"فرانسه به دنبال یارگیری در میان اعراب است"

دویچه وله: آقای برقعی، دولت جدید فرانسه ظاهرا موضع تندتری نسبت به دولت قبلی در قبال برنامه اتمی ایران در پیش گرفته است. اخیرا هم وزیر امور خارجه فرانسه، ایران را علنا متهم به تلاش برای به دست آوردن بمب اتمی کرده است. به نظر شما این موضع‌گیری جدید فرانسه چقدر می تواند بر تصمیم نهایی شورای امنیت و به طور کلی غرب در برابر ایران تاثیرگذار باشد؟

برقعی: من فکر می کنم اولا که این مسئله اتمی اصلا یک مسئله‌ی سیاسی است و نه واقعی. یعنی اینها هیچکدام نگران مسئله‌ی سلاح اتمی در ایران نیستند، بلکه صرفا مسئله‌ی سیاسی هست و از اول هم همین بوده. الان دولت فرانسه هم من فکر می کنم کاری که می‌خواهد بکند اینکه به این طریق می‌خواهد به کشورهای عربی نزدیک بشود و رضایت خاطر سران اعراب را به دست بیاورد، بویژه با رابطه‌ی بدی که اینها با آمریکا پیدا کرده‌اند و به هیچ طریق نمی‌توانند، نقش واسط را در اینجا او بازی بکند و هم [خودش] را در کشورهای عرب مطرح بکند و هم این که یک مقدار روابط تلخش را با آمریکا جبران بکند.

ممکن است کمی بیشتر توضیح بدهید؟ منظورتان از این که مسئله‌ی سیاسی هست چیست، یعنی غرب دقیقا در این برنامه به دنبال چه چیزی است؟

به طور کلی ایران مسئله‌ی اتمی‌اش هیچ خطری نیست که غرب روی آن حساب بکند. به دهها زبان تا به حال این مسئله بیان شده است. سلاح اتمی در ایران معنی ندارد، از اولش هم معنی نداشته و چیزی هم نیست که غرب از آن کوچکترین نگرانی داشته باشد و هیچ گونه مجوزی هم وجود ندارد که بگویند ایران دنبال سلاح اتمی است و نه دنبال استفاده از چرخه سوخت انرژی. هیچکسی هم حق ندارد به هیچ کشوری بگوید که من حدس می‌زنم شما می‌خواهید یک چنین کاری بکنید.

پس فکر می کنید غرب در این پرونده به دنبال چه چیزی هست ؟

غرب به دنبال سرکوب ایران است. تمام حرکت کشورهای اسلامی الهامبخش‌اش ایران است. ایران قدرت بزرگی در منطقه شده است. اسراییل به هیچ عنوان نمی‌تواند با چنین چیزی بسازد و ناگزیر است این کار را بکند. من از صحبت‌های وزیر امور خارجه فرانسه هم این را دریافتم که نگرانی اینها این است که آن نیرویی که الان در منطقه برخاسته و بسیار هم توانمند است همه منبع انرژی‌اش از ایران است و بنابراین باید این منبع انرژی را از بین برد.

ولی اگر اینطور که شما می گویید، هدف غرب فقط سرکوب ایران باشد، دلایل بسیار دیگری در این زمینه می‌تواند برای غرب وجود داشته باشد، منجمله نقض گسترده‌ی حقوق بشر در ایران که خیلی هم می‌تواند وفاق جهانی را بیشتر به خودش جلب بکند! چرا غرب از این اهرم استفاده نمی‌کند؟

به هیچ وجه اینطور نیست. شما مردم آمریکا را نمی‌توانید بر این مبنا تجهیز بکنید که در ایران یک عده‌ای حقوق بشر را از بین می‌برند. مگر در عربستان سعودی یا کشورهای دیگر نیست؟ شما نمی‌توانید کشوری را علیه جنگ یا سرکوب علیه کشور دیگری تجهیز بکنید، به خاطر کارنامه‌ی حقوق بشرش. به اضافه اینکه کارنامه‌ی حقوق بشر ایران که ما به عنوان ایرانی قطعا آن را سیاه می‌دانیم، سیاهتر از کدامیک از کشورهای مجاورش هست؟ از پاکستان، از مصر و یا از عربستان سعودی و کویت؟ از کدام یک از اینها سیاهتر است؟ نه! با این مسئله شما نمی‌توانید. می‌توانید انتقاد کنید، می‌توانید با ایران برخورد دیپلماتیک بکنید، ولی نمی‌توانید زیر فشار سنگین بگذارید. ولی اگر به راحتی گفته شود، ایران می‌خواهد بمب اتمی بسازد و بمب را هم بدهد دست تروریست ها، به آسانی می‌توانید این نظر را به جامعه تحمیل کنید.

برمی گردیم به پرونده اتمی ایران. اخیرا جورج بوش، رییس جمهور آمریکا گفته است که رفتار جهانی با کره شمالی می‌تواند الگویی برای رفتار در برابر ایران باشد. آیا به نظر شما تجربه کره شمالی می‌تواند در ایران تکرار بشود؟

ایران چرخه انرژی اتمی‌اش را تسلیم نخواهد کرد. باز به دلیل مسایل سیاسی. چون اینها مدعی قدرت در منطقه‌اند و واپس زدن این یعنی پذیرش ضعف. ایران نمی‌خواهد به هیچ عنوان ضعیف شناخته شود و به عنوان تسلیم شونده شناخته شود. ایران از این بابت تسلیم نخواهد شد. اگر این بشود، برای حکومت ایران که الان مدعی قدرت هست مثل یک سم است. ایران این کار را نخواهد کرد. یادتان باشد در مورد کره شمالی چندسال قبل به صراحت کلینتون همین را گفت. گفت، آقا این سروصدا می کند بخاطر گرفتن کمک اقتصادی و مالی که نیاز دارد. ایران در این موقعیت نیست. ایران مسئله‌اش مسئله‌ی اقتصادی نیست، مسئله‌اش مسئله‌ی سیاسی است. مسئله اقتصادی نیست که با آن کنار بیایند. ایران مدعی قدرت در منطقه است الان و قدرت بزرگ در منطقه هست. اگر بخواهد تسلیم بشود آن قدرتش را زیر سؤال می‌گذارد. چیزی هم که آمریکا می‌خواهد از این بابت، بویژه اسراییل می‌خواهد، این است که آن قدرت را کمرش را بشکند و به منطقه بگوید آقا روی این کشور به عنوان قدرت حساب نکنید.

با توجه به موضع گیری سرسختانه ی دولت فرانسه و همچنین دولت آلمان که تلویحا از موضوع فرانسه حمایت کرده است، در حال حاضر وفاق جهانی را برای تشدید تحریم ها علیه ایران چگونه ارزیابی می‌کنید؟

تحریم‌ها را احتمالا اینها پایش خواهند رفت. ولیکن جنگ را آلمان نمی‌خواهد، گزینه‌ی جنگ را انتخاب نمی‌کند. ولی احتمالا اینها فشار اقتصادی را روی ایران زیاد خواهند کرد و الان هم که به صورت موضعی با سپاه پاسداران عمل کرده اند، این فشار زیادی را روی ایران خواهد گذاشت به طور قطع!

مصاحبه گر: میترا شجاعی