فعالان سياسى، فرهنگى و دانشجويى خواستار آزادى زندانيان سياسى هستند
۱۳۸۴ اسفند ۲۲, دوشنبه
اسفند ۱۳۸۴، خواستار آزادى وى و ديگر زندانيان سياسى و عقيدتى شده‌اند.
فعالان سياسى و دانشجويى در آغاز نامه خود كه در آن خواستار آزادى پيمان پيران دانشجوى زندانى و ديگر زندانيان سياسىعقيدتى شده‌اند، مى‌نويسند: «شكی نداريم كه سال‌هاست زندانهای ايران، بواسطه حضور آزادی‌خواهان و نيروهای تحول‌طلب، وجاهت يافته‌اند و آبرو از دستگاه قضا به زندانها منتقل شده است. جمعی از نخبگان اين كشور كه به جای حضور در زندانها می‌بايست در محافل علمی و سياسی به درس و بحث مشغول بودند، به كنج محبس گرفتار آمده‌اند تا حاكميت اقتدارش را به شهروندان بيش از پيش بقبولاند و اسرار اقتدار ظاهری‌اش آشكار نگردد».
اما اتهام پيمان پيران چيست و اكنون در چه شرايطى بسر مى‌برد؟ پاسخ دكتر محمد ملكى فعال سياسى و نخستين رييس دانشگاه تهران پس از انقلاب به اين پرسش: ”باید این اتهامات را از آن کسانی پرسید که اتهام می‌زنند. اتهام انواع و اقسام دارد دیگر و به هرکسی یک اتهامی می‌زنند. وقتی ما را گرفتند، ۱۵ نفر از ملی‌ـ مذهبی‌ها را، به ما گفتند، ما اسناد بسیاری داریم که اینها برانداز هستند، اسنادی که هیچوقت هیچ حلال‌زاده‌ای آنها را ندید. يا آقای سلطانی که اخیرا آزاد شدند، وقتی ایشان را گرفتند، گفتند که ما اسنادی داریم که ایشان جاسوس است. می‌توانند انواع اتهامات را ببندند دیگر، از توهین کردن به مقام رهبری گرفته تا برهم زدن نظم عمومی، تحریک و از این حرفها و از این صحبت‌ها. یک بندی هست که تقریبا بند عمومی‌ست که آقای زرافشان و اینها هم آنجا هستند. چند نفر سیاسی هستند و عده‌ای عادی. ایشان هم آنجا هستند. پدر ایشان بخاطر فشارهای زیادی که به او آوردند گذاشت رفت از این سرزمین و دو تا خواهر دارد که اینها واقعا بدون سرپرست مانده‌اند و ایشان را هم مثل اینکه در همان شرایط سال ۸۲ که دانشجو بوده گرفتند و شرایط بسیار سختی هم دارد و اصولا، با توجه به اینکه این آقای هاشمی بارها گفته‌اند که ما نمی‌خواهیم اصلا دانشجویی در زندانها باشد و برای حیثیت ما کسر است که دانشجو در زندان باشد، خوب، پس این دانشجوها چه کار می‌کنند توی زندان. و ما از این نظر که او هم مریض است و هم اینکه جوانی‌ست که نیاز دارد به خانواده اش برسد، چون پدرش نیست و دوتا خواهر دارد بدون سرپرست و مادرش، این است که این نامه را نوشتیم و تعدادی از دوستان امضا کردند و خواستیم که ایشان را آزاد بکنند“.
در نامه ۵۵۲ فعال سياسى و دانشجويى همچنين به اين مسئله اشاره شده كه پيمان پيران كه از بيمارى كبد و بيمارى پوستى رنج مى‌برد چند روز پيش، مورد اهانت و ضرب و شتم مسئولان زندان قرار گرفته است. دكتر محمد ملكى در مورد اين حادثه توضيح مى‌دهد: ”اهانت و ضرب و شتم در زندانهای ایران، خوب من خودم بارها در همین نظام زندان بوده‌ام دیگر، مسئله‌ای عادی‌ست. به بهانه‌ی مختلف کتک می‌زنند، توهین می‌کنند، تهدید می‌کنند و آدم را می‌برند توی یک بندی که یک مشت لات و افراد تبهکار هستند. اینها چیزهایی هست که در زندان وجود دارد. وقتی دیدند دارند نامه تهیه می‌کنند و امضا جمع می‌کنند این مسایل را درست کردند. در ایران این چیزها اصلا غیرعادی نیست. ببینید در جامعه‌ای عده‌ای خانم محترم، مثل خانم سیمین بهبهانی که توی پارکی جمع شده‌اند، خانمهایی که نه سیاسی هستند و نه مسئله دارند و فقط هم حرف می‌زنند، وقتی اینها آن وحشی‌گری‌هایی را با آنها انجام می‌دهند، شما دیگر هیچ تعجب نکنید که یک زندانی که یکی دوسال هم در زندان هست، جوان هم هست و احساسی هم دارد و ممکن است گاهی هم عصبانی بشود به او توهین بکنند، تهدیدش بکنند و مورد ضرب و شتم هم قرار بگیرد“.
براى فعالان سياسى و دانشجويى، موضوع فقط به پيمان پيران ختم نمى‌شود، بلكه آنها همچنين خواستار آزادى ديگر زندانيان سياسىعقيدتى نيز شده‌اند. دكتر محمد ملكى وضعيت ديگر زندانيان سياسى را چنين شرح مى‌دهد: ”گذشته از دکتر ناصر زرافشان و دیگران، بخصوص در شهرستانها ما زندانی سیاسی بسیاری داریم. شما ببینید، الان تا یکی دو روز دیگر آقای اکبر گنجی زندانش تمام می‌شود، مدت زندانش تمام می‌شود، ولی هیچ اثری، بویی و آثاری از اینکه ایشان را آزاد بکنند نیست. ما در آنجا هم اشاره کردیم که ما می‌خواهیم بقیه زندانی‌های سیاسی هم تکلیف‌شان معلوم بشود که اینها را هم آزاد بکنند“.
بهنام باوندپور