قرعه‌ی فال به‌نام علی دایی زدند
۱۳۸۶ اسفند ۱۳, دوشنبه
پس از کشاکش بسیار بر سر تعیین رئیس فدراسیون، که صف‌آرایی طرفین آن، فیفا را نیز به میدان کارزار کشید و پس از یک سال و اندی بلاتکلیفی تیم ملی، برای به دوش کشیدن بار امانت، قرعه‌ی فال به‌نام علی دایی زده شد.
جریان از کجا آغاز شد
با کسب نتایج ضعیف تیم ملی فوتبال ایران در رقابت‌های جام‌جهانی ۲۰۰۶ آلمان، زخم کهنه‌ی اختلافات سازمان تربیت‌بدنی و فدراسیون فوتبال ایران دوباره سر باز کرد و فوتبالی را که ریاست فدراسیون آنرا محمد دادکان و مربیگری آنرا ایوانکو برانکوویچ بر عهده داشتند، بیش از پیش دچار بحران کرد.
با باخت تیم ملی فوتبال ایران در برابر آنگولا در جام‌جهانی، محمد دادکان، ریاست وقت فدراسیون فوتبال، توسط محمد علی‌آبادی، رئیس سازمان تربیت‌بدنی برکنار شد. هم‌چنین عمر مربیگری برانکو ایوانکویچ کروات نیز در فوتبال ملی ایران به پایان رسید.
در این زمان خبرهایی به نقل از تمدن، نماینده‌ی مردم شهرکرد در مجلس، منتشر شد که دست‌هایی فراتر از رئیس فدراسیون و سرمربی، در مسائل تیم ملی فوتبال ایران نقش دارند که حواشی مربوط به انتخاب سرمربی، تنها بخشی از مشکلات است.
در یک برهه حتی خبرگزاری ایرنا خبر داد که نظر فراکسیون ورزشی مجلس، بر انتصاب محمد مایلی‌کهن به ریاست فدراسیون فوتبال ایران است.
کمیته‌ی انتقالی و اساسنامهی پوسیده
سرانجام اتفاقی که همه بیم آنرا داشتند افتاد. فدراسیون فوتبال ایران پس از اتمام ضرب‌الاجل چهارماهه‌ی فیفا تعلیق شد. فدراسیون بین‌المللی فوتبال، شرط رفع تعلیق را تشکیل یک کمیته‌ی انتقالی برای سرپرستی فدراسیون، اصلاح اساسنامه و انجام انتخابات برای تعیین رئیس فدراسیون اعلام کرد.
تیم ملی فوتبال ایران در آستانه‌ی بازی‌های المپیک آسیایی دچار بحران شده بود. سرانجام به خواست فیفا، یک کمیته‌ی انتقالی، ریاست فدراسیون فوتبال ایران را بر عهده گرفت تا اساسنامهی جدید فدراسیون را تدوین کند و شرایط را برای گزینش ریاست این فدراسیون از طریق انتخابات به‌وجود آورد.
با خواست سپ بلاتر، رئیس فیفا و محمد بن همام، رئیس فدراسیون فوتبال آسیا، صفایی فراهانی به ریاست کمیته‌ی انتقالی فدراسیون منصوب شد و البته تلاش‌های مقامات سازمان تربیت بدنی برای تغییر این تصمیم نیز راه به جایی نبرد.
یک مدیر ارشد اقتصادی از حزب مشارکت با تجربه‌ی ریاست فدراسیون فوتبال در دوران اصلاحات، فعالیت خود را در دولت اصولگرای محمود احمدی نژاد آغاز کرد. با برکناری داریوش مصطفوی از سمت دبیری موقت فدراسیون فوتبال، خبیری، غفاری، کیومرث هاشمی، علی رغبتی و محمدحسن انصاری‌فرد در کنار صفایی فراهانی به بررسی و تدوین اساسنامهی جدید پرداختند. اساسنامه‌ای که بنا بود جایگزین اساسنامهی ۶۰ ساله‌ی فدراسیون فوتبال شود.
اولین نسخه‌ی اساسنامه در اردیبهشت ۸۶ تدوین شد و پس از دو بار رفت‌وبرگشت به فیفا و رایزنی، سرانجام مورد تأیید فیفا قرار گرفت و بلافاصله به تصویب هیئت دولت رسید.
