فعاليت های خانه هنرمندان ايران

معمارى اين ساختمان نشانى از قدمت اش ميدهد، از عهد قاجار! بر سر در اين ساختمان بر روى تابلويى با خط فيروزه اى نوشته شده است: خانه هنر مندان ايران. خانم شهابى، مسئول روابط عمومى اين مركز هنرى در مورد تاريخچه اين ساختمان ميگويد:

"خانه هنرمندان ايران كه قبلا ساختمان نيمه متروكه پادگان فيشرآباد و محل سابق سررشته دارى ارتش بود، در سال ۱۳۷۷، البته طبق يك سابقه ديرينه اى كه فكر ميكردند، تهران نياز به يك مكان هنرى دارد كه هنرمندان بتوانند فعاليت هايشان را در اين مكان انجام دهند، توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى از شهردارى تقاضا شد كه اين محل را بخرند. شهردارى اين محل را خريد و مشروط به بهره بردارى فرهنگى به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى تحويل داد. بودجه بازسازى اين مكان هم از سوى اين وزارتخانه تأمين شد."

بعد از بازسازى ساختمان، خانه هنرمندان ايران در سال ۱۳۷۸ رسما افتتاح شد وامكانات زيادی براى هنرمندان رشته های مختلف بوجود آمد. در نگارخانه اين مرکز هنری، هنرمندان اعم از عکاس، گرافيست، نقاش و مجسمه ساز ميتوانند در تمام طول سال کارهايشان را برای فروش به نمايش بگذارند. اما چيزی که خانه هنرمندان را از مراکز هنری ديگر متمايز ميکند اين است که اين مرکز اتاقهای کنفرانس متعددی با گنجايش های متفاوت برای تشکيل جلسات و گردهمايی در اختيار هنرمندان می گذارد:

"ما يك سرى اتاق داريم كه در اختيار هنرمندانى كه داراى اساسنامه تأييد شده از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد باشند، قرار ميگيرد. اين هنرمندان، مثلا گرافيست ها، در روز و ساعت خاصى دور هم جمع ميشوند و اعضاى هيئت مديريه شان هنرمندان جديد را عضوگيرى و ثبت نام ميكنند. ما يك دبيرخانه داريم كه در آن اصناف مختلف جمع شده اند. هر كدام از اين اصناف يك منشى دارند كه اين منشى ها كار عضوگيرى هنرمندان را انجام ميدهند. در واقع اينجا يك مركز هنرى است كه همه هنرمندان از هر رشته هنرى ، نه فقط مختص به تئاتر و سينما، به اين مكان ميتوانند بيايند و عضو انجمن خاص خودشان شوند."

مزيت ديگری که اين مرکز هنری دارد، داشتن ۲ تالار بنام تالار بتهوون و تالار گفتگو است. اين دو تالار برای نمايش فيلم و تئاتر، اجرای قطعات موسيقی و سخنرانی مورد استفاده قرار ميگيرد. خانم شهابى به سالن ديگرى نيز در اين مركز اشاره ميكند كه داراى ويژگى هاى خاصى است. نام اين سالن کارگاه تجربه است و گنجايش ۸۰ نفر را دارد:

"كارگاه تجربه ما يك سالن كاملا سياه رنگ و ۸۰ مترى است. تمام ديوارها سياه هستند و كف آن هم با موكت سياه پوشيده شده. اين سالن اسمش كارگاه تجربه است چون كارهاى تجربى تئاتر اولين بار اينجا اجرا شده است. يعنى كارهايى كه زياد نياز به دكور ندارد. بعد در اين كارگاه تجربه، Video-Art و نمايشگاه هاى عكس و از اين قبيل ميگذاريم."

به علت كمبود مراكز هنرى و متقاضيان زياد، آثار هنرمندان از قبيل عكس، ويدئو يا مجسمه فقط به مدت يك هفته در نگار خانه اين مرکز هنری به نمايش گذاشته ميشوند. اما چه مراحلى را بايد كارهاى يك هنرمند طى كند تا با اجرا يا نمايش آن موافقت شود:

"خوشبختانه اينجا هنرمندان زياد اذيت نميشوند. يعنى اينكه شرايط اش آنقدر سخت نيست. فقط ما تنها مشكلى كه داريم اين است كه معمولآ اگر كارها مربوط به گالرى باشد، گالرى مان فوق العاده پر است. يعنى از حالا تا دو سال ديگر كارها بسته شده! بخاطر كمبود جا، زمان هنرمندان را اذيت ميكند. وگرنه هنرمندان كارهايشان را تحويل ميدهند و اگر در شوراى ۴ نفرى مورد بررسى قرار گرفت و اعضاى اين شورا با اين كارها موافقت كردند، براى آنها وقت تعيين ميشود."

در مدت اين ۵ سال ساير نهادها، انجمنها و حتى بخشهاى فرهنگى سفارتخانه هاى مختلف، در جهت تبادل فرهنگى، برنامه ها و پروژه هاى بسيارى در اين مكان برگزار كرده اند. هم اكنون خانه هنرمندان ايران سعى بر اين دارد كه امكاناتى را براى هنرمندان ايرانى و خارجى فراهم آورد تا بتوانند با هم تبادل نظر داشته باشند:

"ما الان برنامه خاصی که در مجمع مان تصويب شده، يک تور هنرمندان به خارج از کشور است. برای اينکه با هنرمندان آنجا ديدار داشته باشند. همچنين بتوانيم از هنرمندان خارجی دعوت کنيم، يعنی مکانی و بودجه را داشته باشيم که بتوانيم برای آنها بليط و هتل بگيريم که به ايران بيايند و با هنرمندان ما ملاقات داشته باشند. اين نياز به يک بودجه دارد که وزارت ارشاد تا حدودی قول مساعد را به ما داده است. ما وقتی اين بودجه تأمين شد، هنرمندان را به کشورهای ديگر برای تبادل نظر ميفرستيم."

علاوه بر اين امکانات، خانه هنرمندان ايران دارای سفره خانه گياهی است که "پاتوق گلستان" نام دارد. اين سفره خانه به بالکنی ختم می شود که با گلدان های شمعدانی تزئين شده است. هنگام نوشيدن چای بر روی اين بالکن، صدای پرندگان و فواره حوض، بازديد کنندگان را از هياهوی تهران بزرگ به دور می کند.