كنفرانس بررسى اوضاع عراق در بروكسل

منجمله روزنامه «در نويه تاگ» (Der Neue Tag)چاپ شهر وايدن در اينباره چنين اظهار نظر كرده است: ۸۵ كشورجهان قول بخشودگى طلب هاى خود و كمكهاى مالى سريعتر به عراق دادند كه كار لازمى بود. ولى از اين گذشته از كنفرانس بروكسل نتيجه اى جز گفتن سخنان سنجيده و اميدواركننده، كه از خلال آنها درماندگى گويندگان بخوبى معلوم ميشد، حاصل نگرديد. نگرانى و ترسى كه بزبان آورده نشد اين بود: اگر جنگ داخلى عراق مانع تصويب قانون اساسى شود، و اگر انتخابات پارلمانى پيش بينى شده براى ماه دسامبر آينده بخاطر ترور سراسرى عراق به تعويق بيفتد خروج نيروهاى نظامى آمريكا از عراق هم در وقت مقرر انجام پذير نخواهد بود.

روزنامه «لو موند» (Le Monde) چاپ پاريس در همين زمينه چنين آورده است: اتحاديه اروپا با تكيه به تجربيات خود، مخصوصآ در اروپاى شرقى ميتواند به عراقيها نشان دهد كه چگونه ميتوان قوه مجريه اى داراى نظم ادارى و سازماندهى ايجاد كرد، و مثلآ وزارتخانه ساخت و نظام درمانى و آموزشى ايجاد كرد و غيره. بعبارت ديگر اتحاديه اروپا ميتواند به جامعه مدنى عراق كمك كند كه دوباره سرپاى خود بايستد، ولى بهيچوجه نبايد دچار توهم در باره امكانات واقعى خود شود، بدينمعنى كه تا زمانى كه حضور نظامى آمريكا تعيين كننده سرنوشت عراق است، اتحاديه اروپا فقط ميتواند با عرضه نيروى موثر بدون زور تا جائى كه ممكن است اين كشور را از هرج و مرج بيرن بكشد.

در روزنامه «زكسيشه تسايتونگ» (Sächsische Zeitung) چاپ شهر درسدن در همين باره چنين آمده است: اينكه سرمايه گذاران از فعاليت در عراق ابا دارند امرى است كه ميتوان براى آن تفاهم داشت، زيرا چه كسى است كه در طرحى سرمايه گذارى كند كه هر آن ميتواند هدف بمب گذارى شود؟. يا چه كسى حاضر است در جوى سرمايه بكار اندازد كه از قبل ميداند كه بهترين و پردرآمدترين معاملات به شركتهاى آمريكائى نزديك به دولت و وزارت دفاع آمريكا اختصاص دارند؟ يا در جائى كه كسى نميداند كه پولهاى اهدائى براى كمك به مردم واقعآ كجا ميرود؟ در اين جنگ غير قابل توجيه بازنده واقعى ملت عراق بود، نه صدام حسين، و بزودى هم تغييرى در اين وضع بوجود نخواهد آمد.