فشار بر دانشجویان در سال ۸۶ بی‌سابقه بود
۱۳۸۶ اسفند ۲۹, چهارشنبه
علی نیکونسبتی عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت نیز معتقد است در سال ۸۶ یک هجوم گسترده علیه دانشجویان صورت گرفت. هرچند از نظر او این فشار، فعالیت دانشجویان را بیشتر کرده‌است.
دویچه‌وله: آقای نیکونسبتی، آیا آماری وجود دارد از تعداد دانشجویانی که در سال ۸۶ دستگیر و بازداشت شدند، آنهایی که روانه‌ی زندان شدند و یا آنهایی که احیانا با قید وثیقه آزاد شده‌اند؟
علی نیکونسبتی: در سال ۸۶ بیش از ۱۸۰ تن از دانشجویان بازداشت شدند. چند بازداشت عمده در این سال اتفاق افتاد. یکی ۱۵ تن از دانشجویان دانشگاه مازندران بودند که به دلیل تجمع صنفی در اردیبهشت ماه امسال دستگیر شدند. ۱۱ تن ازدانشجویان دانشگاه امیرکبیر معترض به مسایل نشریات جعلی دستگیر شدند. ۱۷ تن از دانشجویان و اعضای شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت و ادوار در روز ۱۸ تیر بازداشت شدند و در انتهای سال هم شاهد دستگیری بیش از ۱۸ تن از دانشجویان دانشگاه شیراز بودیم که به علت مسایل صنفی در این دانشگاه به وقوع پیوست.
در حال حاضر چندتن از دانشجویان در زندان بسر می‌برند؟
نکته‌ی حائز اهمیت این که با وجودی که پایان سال فرارسیده، متاسفانه همچنان ۳ تن از دانشجویان امیرکبیر که دادگاه عمومی، حکم برائت آنها را صادر کرده است، در زندان به‌سر می‌برند.آقای سعید فضل‌الله‌زاده از اعضای انجمن اسلامی دانشگاه علامه همچنان در بازداشت بسر می‌برد. چند تن از دانشجویان طیف چپ در زندان بسرمی‌برند و همچنین چند تن از فعالین کمپین که ۲ تن از اعضایشان در کردستان همچنان در زندان هستند، از موارد مهم بازداشتها هست که با وجود پایان امسال و شروع سال نو ادامه دارد.
از دانشجویان طیف چپ می‌دانید دقیقا هنوز چند نفر در زندان هستند؟
حداقل سه تن از آنها در زندان بسر می‌برند.
از تعداد احکام انضباطی مبنی بر تعلیق از تحصیل، تحریم از تحصیل و دیگر احکام انضباطی چطور، از آن هم آمار دقیقی دارید؟
در مورد احکام انضباطی باید توجه داشت که ما فقط بیش از ۳۴۰ مورد احضار و صدور حکم برای فعالین دانشجویی داشتیم. هزاران مورد از صدور احکام کمیته‌ی انضباطی برای افرادی هست که به دلیل عدم پوشش مناسب و مسایل این چنینی حکم برایشان صادر می‌شود که از آنها آمار دقیقی در دست نیست. اما در مورد فعالین دانشجویی بیش از ۳۴۰ مورد احضار و صدور احکام کمیته‌ی انضباطی را داشته‌ایم.
آقای نیکونسبتی، نسبت به سال گذشته، یعنی سال ۸۵ اگر شما بخواهید وضعیت دانشجویان را مقایسه بکنید، چه ارزیابی‌ای دارید؟ آیا وضعیت دانشجویان بهتر شده ، بدتر شده و یا تغییری نکرده است؟
برخوردها به شدت افزایش پیدا کرده است. بعنوان مثال در مورد بازداشتها سال گذشته قریب به ۷۰ تن بود، اما در سال جاری به بیش از ۱۸۰ مورد رسیده است. برای اولین بار در تاریخ دفتر تحکیم می‌شود گفت که کلیه اعضای شورای مرکزی حداقل یکبار دستگیر شده‌اند. برای اولین بار بود که ما دستگیری‌هایی داشتیم که بیش از ۱۰ مورد را یکجا دربرمی‌گرفت. نکته‌ی قابل توجه این است که در گذشته سپاه می‌آمد دستگیری‌های فله‌ای انجام می‌داد، الان دیگر خود وزارت اطلاعات که جزیی از نهاد دولت هست، می‌آید این کار را انجام می‌دهد که این در تاریخ چندسال گذشته بی‌سابقه است. بعد از اعدامها و برخوردهای شدیدی که در اوایل انقلاب بوجود آمد، ما بعد از آن چنین هجومی را نداشتیم. حتا در سال ۸۲ هم دستگیری‌ها از سوی سپاه بود و وزارت اطلاعات عموما سعی می‌کرد که اینها را آزاد بکند. اما الان مجموعه این نهادها، سپاه، وزارت اطلاعات و سایر نهادها، با هماهنگی همدیگر به دستگیری دانشجویان روی آورده‌اند.
و در مقابل این هجوم گسترده که شما معتقدید شدیدتر از سال قبل شده است، آیا فعالیت دانشجویان کمتر شده یا برعکس، فعالیت آنها هم بیشتر شده؟
شما اگر نگاه بکنید، تجمع امسال دفتر تحکیم وحدت که در دانشگاه تهران برگزار شد عظیم‌ترین تجمعی بود که طی این سالها برگزار شده است. از سوی دیگر ارتباط میان این دانشجویان هم با همدیگر افزایش پیدا کرده است. اگر در گذشته به همدیگر اعتراض هم می‌کردند و عقاید مختلف داشتند که حتا گاهی به بحث‌های خیلی شدید و انتقادهای خیلی شدیدی می‌انجامید، الان به نوعی به تعامل باهم روی آورده‌اند. یعنی مرزبندی هویتی خودشان را حفظ می‌کنند، اما تا آنجایی که امکان داشته باشد با همدیگر به همکاری می‌پردازند. و این من فکر می‌کنم نکته‌ی مثبتی هست، ضمن اینکه باید در نظر بگیریم که جنبش دانشجویی با سایر جنبش‌ها هم ارتباط خوبی برقرار کرده است که نمونه‌ی بارز آن را شما می‌توانید در فعالین کمپین ببینید. بسیاری از اینها دانشجو هستند که به زندان هم می‌افتند. اما این ارتباط همچنان در حال افزایش است.
و اگر بخواهید به دور از آرمانگرایی و واقعبینانه آینده‌ی جنبش دانشجویی ایران را توصیف کنید، چه می‌گویید؟
ببینید، جنبش دانشجویی به میزان زیادی نوع روابط و تعاملش با سایر جنبش‌ها و فضای عمومی کشور هم بستگی دارد. بهرحال این امکان وجود دارد که یک فضای دیکتاتوری شدیدی در کشور بوجود بیاید و سرکوبها افزایش پیدا کند. یقینا در این صورت از توان جنبش دانشجویی هم کاسته خواهد شد. اما اگر این اتحاد ادامه پیدا بکند و تحولی ایجاد بشود، ما امیدواریم که جنبش دانشجویی هم فعالتر بشود. این همیشه مثال بارزی هست که در ایران می‌زنیم، وقتی جامعه‌ای شاداب باشد، دانشگاه شادابتر است. وقتی جامعه خاموش باشد، دانشگاه از سرزندگی دور خواهد شد.