‌ی بارز این امر است.

https://p.dw.com/p/AqUX
فراری
لا گازتا دی مودنا: فِراری؟ ... فراموش کن!عکس: AP

روز گذشته ششمین مرحله از مجموع هفده مرحله رقابت های اتومبیل رانی فرمول یک قهرمانی جهان در کانادا و با پیروزی تیم مک لاورن – مرسدس به پایان رسید. رقابتهای جایزه بزرگ مونترال کانادا با ۷۰ دور و مسافتی به طول ۳۰۵ کیلومتر برگزار شد.

در رقابتهای اتومبیل رانی فرمول یک معمولا پیروزی و تراژدی آنقدر به هم نزدیک هستند که فاصله اشان شاید تنها یک مژه برهم زدن باشد. لویس هامیلتون راننده تیم مک لاورن – مرسدس با زمان خوبی که با اتومبیل تیر نقره ای کسب کرده بود، در رقابتهای جایزه بزرگ کانادا، از سکوی استارت شماره یک برخوردار شد و به شوخی به خبرنگاران گفت که استارت از سکوی شماره یک حتی از سکس هم بهتر است. هامیلتون از همان آغاز کنترل پیست را در دست گرفت تا اینکه در دور بیست و هشتم، ناگهان روبرت کوبیکا راننده اتومبیل ب ام و با سرعت ۳۰۰ کیلومتر در ساعت بر روی چرخ عقب اتومبیل تویوتا به رانندگی جارنو ترولی برخورد کرد، سپس با برخورد به دیوار به سوی منطقه چمن کاری شده پرتاب، آنگاه با همان سرعت به دیوار حفاظتی که از لاستیک اتومبیل ساخته شده برخورد کرده و از آنجا به دیوار حفاظتی فلزی روبروی آن پرتاب شد و همانجا ایستاد، در این لحظه دوربین ها از ادامه فیلم برداری رقابت بازایستادند و نفس در سینه یکصد و بیست هزار تماشاچی حبس شد.

لحظاتی بعد امداگران از راه رسیدند و کوبیکا را نجات دادند. دقایقی بعد خبر رسید که همه چیز به خیر گذشته و بغییر از شکستگی پا، آسسیب دیگری به راننده ۲۲ ساله نرسیده است.

با این تصادف رقابتها قطع نشد، بلکه با هرج و مرجی بی نظیر ادامه یافت. روزبرگ و ترولی در سر یک پیچ تنها با چند سانتیمتر فاصله موفق شدند از یک تصادف جلوگیری کنند. آنگاه تا دور پنجاهم سه بار این مسابقه قطع شد و در این بین از اتومبیل کریستیان آلبرس هلندی نیز دیگر چیزی باقی نمانده بود. از سوی دیگر فلیپه ماسا و جیان کارلو فیزیکلا با نادیده گرفتن چراغ قرمز وارد منطقه تیم خود شدند که با بالارفتن پرچم سیاه، از دور این رقابتها حذف شدند. در دور پنجاه و ششم هم جارنو ترولی راننده تویوتا، خرج بر روی دست تیم گذاشت و اتومبیل را نابود کرد و این رقابت برای پنجمین بار قطع شد. اما در آن جلو هامیلتون و هایدفلد بدون توجه به آنچه که می گذرد، همچنان جلودار بودند. تا اینکه بالاخره هامیلتون با زمان یک ساعت و چهل و چهار دقیقه و یازده ثانیه بر روی سکوی نخست قرار گرفت. هامیلتون تاکنون شش بار در رقابتهای جایزه بزرگ حضور یافته و این نخستین پیروزی وی است.

هامیلتون با این پیروزی و کسب ۴۸ امتیاز در مجموع به صدر نشینی دست یافت، پس از او فرناندو آلونسو با ۴۰ امتیاز و فلیپه ماسا با ۳۳ امتیاز بترتیب در رتبه دوم و سوم جای دارند.

اما پیروزی تیم و رانندگان مک لاورن – مرسدس به معنی ناکامی تیم و رانندگان فراری نیز هست. هرچند مطبوعات ورزشی ایتالیا تحت تاثیر شوک ناشی از تصادف روبرت کوبیکا، هنوز شمشیرها را از رو نبسته اند، اما به نظر می رسد که توفان در راه است. بزرگترین روزنامه ورزشی ایتالیا در مورد آنچه تیم فراری در جایزه بزرگ مونترال عرضه کرد، نوشت که فراری با مشکل روبروست. بسیاری از طرفداران تیم فراری هنوز هم در حسرت دوران میشائیل شوماخر هستند. هرچند که ایتالیائی ها، این آلمانی را زیاد هم دوست نداشتند، اما می توانستند با اطمینان کامل اتومبیل فراری که یکی از افتخارات ملی ایتالیائی ها محسوب میشود را بدست او بسپارند. اما ایتالیائی ها به اینکه فلیپه ماسا و کیمی ری کونن بتوانند برای فراری به موفقیتی نائل شوند هنوز باور ندارند. ماسا در جایزه بزرگ مونترال بخاطر نادیده گرفتن چراغ قرمز از ادامه رقابت محروم شد. ایتالیائی ها که خود هم آنچنان به قواعد رانندگی احترام نمی گذارند، از نادیده گرفتن چراغ قرمز توسط یک اتومبیل ران حرفه ای، به تاسف تنها سر تکان دادند. از سوی دیگر ری کونن برای توجیه کسب مقام پنجم در این رقابتها، بهانه دیگری نداشت بجز اینکه بگوید سرعت فراری کم است. جمع بست روزنامه لا گازتا دی مودنا از کار فراری اینگونه بود: فِراری؟ ... فراموش کن!