كناره گيرى ژاك شيراك از سياست در آينه مطبوعات

ضربه شیراک به سارکوزی

روزنامه آلمانى «مركيشه اودر تسايتونگ» در تفسير خود در اين زمينه چنين مينويسد:«نكته مورد توجه در عدم كانديداتورى ژاك شيراك اين است كه وى هيچ توصيه انتخاباتى نكرد و اين موضوع ضربه اى به «نيكلا ساركوزى» هم حزبى و جانشين طبيعى شيراك محسوب ميشود. البته «ساركوزى» قبلا به شيراك حملات سختى كرده بود. اما از عدم توصيه انتخاباتى شيراك بنظر ميرسد كه «فرانسوا بيرو» سياستمدار حزب محافظه كار مركز كه اكنون در نظر سنجى ها، بر ميزان آرايش افزوده شد، سود برده است».

روزنامه «مركيشه اودر تسايتونگ» سپس در ادامه مى افزايد:« با همه خدماتى كه اين مرد براى فرانسه و اروپا به انجام رسانده، اما اميدواريم با رفتن وى چهره سياست مشخص تر شود. مشكلاتى چون بيكارى روز افزون و خستگى از اروپا به اندازه كافى وجود دارد».

خستگى سياسى شیراک و عدم حمايت مردم از وی

در زمينه كناره گيرى ژاك شيراك از سياست، روزنامه اسپانيائى «اى بى سى» چنين مينويسد:«با تئاترى كه فقط مختص به اوست، ژاك شيراك خاموش كردن چراغ هاى كاخ اليزه را آغاز كرد. خستگى سياسى و عدم حمايت مردم در چهره شيراك نمايان بود. شيراك رهبرى سياسى كشورى را برعهده داشت كه در پيروى از پيامدهاى فرهنگى و اقتصادى جهانى سازى ناتوان بود. خداحافظى شيراك به معناى پايان يك استيل سياسى است كه بيش از همه تحت تاثير سياست محافظه كارانه «دوگل» قرار داشت. اما اكنون سئوال اين است كه آيا فرانسه توانائى خروج از عدم تحرك ساختارى را داراست؟»

مردى خسته و سوخته

روزنامه ايتاليائى «لا استامپا» نيز در شماره امروز خود به كناره گيرى شيراك ميپردازد و مينويسد:«با اينكه وى بارها به موضوع كانديداتورى مجدد فكر كرده بود، اما كناره گيرى از دنياى سياست امرى اجتناب ناپذير بود. مردى خسته و سوخته كه در نظر سنجى ها جائى در ميانه جدول داشت و زمان او به پايان رسيده بود. آنچه كه از شيراك در خاطره ها مى ماند و حتى سخت ترين منتقدان وى نيز آن را تائيد ميكنند همانا «نه» گفتن به سياست جنگ آمريكا در عراق به هنگام انتخاب مجدد اش به مقام رياست جمهورى در سال ۲۰۰۲ و همچنين جام جهانى فوتبال در فرانسه است».

در مورد شيراك به خوبى صحبت كردن، كار ساده اى نيست

روزنامه بريتانيائى «ديلى تلگراف» در تفسيرى تحت عنوان «در مورد شيراك به خوبى صحبت كردن، كار ساده اى نيست» در اين زمينه چنين مينويسد: «رسم بر اين است در مورد افرادى كه بازنشسته ميشوند، از خوبى هاى آنان گفت. اما در مورد شيراك به اين سادگى ها نيست. وى شخصيت عجيبى دارد و يكى از علائق اش كشتى «سومو» است. اما بعنوان سياستمدار او سمبل و نماينده سياستهائى است كه براى سياست فرانسه خوب نبودند. اين موضوع هم شباهت زيادى به مرگ «فرانسوا ميتران» اين حقه باز سياسى دارد و مارگارت تاچر براى اينكه در مورد يك مرده، بد نگفته باشد در مورد وى گفت:«او يك اروپائى اصيل بود كه كيفيت هاى كشورش را نمايندگى ميكرد»».

رفتن شيراك، پایان دوران پس از جنگ

روزنامه روسى «كومرسانت» نيز در تفسيرى چنين مينويسد: با رفتن شيراك، دوران پس از جنگ به پايان ميرسد. هيچ رئيس جمهور ديگرى در فرانسه از اين وزنه و زندگى نامه اى چون اين دايناسور اروپائى برخوردار نخواهد بود و احتمالا به آن نياز هم نخواهد داشت. نقطه ثقل در سياست آتى فرانسه نه جدل بر سر شخصيت ها، بلكه بر سر ايده ها خواهد بود.