فراخوان گزارشگران بدون مرز به آزادى فورى “يوسف بنى طرف”

طبق تاكيد اعلاميه، با اين دستگيرى تعداد روزنامه نگاران و وب نگاران زندانى در ايران به دوازده نفر افزايش يافته و به اين ترتيب ايران همچنان لقب بزرگترين زندان خاورميانه براى روزنامه نگاران را يدك مى كشد.

آقاى معينى مسئول بخش ايران سازمان گزارشگران بدون مرز در مورد اين اطلاعيه ميگويد:

” آقاى بنى طرف هم مثل بقيه روزنامه نگارها هيچ جرمى مرتكب نشده جز اين كه نظرش را آزادانه بيان كرده است. آقاى” بنى طرف” ضمن حمايت از اعتراض هاى مردم خوزستان بطور شفاف از اعمال خشونت از هر جانب كه بوده نيز ابراز انزجار كرده است. ايشان از روشنفكران برجسته ايرانى است و اين وظيفه ما بود كه بعنوان روزنامه نگاراز وى دفاع كنيم. در مورد آقاى عليجانى هم اين وضعيت غيرقابل تحمل است. ظاهرا در ايران مد شده تا زندانـى سياسى به سرحد مرگ برسد تا بتواند از حقوق خود مثل معالجه و از اين قبيل بهره مند شود. ايشان هم هيچ گناهى ندارد و تا امروز پرونده اش همچنان در پرده ابهام قرار دارد . از يكسو آقاىشاهرودى رييس دستگاه قضايى ايران دستور آزادى او را داده و از سوى ديگر آقاى مرتضوى دادستان كه حكم دستگيرى را داده با آزادى وى مخالفت ميكند.”

از آقاى محمدرضا معينى مى پرسيم اعلاميه هاى سازمان گزارشگران بدون مرز تا كنون چه تاثيرهايى داشته اند و آيا ميتوان از بيلان مثبت و تجديد نظر در احكام يا دستگيرى ها در پى اين فعاليت ها سخن راند؟ آيا جاى خوشحالى هست؟

” من هم خوشحالم و هم اميدوار. هدف ما با صدور چنين اطلاعيه هايى مسئله قدرت بر قدرت و استفاده هاى سياسى نيست. سازمانهاى حقوق بشرى براي دفاع از حقوق جامعه مدنى مبارزه ميكنند تا يكسرىقوانين رعايت شوند. ما حول انتشار اين فراخوان ها مباحثى با نهادهاي بين المللى داريم و ضمنا بطور مشخص مقامات جمهورى اسلامى را دعوت ميكنيم كه به اين مجموعه ناقص پاسخ دهند. بدون فشار افكار عمومى بين المللى و بطور ويژه نيروهاى داخلى، كار پيش نميرود. وظيفه ماست كه اقدام كنيم و اين اطلاعيه مانند اطلاعيه قبلى ما در رابطه با آقاى گنجى مورد توجه نهادهاى بين المللي قرار ميگيرد. ما علاوه بر اين گزارش هاى مداوم روزمره به سازمانها و نهاد هاى بين المللى ميدهيم و از آنها ميخواهيم در روابط و مذاكرات شان با ايران اين خواسته ها را منتقل كنند. ضمن اين كه اطلاع رسانى از جمله وظايف گزارشگران بدون مرز محسوب ميشود. بيلان ما مثبت است با اين توضيح كه از حركت هاى ما به مثابه سلاح سياسى نميتوان استفاده نمود و ما هم چنين قصدى نداريم.”

آقاى بنى طرف از همكاران روزنامه همشهرى بود كه پس از تسلط محافظه كاران بر اين نشريه از آن اخراج شده بود و با دليل عرب تبار بودن با بسيارى از روزنامه هاي معتبر جهان عرب همكارى داشت. بايد گفت همسر آقاى بنى طرف پس از چند مصاحبه از جمله با راديو آلمان در مورد دستگيرى شوهرش از سوى مقامات امنيتى ايران تهديد شده است.

آقاى عليجانى سردبير مجله توقيف شده ايران فردا و برنده دهمين جايزه گزارشگران بدون مرز در سال ۲۰۰۱ و برنده جايزه حقوق بشر نشريه اكونوميست در سال ۲۰۰۴ است كه از سوى چندين رسانه معتبر جهانى نيز به فرزند خواندگـى پذيرفته شده است. ايشان كه آخرين بار در خرداد سال ۸۲ دستگير شده از بيمارى تنفسى رنج ميبرد و هفته قبل به دليل اعتراض به كاستى هاى درمانى زندان اوين دست به اعتصاب غذا زد.