فرانسه: مرحله‌ی داغ رقابت بر سر مقام رئیس جمهوری
۱۳۸۶ فروردین ۲۱, سه‌شنبه
در فرانسه از روز دوشنبه ۹ آوریل مرحله‌ی داغ مبارزه‌ی انتخاباتی برای تعیین جانشین رئیس جمهور ژاک شیراک آغاز شده است. با قرعه‌کشی معلوم شده است که به چه ترتیبی دوازده نامزد مقام رئیس جمهوری پوسترهای خود را در برابر حوزه‌های انتخاباتی، که تعدادشان حدود ۶۵۰۰۰ تاست، نصب کنند. کانالهای تلویزیونی نیز در فرصت باقی مانده بر طبق نظمی مقرر برنامه‌های تبلیغاتی نامزدها را پخش می‌کنند.
نامصمم‌ها
تنور مبارزات انتخاباتی داغ است، اما هنوز حدود ۱۸ میلیون فرانسوی نامصمم‌اند و نمی‌دانند که را برگزینند. نظرسنجی‌ای که حاصل آن دو هفته مانده به روز انتخابات انتشار یافت، مشخص ساخت که تعداد بلاتکلیف‌ها این‌سان بالاست. در این مورد فردریک دابی از "مؤسسه‌ی فرانسوی افکار عمومی" (Ifop) می‌گوید که «این تعداد ۱۰ درصد بیشتر از تعداد نامصمم‌ها در دو هفته پیش از انتخابات سال ۲۰۰۰ است».
به نظر دابی ریشه‌ی تردیدها را در آن چیزهایی باید جست که نامزدهای انتخابات به مردم عرضه می‌کنند. او می‌گوید که بسیاری از انتخاب‌کنندگان معتقدند که نامزدها آن وجهه‌ای را نداراند که درخور مقام اصلی دولتی باشد. تعداد بالای نامصمم‌ها ممکن است باعث شگفتی در غروب روز انتخابات شود، از نوع آن شگفتی‌ای که در سال ۲۰۰۲، شاهدش بودیم، آن هنگام که شیراک و لوپن در برابر هم قرار گرفتند.
انتخابات کنونی صحنه‌ی رقابت افراد است نه برنامه‌ها و به همین جهت نیز ممکن است شگفتی‌آور شود. نظرسنجی‌ها وزیر سابق کشور سرکوزی (Nicolas Sarkozy) را در اول صف می‌بینند. پشت سر او خانم رویال (Ségolène Royal) از حزب سوسالیست قرار دارد و پس از رویال، بایرو (François Bayrou) از حزب مرکز ایستاده است. شاخص شخصیت این نامزدها خطاهایشان در معرفی خود و سیاستشان شده است نه برنامه‌های اثباتی‌شان. علاوه بر این سه تن ژان-ماری لوپن (Jean-Marie Le Pen)، عوامگرای راست نیز همچنان در صحنه است. نگاهی می‌افکنیم به چهره‌ی این چهار تن.
نیکولاس سرکوزی
سرکوزی ۵۲ سال دارد. او را کسی که در مورد زندگی وی پژوهیده و نوشته است، چنین توصیف می‌کند: سرکوزی از در وارد می‌شود، اما اتاق را از راه پنجره یا لوله‌ی بخاری ترک می‌کند. اگر چه سرکوزی نامزد اصلی محافظه‌کاران (UMP) است و تصور می‌شود بیشترین شانس را دارد، اما بسیاری از فرانسویان سردرد می‌گیرند، وقتی تصور می‌کنند وی ممکن است رئیس جمهورشان شود. او بعضی وقتها چیزهای دردسرسازی از دهانش می‌پرد، مثلاً در این مورد که مسلمانان در اتاق خواب خود گوسفند سلاخی می‌کنند. مخالفان، او را یک نئولیبرال سرسخت و کسی می‌دانند که می‌خواهد با فرمان و بخشنامه نظم برقرار کند. او در مقام وزیر کشور چنین شهرتی را به دست آورد، چند هفته پیش اما از سمت وزارت استعفا داد.
سگولن رویال
او خود می‌داند، که بعضی وقتها خیلی به خودش مطمئن است. در کتاب تازه‌اش به این نکته اشاره کرده و تصور غیر واقعی از خود را خطا دانسته است. دو مشکل بزرگ او در این روزها یکی اشتباهات انتخاباتی‌اش است و دیگری درگیری‌های موجود در حزبش. عده‌ای از سوسیالیست‌ها به او اتهام می‌زنند که حزب را چندان در مبارزه‌ی انتخاباتی دخالت نمی‌دهد و از ایده‌های سوسیالیستی دور افتاده است. او با سرکوزی اختلاف و در همان حال از برخی جهت‌ها مشابهت دارد: هر دو بچه‌دارند، در مورد هر دو پیش آمده که موتور بچه‌هایشان را دزیده باشند، هر دو به پلیس رجوع کرده و پلیس با لطف ویژه‌ای پی‌جوی کار آنان شده است. هر دو به یکسان به برنامه‌ی رقیبشان از حزب مرکز با بیزاری می‌نگرند.
فرانسوا بایرو
بایرو از حاشیه وارد متن شده است، با این ادعا که اکثریت میانه‌ی جامعه را دور خود جمع کند. او از آن جایی که هم از جناح چپ و هم از جناح راست رأی به سمت خود و حزبش (UDF) جذب می‌کند، به موقعیت دو چهره‌ی اصلی دو طرف، یعنی رویال و سرکوزی، ضربه می‌زند. مشکل بزرگ او این است که نبایستی مقام سوم را داشته باشد، چون اگر نفر دوم باشد، و در انتخابات دور دوم در برابر سرکوزی یا رویال قرار گیرد، شانس خوبی برای پیروز شدن دارد.
ژان-ماری لوپن
مرد همیشه در صحنه ۷۸ سال دارد. لوپن در سال ۲۰۰۲ با کسب ۱۶ درصد آرا به دور دوم جهید. راست‌گرایی افراطی او در طی این سالها بی‌تغییر مانده است. اما دیگر نمی‌گوید که مطلقا نباید پذیرای هیچ مهاجری شد. در هفته‌های آخر باز اشاراتی داشته به تفاوتهای نژادی. او سرکوزی را، که خاستگاهی مجاری-یونانی دارد، نامزد خارجیان می‌نامد. در مورد خودش می‌گوید که نامصمم‌ها او را انتخاب می‌کنند و نامصمم‌ها از این نظر نامصمم‌اند چون جرأت نمی‌کنند تصمیم واقعی خود را به مؤسسه‌های نظرسنجی بگویند.