كنفرانس آپك و رابطه چين و آمريكا

اين ملاقات براى روابط فى مابين در چهار سال آينده از اهميت بسزائى برخوردار است و بقول زو ونزهونگ معاون وزير خارجه چين، اين در صورتى است كه با مسئله تايوان بدرستى برخورد شود.

هر چند چن شوى بيان رئيس جمهورتايوان پس از انتخاب مجددش در سال ۲۰۰۰ بطور مستقيم از استقلال صحبت نميكند، اما همواره با مطرح كردن موضوعاتى همچون همه پرسى براى استفلال به تحريك چينى ميپردازد.

اما آمريكا در مورد اين مناقشه همواره از «سياست يك چين» پيروى كرده.

كاى مولر، متخصص مسائل آسيا از انستيتوى علوم سياسى برلين در باره اين سياست ميگويد:

«دولت آمريكا در ماههاى گذشته يك بار ديگر بر سياست يك چين تاكيد كرده. امرى كه در ماههاى نخست رياست جمهورى بوش اينگونه نبود. اما سياست يك چين با پرنسيب يك چين كه برداشت ااين كشور از آن اينگونه است، بكلى تفاوت دارد ومعنى وحدت مجدد را دارد. اما سياست آمريكا به معنى آن است كه اين كشور تايوان را به رسميت نميشناسد و اين امرى جديد نيست و از دوران نيكسون اينگونه بوده و البته اين سياست براى چينى ها كم است و تمايلات آنها بيش از اينهاست».

البته بايد اشاره كرد كه عصباينت چينى ها بيشتر از صدور اسلحه هاى آمريكائى به تايوان است كه آخرين قرارداد آن كه شامل سيستم دفاع ضد موشكى، زير دريائى و ساير تجهيزات نظامى ميباشد كه بالغ بر ۱۸ ميليارد دلار است.

از سوى ديگر علاقه آمريكا به وجود ثبات در دو سوى تنگه تايوان است و تلاش خواهد كرد از يك سو از استفلال عملا موجود تايوان حمايت نمايد و از سوى ديگر مانع از سخنان تحريك آميز سياستمداران تايوانى گردد و بالاخره شايد پكن زمانى دريابد كه حداكثر انتظار از واشنگتن همان ايفاى نقش ميانجيگر است كه البته در زمان كلينتون يك بار براى آن تلاش گرديد. مولر معتقد است كه شايد بار ديگر پيشنهاد عدم استفاده از نيروى نظامى از سوى چين در قبال صرفنظر كردن از اعلام موجوديت دولتى بنام تايوان از جهت دولت آمريكا مطرح گردد.