1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

كارزار انتخاباتى با استفاده از جنگ‌افزارهاى نظامى

۱۳۸۴ اسفند ۲۴, چهارشنبه

محاصره و سپس حمله ارتش اسراييل به يك زندان در اريحاى فلسطين باز هم آتش خشونت در خاورميانه را شعله‌ورتر كرد. اسراييل حمله خود را با استناد به اين اظهارنظر محمود عباس رييس تشكيلات خودگردان فلسطينى كه احمد سعادت ممكن است آزاد شود توجيه كرد. اما قرائن و شواهد حاكى از آنند كه انگيزه‌هاى ديگرى هم در ميان بوده است. تفسيرى در همين مورد از پتر فيليپ مفسر صداى آلمان.

https://p.dw.com/p/A4dS
از نظر پتر فيليپ مفسر صداى آلمان، حمله اسراييل به زندان اريحا بى‌ارتباط با كارزار انتخاباتى در اين كشور نيست
از نظر پتر فيليپ مفسر صداى آلمان، حمله اسراييل به زندان اريحا بى‌ارتباط با كارزار انتخاباتى در اين كشور نيستعکس: DW

چنين به نظر مى‌رسيد كه كارزار انتخاباتى در اسراييل شكلى كسالت‌بار به خود خواهد گرفت، زيرا پس از پيروزى انتخاباتى حماس، ديگر براى اسراييل مسئله اصلى يعنى روند صلح خاورميانه منتفى بود. هر كس كه چنين فكرى كرده باشد، اشتباه بزرگى كرده است: كارزار انتخاباتى به كمك تانكها، هلى‌كوپترهاى نظامى و بولدوزرها انجام مى‌گيرد. تازه نه فقط در خود اسراييل، بلكه همچنين در مناطق فلسطينى. دقيق‌تر بگوييم در اريحايى كه از جنگهاى خاورميانه مصون مانده بود. اما حالا اسراييل زندان آنجا را محاصره مى‌كند تا تعداد زيادى از زندانيانش را پيش از آنكه احتمالا توسط حماس آزاد شوند دستگير كند.

اهود اولمرت جانشين شارون، دوباره به چرخه خشونت شدت بخشيد. و در اورشليم حاضرند اين بها را بپردازند كه در جريان اين خشونتها باز هم مردم بى‌گناه قربانى شوند، تازه نه فقط نگهبان زندان كه كشته شد، بلكه همچنين حدود ده نفر خارجى كه در مناطق فلسطينى ربوده شده‌اند. و همچنين قطعا اسراييلى‌هايى كه اكنون مى‌توانند هدف حمله اعلام‌شده‌ى «جبهه آزاديبخش فلسطين» قرار گيرند.

بهايى سنگين براى بهبود نتيجه انتخابات: حزب «كاديما»ى اولمرت پس از يك ناكامى موقت دوباره به ۴۲ كرسى از ۱۲۰ كرسى صعود كرد. حمله به زندان اريحا مانع از اين تصور مى‌شود كه اولمرت در برابر فلسطينى‌ها كوتاه خواهد آمد. اين براى اولمرت برگى برنده است و براى اپوزيسيون هم بزحمت راهى جز تاييد اقدامات او باقى مى‌ماند.

تمامى كسانى كه از خود تفاهم نشان مى‌دادند حالا فلسطينى‌هايى را هدف قرار داده‌اند كه از فشارهاى اجتماعى رنج مى‌برند. و اولمرت از اين هم استفاده مى‌كند، زيرا اين امر توجيهى هم هست براى اثبات اينكه او نمى‌خواهد «با چنين كسانى» مذاكره كند. همچنين اين مسئله اصل قضيه را تحت‌الشعاع قرار مى‌دهد: احمد سعادت كه متهم به قتل «رهاوام زئه‌وى» وزير جهانگردى وقت اسراييل است در يك دادگاه صالحه محاكمه نشده است. به نظر مى‌رسد كه بازداشت او براى كم كردن فشار اسراييل از روى مقر اصلى ياسر عرفات در رام‌اله انجام گرفته باشد، و ناظران آمريكايى و انگليسى بايستى در اين جهت تلاش مى‌كردند تا سعادت واقعا در حبس بماند. اين زندانى مى‌توانست نامزد پارلمان شود و راى هم مى‌آورد. به همين دليل هم ممكن بود پس از روى كار آمدن دولت جديد آزاد شود.

قطعا تصادفى نيست كه آمريكايى‌ها و انگليسى‌ها چند ساعت پيش از حمله اسراييل، زندان را ترك كردند. اين عمل، ظن زد و بند ميان آنها با اسراييل را تقويت مى‌كند. اما مسئوليت اصلى كماكان به گردن اسراييل است. عمل اسراييل بى‌توجهى به معاهده‌ها، ناقض حقوق بين‌المللى و به مخاطره افكندن جان انسانهاى بى‌گناه است. و تمام اينها فقط براى كسب چند برگ برنده بيشتر در رابطه با نتيجه انتخابات.