قطعنامه سازمان ملل در باره ديوار حائل اسراييل

در پاسخ به اين عمل مقامات اسراييل گفتند كه به ساختن ديوار حائل خود ادامه خواهند داد زيرا اين ديوار وسيله اى است براى دفاع از خود در برابر تروريستهاى فلسطينى.

مفسر روزنامه “هندلزبلات Handelsblatt” در اين باره مى نويسد: “براى شارون اين درخواست به اندازه كاغذى هم كه اين خواست بر ان نوشته شده است، ارزش ندارد، اگر چه اكنون ۱۵۰ كشور و بدين ترتيب اكثريت كشورهاى عضو سازمان ملل بدان راى داده اند. ديوار حائل برداشته نمى شود، بلكه بناى آن همچنان ادامه مى يابد. همين و بس! و آنجا كه قطعنامه را يك جانبه مى خوانند و نظريه كارشناسانه دادگاه لاهه در مورد اين كه كشيدن اين ديوار غيرقانونى بوده را انحراف حقوقى جلوه مى دهند، اين همه چون سخنانى بدخواهانه به گوش مى رسد. روشن است كه دولت اسراييل خود را در جبهه اى مطمئن حس مى كند. از سويى قطعنامه هاى مجمع عمومى سازمان ملل به لحاظ حقوقى تعهدآور نيستند. و از سوى ديگر نماينده امريكا در اين مجمع _ طبق معمول_ راى مخالف به اين قطعنامه داده است. هنگامى كه پاى سوگند در ميان است، كسى ديگر به روى خود نمى آورد كه از بناى ديوار حائل در واشنگتن نيز بارها انتقاد شده است. به دوستان خود بايد بتوان تكيه كرد. اگر موضوع به شوراى امنيت سازمان ملل متحد هم كشيده شود، باز اين قاعده برجا خواهد ماند.”

مفسر روزنامه “ميندنر تاگه بلات Mindener Tageblatt” در همين باره چنين نوشته است: “منتقدان ديوار حائل _ ديوارى كه بى ترديد به لحاظ اخلاقى مشكل زاست_ ناديده مى گيرند كه از هنگام بناى اين ديوار شمار عمليات تروريستى كاهش يافته است و شهروندان غيرنظامى اسراييلى ديگر كمتر قربانى اين عمليات مى شوند. آيا اين تنها اتفاقى است؟ يا تنها نتيجه تغيير استراتژى باندهاى ترور است؟ چيزى كه سياستصمداران آلمانى نيز بر ان تاكيد مى كنند اين است كه اسراييل حق دارد از امنيت برخوردار باشد. و آن هم نه فقط به خاطر حاكميت خود بلكه به خاطر حفظ جان مردم اين كشور. اين خواست كه اسراييل نبايد به خاطر علائق امنيتى خود به مردم فلسطين فشار بياورد خواستى واقع بينانه تر است تا اينكه از آن بخواهيم تمامى ديوار حائل خود را از ميان بردارد.”