كارنامه‌ى سيلويو برلوسكونى
۱۳۸۵ فروردین ۲۳, چهارشنبه
به نظر نمى‌رسد كه سيلويو برلوسكونى، نخست وزير ايتاليا و ثروتمندترين مرد اين كشور، به خاطر شكست در انتخابات پارلمانى اشكى بريزد، زيرا او در دوران نخست وزيرى تا آنجا كه توانست از قدرت به دست آورده سوءاستفاده كرد. او قوانينى به تصويب رساند كه فقط به نفع خودش بود، تا در دام قانون نيفتد و اين قوانين زمانى تصويب مى‌شدند كه او در شرايط بغرنجى بود و فقط از اين راه امكان فرار از دست قانون ضرورى مى‌گشت.
اتهامات به او و پرونده‌هاى عليه او بسيار بودند. او متهم به فساد ادارى بود و رشوه هاى مالی. او حتا دو بار در مرحله‌ى اول رسيدگى به پرونده‌اش در دادگاه، به زندان متهم شد، ولى با اعتراض به راى دادگاه، در مرحله‌ى بعدى او را آزاد كردند.
يك بار حتا موفق شد قوانينى را به تصويب برساند كه بر مبناى آن پرونده او از دادگاهى به دادگاهى ديگر منتقل شد. پرونده دوباره به جريان افتاد و تا رسيدن به مراحل نهايى زمانى طولانى گذشت و او توانست از اين طريق از چنگال قانون بگريزد.
او دستور داد تا قوانين مالياتى را آن‌چنان تغيير دهند تا مجازات تقلب در نوشتن بيلان‌هاى مالياتی، كه به او نسبت مى دادند، تخفيف يابد. او حتى قوانينى به تصويب رساند كه بر مبناى آن پنج مقام برجسته كشور، كه او خود يكى از آنها بود، از مصونيت قانونى برخوردار شوند.
او خود را برتر از همه مى‌انگاشت و هيچ انتقادى را نمى‌پذيرفت. مخالفان را به بدترين وجهى گوشمالى مى‌داد و به آنها هر توهينى را روا مى‌داشت. و اگر منتقد يكى از خبرنگاران امپراطورى رسانه‌اى خود او مى‌بود، فورى اخراجش مى‌كرد.
برلوسكونى در سطح جهانى نيز منتقدان را به همين ترتيب از گود خارج مى‌ساخت. گفته‌هاى او به نماينده آلمان در پارلمان اروپا فراموش نمى‌شود. برلوسكونى به مارتين شولتس، يكى از نمايندگان آلمانى پارلمان اروپا، كه به سياست‌هاى او انتقاد كرده بود گفت، شولتس براى بازى در فيلمى در مورد بازداشتگاه‌هاى نازى‌هاى هيتلرى مناسب به نظر مى‌رسد. و گفت كه شولتس به راحتى مى‌تواند نقش نگهبان اسارت‌گاه‌هاى مرگ را در اين فيلم بازى كند.
اقدامات برلوسكونى در دوران نخست وزيری، ايتاليا را با بحران اقتصادى شديدى روبرو ساخت و روابط اين كشور را با كشورهاى اتحاديه اروپا تيره گردانيد. اين اقدامات سيلويو برلوسكونى، نخست وزير ايتاليا، ياد زمامداران سنگدل شرقى را در دل‌ها زنده مى‌كند و به نظر نمى‌رسد كه چنين شخصيتى بتواند در يك كشور دمكراتيك به قدرت رسيده باشد.