فدراسیون فوتبال و کش‌وقوس انتخاب رئیس
در پی تدوین اساسنامه، علی‌آبادی، رئیس سازمان تربیت‌بدنی، به دستور محمود احمدی‌نژاد، نامزد ریاست فدراسیون شد. با باطل اعلام شدن رأی اعضای مجمع به‌نفع مصطفی آجرلو، تنها رقیب جدی علی‌آبادی هم از میدان به در شد.
به خواست محسن صفایی فراهانی اما آجرلو بار دیگر به صحنه‌ی رقابت بازگشت، اما این بار با استعفای دسته‌جمعی حاضران در انتخابات روبه‌رور شد. این بار نوبت فدراسیون بین‌المللی فوتبال بود. فیفا حضور علی‌آبادی به‌عنوان ریاست سازمان تربیت‌بدنی، در انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال را مغایر با اساسنامهی تصویب‌شده تشخیص داد. سرانجام علی‌آبادی که به خواست احمدی‌نژاد به عرصه آمده بود، به خواست وی هم کنار کشید و گوی و میدان در اختیار شهنازی و کفاشیان قرار گرفت. با استعفای شهنازی، علی کفاشیان، تنها نامزد باقی‌مانده، در انتخابات ریاست فدراسیون پیروز شد.
انتخاب مربی تیم ملی
با آمدن کفاشیان کار کمیته‌ی انتقالی هم به پایان رسید. اکنون نوبت انتخاب سرمربی تیم ملی بود. فدراسیون فوتبال اولویت خود را تعیین تکلیف تیم ملی اعلام کرد و بلافاصله به سراغ رایزنی برای انتخاب سرمربی خارجی رفت.
اسامی مختلفی از مربیان معتبر بین‌المللی بر سر زبان‌ها افتاد و هر روز خبر جدیدی منتشر شد. حتی شایعه‌ی پیشنهاد سرمربیگری به دیگو مارادونای آرژانتینی نیز به‌گوش می‌رسید. تا این‌که خاویر کلمنته انتخاب شد و با انتشار جزئیات قرارداد وی کشتی تیم ملی به ساحل آرامش رسید. اما عمر دولت امید چندی نپایید و خبر از فدراسیون رسید که کلمنته "مربی از راه دور" است و چنین مربی‌ای به درد تیم ملی نمی‌خورد.
این بار اما وقتی برای چانه‌زنی نمانده بود. نمایش خانگی ضعیف تیم ایران در برابر تیم ملی فوتبال سوریه از یک‌سو و فشار افکار عمومی در آستانه‌ی بازی‌های مقدماتی جام‌جهانی ۲۰۱۰ از سوی دیگر، نظرها را به سمت مربیان داخلی کشاند.
افشین قطبی، امیر قلعه‌نوعی، بیژن ذوالفقارنسب، مجید جلالی و محمد مایلی‌کهن، گزینه‌هایی بودند که برنامه‌های خود را به فدراسیون فوتبال ارسال کرده بودند. سرانجام پس از چند روز بررسی، همان‌طور که به‌نظر می‌رسید، در اولین روز فوریه، دود سفید از اطاق هیئت بررسی به هوا برخاست و همای مربیگری تیم ملی ایران را بر دوش افشین قطبی نشاند.
مربی‌ای که گزینش او با تجربه‌ی مربیگری در سه جام‌جهانی و کسب نتایج قابل‌قبول در هدایت تیم پیروزی در فصل جاری (۲۰۰۷-۲۰۰۸) فوتبال ایران، چندان دور از انتظار نبود. اما جالب این‌که خرقه‌ی مربیگری تیم ملی به قطبی نیز وفا نکرد و دو روز بعد (سوم فوریه) خبر انتصاب علی دایی منتشر شد.
بدین ترتیب تا لحظه‌ی انتشار این خبر، بهترین گلزن تاریخ بازی‌های بین‌المللی، سرمربی تیم ملی فوتبال ایران شده است. این تیم بناست دومین بازی خود را در چارچوب رقابت‌های مقدماتی جام‌جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی، روز ۲۳ مارس ۲۰۰۸ در برابر کویت انجام دهد.